Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Suwałkach

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 9 maja 2013r.

Sąd Okręgowy w Suwałkach III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący:	SSO Danuta Poniatowska
Protokolant:	sekr.sądowy Marta Majewska-Wronowska

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 9 maja 2013r. w Suwałkach

sprawy M. K. i Nadleśnictwa (...)

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B.

przy udziale zainteresowanych Z. A., A. B.,E. B., M. B., U. K., B. K., Ł. M., J. M., I. M. i J. F.

o ustalenie podstawy wymiaru składek od świadczeń okolicznościowych

w związku z odwołaniem M. K. i Nadleśnictwa (...)

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B.

z dnia 29 stycznia 2013 r. znak: (...)

oddala odwołania.

Sygn. akt III U 213/13

UZASADNIENIE

Decyzjami z dnia 29.01.2013r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B., wskazując na art. 83 ust. 1 pkt 3, w zw. z art. 18 ust. 1, art. 20 ust. 1 ustawy z dnia 13.10.1998r. o systemie ubezpieczeń społecznych (t.j. Dz. U. z 2009r. Nr 205, poz. 1585) oraz art. 81 ust. 1, 5 i 6 ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz. U. z 2008r. Nr 164, poz. 1027 ze zm.) stwierdził wysokość podstawy wymiaru składek za kwiecień 2009r. Z. A. (decyzja nr (...)), J. M. (decyzja nr (...)), I. M. (decyzja nr (...)), J. F. (decyzja nr (...) A. B. (decyzja nr (...)), E. B. (decyzja nr (...)), M. B. (decyzja nr (...)), B. K. (decyzja nr (...)), U. J. (decyzja nr (...)), M. K. (decyzja nr (...)) i Ł. M. (decyzja nr (...)) zgłoszonych do ubezpieczeń społecznych i zdrowotnych u płatnika składek – Nadleśnictwa (...) w P., jako pracownice. Wszystkie decyzje posiadały identyczne uzasadnienie, gdyż związane były z wynikami kontroli, jaką ZUS przeprowadził u płatnika składek w okresie od 16.10.2012r. do 06.11.2012r. Na jej podstawie ustalił, iż płatnik składek w kwietniu 2009r. nie złożył raportów imiennych ZUS RCA i nie uwzględnił w deklaracji rozliczeniowej w podstawie wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne, wypłat w wysokościach po 300zł na rzecz każdej z pracownic. Wypłaty nastąpiły z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych z okazji Dnia Kobiet. Świadczenia wypłacono w jednakowych wysokościach i dotyczyły wyłącznie zatrudnionych w tym okresie kobiet. Pracownice nie składały wniosków o wypłaty, ani nie składały oświadczeń o dochodach.

Odwołania od wszystkich decyzji złożyło Nadleśnictwo (...) w P.. Domagało się ich zmiany i stwierdzenia, że wypłacone pracownicom kwoty, z Zakładowego Funduszu Świadczeń Pracowniczych z okazji Dnia Kobiet bez zastosowania kryterium socjalnego, nie stawiły podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne. Wniosło również o łączne rozpoznanie wszystkich odwołań, gdyż oparte są one na tym samym stanie faktycznym i prawnym. Nadleśnictwo nie podzieliło ustaleń organu rentowego i wskazało, iż wypłacone świadczenia nie były świadczeniami ulgowymi i pracownice nie składały wniosków o te świadczenia. Kwoty po 300zł zostały przyznane na wniosek Komisji Socjalnej, która uwzględniła w tym względzie wniosek zakładowej organizacji związkowej o zorganizowanie Dnia Kobiet. Zgodnie z preliminarzem wydatków z ZFŚP na 2009r. zostało zorganizowane spotkanie okolicznościowe i pracownicom oraz emerytkom Nadleśnictwa przyznane zostały pieniężne świadczenia. Nadleśnictwo powołało się na stanowisko Sądu Najwyższego, zawarte w uzasadnieniu wyroku z dnia 23.10.2008r. sygn. II PK 74/08, gdzie stwierdził, że świadczenia tego typu nie są świadczeniami ulgowymi, a więc są przyznawane z pominięciem kryterium socjalnego. Sumy te nie stanowiły zatem przychodu podlegającego doliczeniu do podstawy wymiaru składek, gdyż były w całości finansowego z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych.

