Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Suwałkach

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 października 2016 roku

Sąd Okręgowy w Suwałkach I Wydział Cywilny w składzie następującym:

Przewodniczący	SSO Aneta Ineza Sztukowska
Protokolant	st. sekr. sądowy Lucyna Gościewska

po rozpoznaniu w dniu 13 października 2016 roku w Suwałkach

na rozprawie

sprawy z powództwa B. Z.

przeciwko Gminie S.

przy udziale interwenienta ubocznego po stronie pozwanej (...) S.A. w G.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanej Gminy S. na rzecz powoda B. Z. kwotę 23.976,00 zł (słownie: dwadzieścia trzy tysiące dziewięćset siedemdziesiąt sześć złotych 00/100) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 25.06.2014 r. do dnia zapłaty;

II.  oddala powództwo w pozostałym zakresie;

III.  zasądza od pozwanej Gminy S. na rzecz powoda B. Z. kwotę 2.119,71 zł (słownie: dwa tysiące sto dziewiętnaście złotych 71/100) tytułem zwrotu kosztów procesu;

IV.  zasądza od powoda B. Z. na rzecz interwenienta ubocznego (...) S.A. w G. kwotę 3.091,90 zł (słownie: trzy tysiące dziewięćdziesiąt jeden złotych 90/100) tytułem zwrotu kosztów procesu.

V.  nakazuje pobrać, tytułem brakujących kosztów sądowych, na rzecz Skarbu Państwa – kasa Sądu Okręgowego w Suwałkach kwoty następujące:

1)  od powoda B. Z. – 876,66 zł (słownie: osiemset siedemdziesiąt sześć złotych 66/100)

2)  od pozwanej Gminy S. – 375,71 zł (słownie: trzysta siedemdziesiąt pięć złotych 71/100).

SSO Aneta Ineza Sztukowska

Sygn. akt I. C. 532/14

UZASADNIENIE

Powód B. Z. wystąpił przeciwko pozwanej Gminie S. z pozwem o zapłatę kwoty 80.000,00 zł wraz z odsetkami ustawowymi od daty wytoczenia powództwa do dnia zapłaty. Jednocześnie powód domagał się zasądzenia od pozwanej kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. Uzasadniając swe żądanie powód podał, iż jest właścicielem nieruchomości położonej w miejscowości B. gmina S., oznaczonej numerami geodezyjnymi (...), objętej księgą wieczystą (...) prowadzoną przez Sąd Rejonowy w Suwałkach. Dla nieruchomości tej, w dniu 25 marca 2013 r., pozwana Gmina S. uchwaliła miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, zezwalający na posadowienie na tejże nieruchomości dwutorowej linii napowietrznej 400 Kv E.-G. Państwa. W efekcie powyższego wartość przedmiotowej nieruchomości uległa obniżeniu o kwotę 1.216.900,00 zł, przy czym kwota dochodzona pozwem stanowi jedynie część ww. sumy. Jako podstawę prawną dochodzonego roszczenia powód wskazał przy tym art. 36 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Pozwana Gmina S. nie uznała powództwa i domagała się jego oddalenia oraz zasądzenia od powoda kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. Argumentując swe stanowisko w sprawie pozwana podniosła, że żądanie pozwu jest przedwczesne. Przed jego zgłoszeniem pod ocenę Sądu powód winien bowiem wyczerpać przed Starostą (...) procedurę administracyjną z art. 128 ustawy o gospodarce nieruchomościami, w ramach której ustalone zostanie odszkodowanie za ograniczenie prawa własności powoda do nieruchomości położonej w miejscowości B. gmina S., oznaczonej numerami geodezyjnymi (...), dla której to nieruchomości w Sądzie Rejonowym w Suwałkach urządzona jest księga wieczysta (...). Dalej, pozwana podnosiła, iż powództwo nie zasługuje na uwzględnienie jako że wskutek uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego z dnia 25 marca 2013 r. nieruchomość powoda nie straciła na wartości.

