Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Suwałkach

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 6 czerwca 2013r.

Sąd Okręgowy w Suwałkach III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 6 czerwca 2013r. w Suwałkach

sprawy J. M. (1)

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B.

o rentę z tytułu niezdolności do pracy

w związku z odwołaniem J. M. (1)

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B.

z dnia 12 grudnia 2012 r. znak (...)

zmienia zaskarżoną decyzję i przywraca J. M. prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy na okres od 1 stycznia 2013r. do 31 grudnia 2014r.

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 20.12.2012r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział
w B., wskazując na przepisy ustawy z dnia 17.12.1998r. o emeryturach
i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (t.j. Dz.U. z 2009r. Nr 153, poz. 1227 ze zm.) odmówił J. M. przywrócenia prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. Podstawę stanowił brak stwierdzonej dalszej niezdolności do pracy.

W odwołaniu wnioskodawca domagał się zmiany decyzji i przyznania prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. Zgłaszając zastrzeżenia, co do fachowego
i kompleksowego rozważania przez organ rentowy wszystkich okoliczności mających wpływ na jego uprawnienia do świadczenia, wskazał na zły stan zdrowia oraz potrzebę dalszego leczenia.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie
i podtrzymał podstawy skarżonej decyzji.

Sąd ustalił, co następuje

J. M. (1) (ur. (...)) miał ustalone prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy od 22.07.2010r. do 31.12.2012r.

W dniu 12.11.2012r. wystąpił z wnioskiem o ponowne ustalenie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. Do wniosku dołączył stosowne dokumenty lekarskie.

Lekarz orzecznik nie stwierdził u niego dalszej niezdolności do pracy decyzją z 23.11.2012r. Komisja lekarska, rozpoznająca sprzeciw odwołującego, nie stwierdziła u niego niezdolności do pracy wydając decyzję w dniu 12.12.2012r.

W wyniku odwołania od decyzji ZUS złożonego przez J. M. sąd poczynił ustalenia, co do aktualnego stanu zdrowia wnioskodawcy, dopuszczając na tę okoliczność dowód z opinii biegłych lekarzy sądowych odpowiednich specjalności, mając na uwadze rodzaj schorzeń rozpoznanych u odwołującego. Na okoliczność, czy odwołujący jest częściowo niezdolny do pracy, jeżeli tak, czy jest to niezdolność stała czy okresowa, czy nastąpiła zmiana w jego stanie zdrowia od ostatniego badania przeprowadzonego w dniu 3.08.2011r. opinię wydał zespół biegłych lekarz sądowych z zakresu kardiologii, pulmonologii, chorób wewnętrznych i diabetologii. Biegli uwzględnili zgromadzoną w sprawie dokumentację medyczną oraz przedłożoną przez wnioskodawcę w trakcie badania, a także przeprowadzili badanie odwołującego.

Biegli rozpoznali u odwołującego: chorobę wieńcową przewlekłą, cukrzycę typu II, nadciśnienie tętnicze I/II stopnia, otyłość, hipercholesterolemię, rozstrzenie oskrzeli, chorobę zwyrodnieniową kręgosłupa i stawów obwodowych. Zaopiniowali, iż ich przebieg i zaawansowanie czynią odwołującego nadal częściowo niezdolnym do prac z kontynuacji na okres 2 lat. wskazali, iż od ostatniego badania z 2011r. nie nastąpiła jakakolwiek poprawa stanu zdrowia wnioskodawcy. Schorzenie główne – kardiologiczne – z uwagi na jego ciężki przebieg i występujące komplikacje z powodu chorób współistniejących (k. 14) powoduje dalszą częściową niezdolność do pracy. Okres na jaki przewidywana jest dalsza niezdolność do pracy, biegli zgodnie określili w opinii (k. 13-15).

Sąd zważył, co następuje:

Z uwagi na fakt, iż wnioskodawca do 31.12.2012r. legitymował się prawem do renty i wniósł o jej przywrócenie, żądnie podlegało rozpoznaniu na podstawie art. 61 ustawy z dnia 17.12.1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (t.j. Dz.U. z 2009r. Nr 153, poz. 1227 ze zm.). Zgodnie z jego treścią prawo do renty, które ustało w związku z ustąpieniem niezdolności do pracy, podlega przywróceniu o ile niezdolność do pracy zostanie stwierdzona w okresie 18 miesięcy od ustania tego prawa.

Zgodnie z treścią art. 12 ust 1 ustawy o emeryturach i rentach z FUS niezdolność do pracy powoduje utratę zdolności do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje jej odzywania po przekwalifikowaniu. Utrata zdolności do pracy skutkuje ustaleniem jej stopnia, zgodnie z treścią art. 12 ust.2 i 3 ustawy o emeryturach i rentach z FUS poprzez zakwalifikowanie jej do częściowej bądź całkowitej niezdolności. Ocena następuje w oparciu o przesłanki wyrażone w art. 13 ust.1 ustawy, a są nimi: stopień naruszenia sprawności organizmu oraz możliwości przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia i rehabilitacji oraz możliwość wykonywania dotychczasowej pracy lub podjęcia innej pracy oraz celowość przekwalifikowania zawodowego, biorąc pod uwagę rodzaj i charakter dotychczas wykonywanej pracy, poziom wykształcenia, wiek i predyspozycje psychofizyczne.

Kwestię niezdolności do pracy Sąd badał bazując przede wszystkim na opinii biegłych lekarzy sądowych. Biegli z zakresu schorzeń, na które cierpi wnioskodawca, wydali opinię jednoznaczną w zakresie rozpoznanych schorzeń, jak i wniosków. Opinii nie można zasadnie zarzucić braku rzetelności czy też fachowości.

W przypadku odwołującego niezdolność do pracy jest spowodowana przebiegiem schorzenia o podłożu kardiologicznym, postępującym. W tym zakresie zarzuty organu rentowego nie maja wpływu na ocenę opinii. Ich treść nie zawiera merytorycznych zarzutów, co do konkluzji opinii i stanowią one polemikę z ocena biegłych i wnioskami końcowymi opinii, dlatego Sąd nie uwzględnił zastrzeżeń 9k. 32) stawianych przez organ rentowy.

W związku z powyższym, na podstawie art. 477 ¹⁴ §2 kpc orzeczono jak w sentencji.

bd