Odwołanie od decyzji nr (...)złożyła również M. K., która domagała się jej zmiany i stwierdzenia, iż otrzymana przez nią kwota 300zł z okazji Dnia Kobiet, nie stanowiła podstawy wymiaru składek. Poparła argumentację przedstawioną w odwołaniu płatnika składek – Nadleśnictwa (...) w P.. Decyzję organu rentowego oceniła jako niezgodną z prawem i naruszającą zasady współżycia społecznego.

Postanowieniami z dnia 9, 10 i 15 kwietnia 2013r. wszystkie odwołania połączono do wspólnego rozpoznania z uwagi na ich tożsamość faktyczną i prawną.

Postanowieniem z dnia 16 kwietnia 2013r. wezwano do udziału w sprawie w charakterze zainteresowanych Z. A., J. M., I. M., J. F., A. B., E. B., M. B., B. K., U. K. i Ł. M.. Zainteresowane nie zajęły stanowiska w sprawie.

Sąd ustalił, co następuje :

W dniach od 17.10.2012r. do 06.11.2012r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. Wydział Kontroli Płatników Składek przeprowadził kontrole płatnika składek – Nadleśnictwa (...) w P. w zakresie m.in. prawidłowości i rzetelności obliczania składek na ubezpieczenia społeczne oraz innych składek, do których pobierania zobowiązany jest ZUS oraz zgłaszania do ubezpieczeń społecznych i ubezpieczenia zdrowotnego. Kontrolą objęto okres od stycznia 2009r. do grudnia 2011r. (protokół kontroli k. 309-331 akt kontroli okresowej ZUS). Organ rentowy zakwestionował warunki wypłaty świadczeń z tytułu Dnia Kobiet w kwietniu 2009r. wskazując, iż nie zostały zachowane ustawowe warunki, aby dokonane wypłaty zakwalifikować jako świadczenia socjalne, gdyż zostały wypłacone wszystkim pracownicom w jednakowej wysokości, bez zastosowania jakiegokolwiek kryterium. Od wypłat tych płatnik nie naliczał składek na ubezpieczenia społeczne, ani zdrowotne (pkt 1.2 protokołu kontroli). Nadleśnictwo (...) złożyło zastrzeżenia do ustaleń zawartych w protokole kontroli. Kwestionowało go w zakresie ustaleń odnośnie wypłat świadczeń okolicznościowych związanych z Dniem Kobiet wyłącznie pracownicom i istnienia obowiązku odprowadzania składki na ubezpieczenie społeczne od wypłaconych pracownicom świadczeń okolicznościowych z ZFŚS bez uwzględnienia przy ich przyznawaniu jakiegokolwiek kryterium. Informacją z dnia 05.12.2012r. organ rentowy poinformował Nadleśnictwo, iż zastrzeżenia do protokołu kontroli nie mogą być rozpatrzone z przyczyn formalno – prawych, gdyż nie zostały wskazane w nim stosowne środki dowodowe.

Ustalenia protokołu kontroli stanowiły podstawę wydania skarżonych decyzji.

Bezspornym w sprawie było, iż na posiedzeniu w dniu 18.03.2009r. Komisja socjalna Nadleśnictwa (...) w P. podjęła decyzję o wystąpieniu z wnioskiem do pracodawcy o wypłacenie świadczenia okolicznościowego pracownicom Nadleśnictwa (zainteresowanym) w wysokości po 300zł brutto każdej, w związku z Dniem Kobiet (pkt 3 protokołu k. 37-39 akt ZUS z kontroli okresowej tom I). W dniu 19.03.2009r. pracodawca zaakceptował wnioski Komisji socjalnej.