Interwenient uboczny po stronie pozwanej – (...) S.A. w G. również nie uznał powództwa i domagał się jego oddalenia oraz zasądzenia od powoda kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. Wykazując swój interes prawny w przystąpieniu do sprawy interwenient ten wskazał przy tym, iż na podstawie umowy zawartej z pozwaną Gminą S. zobowiązał się przejąć ewentualne zobowiązania związane z pokryciem zgodnych z prawem i potwierdzonych prawomocnym wyrokiem sądowym roszczeń wobec ww. Gminy wynikających z art. 36 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym w zakresie wywołanym wprowadzeniem inwestycji polegającej na budowie linii elektroenergetycznej przebiegającej m.in. przez nieruchomość powoda.

Sąd ustalił, co następuje:

B. Z. jest właścicielem nieruchomości położonej w miejscowości B. gmina S., oznaczonej numerami geodezyjnymi (...), dla której to nieruchomości w Sądzie Rejonowym w Suwałkach urządzona jest księga wieczysta (...). Nieruchomość tę B. Z. nabył w dniu 14.03.1991 r., w drodze umowy darowizny od swych rodziców K. i S. małż. Z.. W dacie zawarcia powyższej umowy przedmiotowa nieruchomość objęta była miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego uchwalonym uchwałą Rady Gminy S. z dnia 10 listopada 1994 r. nr (...) i zgodnie z jego zapisami oznaczono ją symbolem RP - teren wsi o funkcji rolniczej, usługowej, z dopuszczalną realizacją siedlisk rolniczych (budownictwa zagrodowego) dla gospodarstw poniżej 2 ha tylko w ustalonej planem graniach skupionej zabudowy wsi. Działka oznaczona numerem geodezyjnym (...) miała wówczas powierzchnię 6 ha 77 arów i składała się z gruntów ornych i pastwisk V i VI klasy. Z kolei działka oznaczona numerem geodezyjnym (...) miała wówczas powierzchnię 3 ha 18 arów i składała się z gruntów ornych V i VI klasy oraz pastwisk VI klasy (dowód: akta księgi wieczystej (...) Sądu Rejonowego w Suwałkach, w szczególności umowa darowizny z dnia 14.03.1991 r. k. 9-10 akt ww. księgi wieczystej i wyrys z mapy ewidencyjnej k. 11 akt ww. księgi wieczystej, wydruk z centralnej bazy danych ksiąg wieczystych k. 60-69, opinia biegłej sądowej z zakresu szacowania nieruchomości K. T. k. 216-283 i k. 319-333 oraz k. 485-488, opinia biegłego sądowego z zakresu urbanistyki Z. G. k. 376-391 i k. 447-450, zaświadczenie k. 117).

Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego obowiązujący w dacie uzyskania przez B. Z. tytułu własności nieruchomości położonej w miejscowości B. gmina S., oznaczonej numerami geodezyjnymi (...), dla której to nieruchomości w Sądzie Rejonowym w Suwałkach urządzona jest księga wieczysta (...) przestał obowiązywać z dniem 31.12.2003 r. Po tej dacie, przedmiotowa nieruchomość objęta została studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy S., uchwalonym uchwałą Rady Gminy S. z dnia 30.01.2001 r. nr (...). Zgodnie z założeniami tego studium, dla terenu położenia przedmiotowej nieruchomości przewidziano strefę rolniczo-osadniczą i aktywizacji gospodarczej, w której dopuszczono:

- uzupełnienie w formie plomb istniejącej zabudowy wiejskiej, przy dopuszczeniu zabudowy rolniczej, mieszkaniowej i letniskowej

- wyznaczanie terenów pod zabudowę przemysłowo-składową

- tworzenie bazy usługowej wzdłuż szlaków turystycznych, upowszechnianie agroturystki

- adoptowanie i modernizację oraz budowę nowych układów komunikacyjnych, dążenie do pełnego wyposażenia terenu w infrastrukturę techniczną przy wykorzystaniu odnawialnych źródeł energii

- ograniczanie przeznaczania na cele nierolnicze gruntów do IV klasy bonitacyjnej, ochronę złóż kruszywa naturalnego

- ograniczanie lokalizacji zabudowy i jej wysokości, wynikające z funkcjonowania lotniska na terenie Miasta S. i możliwości jego rozbudowy (dowód: opinia biegłej sądowej z zakresu szacowania nieruchomości K. T. k. 216-283 i k. 319-333 oraz k. 485-488, opinia biegłego sądowego z zakresu urbanistyki Z. G. k. 376-391 i k. 447-450, zaświadczenie k. 117).