W spornym okresie w Nadleśnictwie (...) obowiązywał Regulamin gospodarowania środkami zakładowego funduszu świadczeń socjalnych oraz zasad przyznawania świadczeń Nadleśnictwa (...) w P.. Zgodnie z zapisem § 10 regulaminu (Rozdział III zasady i warunki przyznawania świadczeń socjalnych) przyznanie i wysokość pomocy (dofinansowania) ze środków funduszu jest uzależnione od sytuacji życiowej, rodzinnej i materialnej, a w przypadku pomocy mieszkaniowej od sytuacji mieszkaniowej. Świadczenia udziela się na wniosek osób uprawnionych. Komisja Socjalna może wnioskować z własnej inicjatywy o pomoc rzeczową i finansową dla osób znajdujących się w bardzo trudnych warunkach materialnych, bez konieczności składania przez te osoby indywidualnych wniosków. Natomiast zgodnie z zapisem §11 regulaminu podstawę przyznania ulgowych usług i świadczeń stanowi dochód przypadający na osobę w rodzinie, wskazany w oświadczeniu osoby uprawnionej. Załącznik nr 3 do regulaminu zawierał tabelę dopłat z ZFŚP, w której ustalono procentowo wysokość dopłat w związku z wysokością dochodu brutto na członka rodziny (k. 55 akt kontroli okresowej ZUS).

Z Preliminarza Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych za 2009r. (k. 192) wynikało, iż wydatki na imprezę okolicznościową z tytułu Dnia Kobiet – wypłatę świadczeń okolicznościowych, zostały ustalone na kwotę 4.900,00zł.

Osobami uprawnionymi do otrzymania okolicznościowego świadczenia z okazji Dnia Kobiet były wszystkie zainteresowane (pracownice Nadleśnictwa w spornym okresie) (zestawienia k. 197). Kwoty przyznano tylko kobietom. Ogólna kwota wypłacona pracownicom (zainteresowanym) oraz emerytkom wyniosła 4.100zł. Pozostała część kwoty przeznaczonej na ten cel pokrywała koszty zorganizowania imprezy, w której udział wzięli pracownicy Nadleśnictwa. Żadna z zainteresowanych nie składała wniosku o wypłatę świadczenia, ani nie przedstawiała oświadczenia o dochodach na członka rodziny.

Sąd zważył, co następuje :

W przedmiotowej sprawie rozstrzygnięcia wymagało czy Nadleśnictwo (...) w P. przyznając pracownicom w jednakowej wysokości świadczenia pieniężne (po 300zł każdej) z okazji Dnia Kobiet z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych, nie postąpiło wbrew przepisom ustawy z dnia 04.03.1994r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (t.j. Dz.U. z 1996r. Nr 70. poz. 335 ze zm.) i rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18.12.1998r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe (Dz. U. Nr 161, poz. 1106 ze zm.), w szczególności § 2 ust. 1 pkt 19 rozporządzenia, w którym wskazano, że podstawy wymiaru składek nie stanowią świadczenia finansowane ze środków przeznaczonych na cele socjalne w ramach zakładowego funduszu świadczeń socjalnych.

Fundusz świadczeń socjalnych jest instytucją prawną, która ma łagodzić różnice w poziomie życia pracowników i ich rodzin, a także emerytów i rencistów. Jest on wyrazem funkcji społecznej zakładu pracy, zaś jego adresatami są zwłaszcza rodziny o najniższych dochodach.