W dniu 02.09.2009 r. B. Z. wystąpił Wójta Gminy S. z wnioskiem o sporządzenie planu zagospodarowania przestrzennego dla terenu obejmującego nieruchomość położoną w miejscowości B. gmina S., oznaczoną numerami geodezyjnymi (...), dla której to nieruchomości w Sądzie Rejonowym w Suwałkach urządzona jest księga wieczysta (...). We wniosku tym wyrażał przy tym gotowość partycypowania w kosztach sporządzenia tego planu i sugerował, by jego zapisy nadały przedmiotowej nieruchomości (tak działce oznaczonej numerem geodezyjnym (...) jak i działce oznaczonej numerem geodezyjnym (...)) przeznaczenie terenu zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej z drogami dojazdowymi (dowód: wniosek z dnia 02.09.2009 r. k. 12). W odpowiedzi na powyższe pismo Wójt Gminy S. poinformował B. Z., iż wniosek jego przedstawiony zostanie na posiedzeniu Komisji Rady Gminy S. (dowód: pismo z dnia 04.09.2009 r. k. 19). Następnie, pismem z dnia 17.09.2009 r., wójt Gminy S. poinformował B. Z., iż Komisja Rady Gminy S. przychyliła się do możliwości przystąpienia do opracowania planu zagospodarowania przestrzennego obejmującego większą część wsi B.. W piśmie tym wskazano również, że stosowna uchwała intencyjna będzie przedmiotem obrad na posiedzeniu Rady Gminy S. – w bliżej nieokreślonym terminie (dowód: pismo z dnia 17.09.2009 r. k. 20). W dalszym okresie, tj. w piśmie z dnia 05.03.2010 r., B. Z. wnioskował do Wójta Gminy S. o przeznaczenie w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego działki oznaczonej numerem geodezyjnym (...) na cele pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną z drogami dojazdowymi (z możliwością wydzielenia działek o powierzchni od 1000 m2 do 1200 m2), zaś działki oznaczonej numerem geodezyjnym (...) na cele pod planowaną eksploatację żwiru (dowód: pismo z dnia 05.03.2010 r. k. 18).

Ostatecznie, uchwała intencyjna w przedmiocie przystąpienia do sporządzenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego obejmującego m.in. miejscowość B., w związku z projektowaną inwestycją polegającą na posadowieniu dwutorowej napowietrznej linii elektroenergetycznej 400 kV E.-granica RP, została przez Radę Gminy S. podjęta dnia 28 listopada 2011 r. Projekt przedmiotowego planu zakładał przy tym posadowienie ww. linii energetycznej m.in. na działkach oznaczonych numerami geodezyjnymi (...), stanowiących własność B. Z.. Co do takiego usytuowania linii energetycznej B. Z. zgłaszał zastrzeżenia, wskazując, iż spowoduje ono po jego stronie szkodę majątkową z tytułu utraconych korzyści, jakie zamierzał osiągnąć ze sprzedaży tychże działek z przeznaczeniem na zabudowę jednorodzinną (dowód: pismo Gminy S. z dnia 09.01.2012 r. k. 21-22, 23). Zastrzeżenia jego nie odniosły jednak skutku i ostatecznie, nieruchomość położona w miejscowości B. gmina S., oznaczona numerami geodezyjnymi (...), dla której to nieruchomości w Sądzie Rejonowym w Suwałkach urządzona jest księga wieczysta (...), objęta została miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego uchwalonym uchwałą Rady Gminy z dnia 25 marca 2013 r. nr (...) (Dz.Urz. Województwa (...) z 2013 r. poz. 1876), który przewidywał lokalizację dwutorowej napowietrznej linii elektroenergetycznej 400 kV E.-granica RP m.in. na ww. nieruchomości. W planie tym działkę o numerze geodezyjnym (...) oznaczono od strony północnej częściowo symbolem 84 (...) (tereny drogi publicznej klasy lokalnej, w ciągu drogi gminnej nr (...)) a częściowo symbolem (...) (tereny zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej z dopuszczeniem usług wbudowanych, z możliwością podziału geodezyjnego na działki budowlane pod warunkiem zachowania bezpośredniego dostępu do drogi publicznej lub wewnętrznej, szerokości frontu działki nie mniejszej niż 30 m i powierzchni nie mniejszej niż 1000m2), od strony południowej – symbolem (...)(tereny rolnicze, z zastrzeżeniem pasa technologicznego związanego z przebiegiem linii elektroenergetycznej 400 kV oraz gazociągu wysokiego ciśnienia), od strony wschodniej – symbolem (...) (...) (tereny zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej z nieuciążliwymi usługami rzemieślniczymi, z możliwością podziału geodezyjnego na działki budowlane pod warunkiem zachowania bezpośredniego dostępu do drogi publicznej, szerokości frontu działki nie mniejszej niż 40 m i powierzchni nie mniejszej niż 2400 m2). Z kolei działkę o numerze geodezyjnym (...) w przedmiotowym planie oznaczono częściowo symbolem 80U (tereny zabudowy usługowej z dopuszczeniem handlu o powierzchni sprzedażowej nie większej niż 400 m2, bez możliwości podziału geodezyjnego za wyjątkiem podziału wynikającego z potrzeb zarządców sieci infrastruktury technicznej, z zastrzeżeniem pasa technologicznego związanego z przebiegiem linii elektroenergetycznej 400 kV oraz gazociągu wysokiego ciśnienia) i częściowo symbolem 91 (...) tereny dróg wewnętrznych (dowód: zaświadczenie k. 117, mapa k. 119-120, opinia biegłej sądowej z zakresu szacowania nieruchomości K. T. k. 216-283 i k. 319-333 oraz k. 485-488, opinia biegłego sądowego z zakresu urbanistyki Z. G. k. 376-391 i k. 447-450, uchwała Rady Gminy S. z dnia 25 marca 2013 r. nr (...) k. 636-656).