Ustawa o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych określa zasady tworzenia przez pracodawców zakładowego funduszu świadczeń socjalnych i zasady gospodarowania środkami tego Funduszu, przeznaczonego na finansowanie działalności socjalnej organizowanej na rzecz osób uprawnionych do korzystania z Funduszu, na dofinansowanie zakładowych obiektów socjalnych oraz na tworzenie zakładowych żłobków, klubów dziecięcych, przedszkoli oraz innych form wychowania przedszkolnego. Według art. 2 pkt 1 ustawy, działalność socjalna stanowią usługi świadczone przez pracodawców na rzecz różnych form wypoczynku, działalności kulturalno-oświatowej, sportowo-rekreacyjnej, opieki nad dziećmi w żłobkach, klubach dziecięcych, przedszkolach oraz innych formach wychowania przedszkolnego, udzielanie pomocy materialnej - rzeczowej lub finansowej, a także zwrotnej lub bezzwrotnej pomocy na cele mieszkaniowe na warunkach określonych umową. Stosownie natomiast do art. 2 ust. 6 ustawy, osobami uprawnionymi do korzystania z Funduszu są pracownicy i ich rodziny, emeryci i renciści - byli pracownicy i ich rodziny oraz inne osoby, którym pracodawca przyznał, w regulaminie, o którym mowa w art. 8 ust. 2, prawo korzystania ze świadczeń socjalnych finansowanych z Funduszu. Pracodawca w regulaminie uzgodnionym z zakładowymi organizacjami związkowymi - ustala między innymi warunki korzystania przez osoby uprawnione z usług i świadczeń finansowanych z Funduszu. Treść art. 8 ust. 1 ustawy uzasadnia przy tym tezę, że pracodawca nie może ustalić tych warunków według wybranych przez siebie kryteriów, z pominięciem naczelnej zasady wyrażonej w tym przepisie, tej mianowicie, że przyznawanie ulgowych usług i świadczeń oraz wysokość dopłat z Funduszu zostało uzależnione wyłącznie od sytuacji życiowej, rodzinnej i materialnej osoby uprawnionej do korzystania z Funduszu. Jak z przedstawionej regulacji wynika, ustawa o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych nie upoważnia do tworzenia takich zasad podziału funduszu socjalnego, które pozostawałyby w sprzeczności z jej art. 8 ust. 1, ten zaś przepis wyraźnie powiązał zasady korzystania z ulgowych usług i świadczeń z sytuacją życiową, rodzinną i materialną osób uprawnionych. Jest to tzw. kryterium socjalne, którego przyjęcie przez ustawodawcę prowadzi do wniosku, że jest wykluczone przyznawanie ulgowych usług i świadczeń z Funduszu ogółowi zatrudnionych w tej samej wysokości, według zasady "każdemu po równo". Doświadczenie życiowe pokazuje zarazem, że jest mało prawdopodobne, by dwie osoby uprawnione pozostawały w jednakowej sytuacji materialnej, życiowej i rodzinnej, a tylko taka (lub bardzo zbliżona) pozwalałaby na przyznanie świadczeń w tej samej wysokości. Tym bardziej więc możliwość taką należy wyłączyć, gdy uprawnionymi jest kilka, kilkanaście czy kilkadziesiąt osób (tak Sąd Najwyższy w uzasadnieniu wyroku z dnia 20.08.2001r. sygn. I PKN 579/00, LEX 78999). Zatem całość regulacji zawartej w art. 8 ustawy uprawnia do konkluzji, że pracodawca nie może wydatkować środków Funduszu niezgodnie z treścią regulaminu zakładowej działalności socjalnej, natomiast postanowienia regulaminu nie mogą być sprzeczne z zasadą przyznawania świadczeń według kryterium socjalnego.

Treść regulaminu obowiązującego u płatnika nie budziła zastrzeżeń ani wątpliwości. Na marginesie należało również wskazać, iż zgodnie z art. 9 § 1 KP przez prawo pracy rozumie się przepisy Kodeksu pracy oraz innych ustaw i aktów wykonawczych określające prawa i obowiązki pracowników i pracodawców, a także - oprócz postanowień układów zbiorowych pracy i innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych - postanowienia regulaminów i statutów określające prawa i obowiązki stron stosunku pracy. Wprawdzie według art. 87 Konstytucji postanowienia zawarte w regulaminach nie stanowią źródła powszechnie obowiązującego prawa w Rzeczypospolitej Polskiej, to jednak obowiązują w określonych w nich zakładach pracy i z mocy art. 9 § 1 KP regulują prawa i obowiązki stron, tak jak normy prawne o randze ustawowej. Dlatego też, oprócz przepisów regulujących kwestie związane z zakładowymi funduszami świadczeń socjalnych należało mieć również na względzie charakter regulaminu gospodarowania funduszem socjalnym obowiązującego w Nadleśnictwie (...) w P. w spornym okresie i traktować go jako pozaustawowe - lecz obowiązujące - prawo pracy.

W sprawie obowiązywał Regulamin gdzie w §10 zawarto ogólne zasady przyznawania ulgowych świadczeń. Wynika z nich jednoznacznie, iż przyznawanie świadczeń oraz wysokość dopłaty z Funduszu uzależnia się od sytuacji życiowej, rodzinnej i materialnej osoby uprawnionej, a w przypadku pomocy mieszkaniowej – od sytuacji mieszkaniowej. Natomiast podstawą pomocy socjalnej finansowanej z Funduszu jest wniosek osoby uprawnionej, poparty jej oświadczeniem o wysokości dochodu, przypadającego na osobę w rodzinie.

Mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, iż przedmiotowe świadczenia wypłacane z tytułu Dnia Kobiet w 2009r., mogły być przyznawane przez Nadleśnictwo (...) w P. pracownicom po przeanalizowaniu ich sytuacji życiowej, rodzinnej i materialnej, czyli po uwzględnieniu tzw. kryterium socjalnego oraz na wniosek pracownic. Analiza okoliczności sprawy wskazuje, iż te warunki nie były spełnione. Wszystkie pracownice świadczenia otrzymały w jednakowej wysokości (bezsporne), co jednoznacznie podważa realizację kryterium socjalnego, brak było także ich wniosków. Kwoty po 300zł dla każdej zainteresowanych i odwołującej zostały wypłacone z ZFŚS, aby jednak spełniły one walor świadczenia podlegającego wyłączeniu z oskładkowania winny spełniać kryteria określone w art. 8 ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, w sprawie niniejszej tak jednak nie było.

Nie ma również podstaw, aby przyjąć, że można stosować kryterium socjalne w sposób dorozumiany. Za chybione należy uznać stanowisko odwołujących, iż podział środków z Funduszu został dokonany przy zastosowaniu kryterium płci. Kwoty zostały bowiem przyznane tylko kobietom. Jest to sprzeczne z art. 8 ust. 1 ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, jak też z regulaminem, z którego wynika, że spełnienie kryterium socjalnego jest zależne od faktycznego dochodu na członka rodziny. Płeć nie klasyfikowała pracowników pod względem socjalnym. Kryterium socjalne bada się (jak wynika to z regulaminu) na podstawie statusu materialnego pracownika i jego rodziny. Uwzględnieniu podlegają zatem dochody pracownika i jego rodziny, a nie jego płeć.

Sporne świadczenia zostały wypłacone wprawdzie z funduszu socjalnych, lecz nie na warunkach wynikających z regulaminu, a więc nie mogą one zostać uznane za świadczenia finansowane ze środków przeznaczonych na cele socjalne w ramach zakładowego funduszu świadczeń socjalnych w rozumieniu § 2 ust. 1 pkt 19 rozporządzania Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18.121999r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie emerytalne i rentowe. Przedmiotowe świadczenia należało zatem zaklasyfikować jako świadczenia dodatkowe pracodawcy, nie zaś świadczenie z funduszu świadczeń socjalnych, ze wszystkimi tego konsekwencjami prawnymi tak wobec pracowników, jak wobec płatnika składek i jednocześnie pracodawcy, który co prawda administruje funduszem, jednak nie może tego czynić z pominięciem ustawy i przez swoje działania uszczuplać funduszu socjalnego przeznaczonego dla załogi. Skoro wypłata świadczeń nie miała charakteru socjalnego, gdyż nie była powiązana z kryterium socjalnym, należało uznać je za przychód w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26.07.1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, który to przychód stanowi podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne.

Odwołujący podnosili argumenty, które należało uznać jako chybione. Takim bowiem było np. powoływanie się na preliminarz, który, co umknęło odwołującym, jest rodzajem zestawienia przychodów i wydatków. §5 regulaminu stanowi, iż środkami Funduszu administruje pracodawca, natomiast podstawę prowadzonej działalności socjalnej stanowi zatwierdzony przez niego roczny plan dochodów i wydatków funduszu – Preliminarz. Zapis ten reguluje jedynie kwestie związane z administrowaniem funduszem. Preliminarz sam w sobie nie stanowi podstawy do wypłaty świadczeń, zawiera on bowiem zestawienie wydatków, ogólnych kwot, jakie są prognozowane z tytułu przychodu za dany rok oraz wyszczególnienie wydatków na pomoc rzeczową emerytom i rencistom, pomoc rzeczową i finansową pracownikom, wypoczynek dzieci i młodzieży, wypoczynek urlopowy pracowników oraz imprezy okolicznościowe, w tym Dzień Kobiet. W preliminarzu podane zostały ogólne kwoty przeznaczone na finansowanie działalności socjalnej. O sposobie i wysokości przyznanej pomocy decyduje wniosek i oświadczenie pracownika, czego w sprawie niniejszej zabrakło.

Odnośnie pozostałych zarzutów odwołujących warto przytoczyć stanowisko Sądu Najwyższego, wyrażone w uzasadnieniu wyroku z dnia 23.10.2008r. sygn. II PK 74/08 (LEX 575182), na które notabene również wskazywali odwołujący. Podnosili, iż świadczenia przyznanie w ramach obchodów Dnia Kobiet nie były świadczeniami ulgowymi. Jak wyjaśnił Sąd Najwyższy art. 8 ust. 1 ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, określający zasady przyznawania usług i świadczeń, nie odnosi się do całości działalności socjalnej zakładu pracy. Według jego wyraźnego brzmienia odnosi się on wyłącznie do przyznawania ulgowych usług i świadczeń, co powinno być uzależnione od sytuacji życiowej, rodzinnej i materialnej osoby uprawnionej do korzystania ze środków Funduszu. Jest oczywiście dopuszczalne przeznaczenie regulaminem zakładowym całości środków Funduszu na usługi (świadczenia) przyznawane na zasadach ulgowych i wówczas znajduje zastosowanie zasada przyznawania świadczeń wedle kryteriów określonych art. 8 ust. 1, czyli według tzw. kryterium socjalnego. Natomiast w wypadku, kiedy regulamin przewiduje wydatkowanie środków na inne jeszcze cele - mieszczące się w ramach działalności socjalnej - może on ustalać inne zasady korzystania z tych świadczeń, np. powszechnej dostępności na równych zasadach imprez integracyjnych. Interpretacja taka znajduje uzasadnienie nie tylko w wyraźnym brzmieniu art. 8 ust. 1, ale wynika również z wykładni językowo-logicznej ustępu drugiego tego przepisu. Ustęp drugi ma szerszy zakres znaczeniowy niż ustęp pierwszy. Nie odnosi się on bowiem wyłącznie do przyznawania ulgowych świadczeń i usług, ale dotyczy "korzystania z usług i świadczeń finansowanych z Funduszu", to znaczy dotyczy on wszystkich świadczeń (usług), które może finansować Fundusz. Zasady korzystania z nich określa regulamin "z uwzględnieniem ust. 1", co oznacza, że odnośnie do innych świadczeń niż wymienione w ustępie 1, regulamin może określać odmienne zasady korzystania z nich. Na rzecz prezentowanego stanowiska przemawia też wykładnia funkcjonalna. Trudno bowiem przyjąć, że korzystanie z takich form działalności socjalnej jak spotkania integracyjne miałoby być uzależnione od tzw. kryterium socjalnego, czyli od sytuacji życiowej, rodzinnej i materialnej osoby uprawnionej do korzystania z Funduszu. Zaprzeczałoby to istocie tej usługi. Gdyby jednak w ramach tej usługi przewidziano na rzecz uczestników dodatkowo ulgowe świadczenia (usługi), to powinny one zostać uzależnione od kryterium socjalnego. Dokładnie taka sytuacja miała miejsce w sprawie niniejszej. W regulaminie przewidziano finansowanie działalności socjalnej w związku m.in. z organizowaniem lub współorganizowaniem imprez okolicznościowych bez stosowania kryterium socjalnego np. Nowego Roku czy właśnie Międzynarodowego Dnia Kobiet ( §8 pkt1 ppkt 10 regulaminu). Odrębną kwestię stanowią zatem koszty imprezy, zaplanowane w preliminarzu a czym inny kwoty przyznane z okazji Dnia Kobiet zainteresowanym i odwołującej.

Za nietrafiony należało również uznać zarzut odnośnie przedawnienia roszczeń z tytułu nieopłaconych składek, gdyż Sąd w niniejszym postępowaniu rozpoznaje sprawę w granicach skarżonych decyzji. Ich przedmiotem było stwierdzenie wysokości podstawy wymiaru składek za kwiecień 2009r. Kwestie związane z rozliczeniem zaległości nie zostały objęte skarżonymi decyzjami i nie podlegają rozważaniu w niniejszym postępowaniu.

W związku z powyższym decyzje ZUS należało uznać za prawidłowe i na podstawie art. 477 ¹⁴ §1 kpc orzec jak w sentencji.

mt