Działka oznaczona numerem geodezyjnym (...) położona jest wzdłuż drogi publicznej (drogi gminnej), po jej południowej stronie. Ma ona kształt regularny i stanowi teren o nieznacznym pofałdowaniu, z niekorzystną strukturą gruntów (klasa V i VI). Do roku 2009 w całości użytkowana była ona rolniczo. W taki też sposób, w centralnej i zachodniej części, użytkowana była przed uchwaleniem miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego w roku 2013 i tak użytkowana jest aktualnie. Natomiast w części wschodniej i południowej działka ta, przed uchwaleniem miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego w roku 2013, ta użytkowana nie była i stan taki utrzymuje się do chwili obecnej (w tej części działka porośnięta jest samosiewami sosny w wieku do 10 lat). Nad północno-wschodnim narożnikiem tejże działki przebiega (jest zawieszona) linia elektroenergetyczna 400 Kv na słupach stalowych, na wysokości ok. 20-40 m nad powierzchnią terenu. Linia ta posadowiona została po uchwaleniu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego w roku 2013. Z kolei działka oznaczona numerem geodezyjnym (...) położona jest wzdłuż drogi wewnętrznej stanowiącej własność Gminy S.. Ma ona kształt regularny i stanowi teren o nieznacznym pofałdowaniu, z niekorzystną strukturą gruntów (klasa V i VI). Do roku 2009 działka ta w całości była użytkowana rolniczo. Aktualnie porośnięta jest samosiewem sosny w wieku do 10 lat i stan taki istniał także przed uchwaleniem miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego w roku 2013. Nad południowo-zachodnim narożnikiem tej działki przebiega (jest zawieszona) linia elektroenergetyczna 400 Kv na słupach stalowych. Linia ta posadowiona została po uchwaleniu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego w roku 2013. Najbliższy słup przedmiotowej linii elektroenergetycznej znajduje się obok południowo-zachodniego narożnika działki oznaczonej numerem geodezyjnym (...), na działce oznaczonej numerem geodezyjnym (...). Część obrysu tego słupa (jego północnych fragmentów) znajduje się granicach działki oznaczonej numerem geodezyjnym (...) (ok. 1,5 m przy południowej granicy działki). Najniżej zawieszone przewody elektroenergetyczne położone są w tym miejscu na wysokości ok. 50 m nad powierzchnią terenu. Na działce tej nie ma udokumentowanych złóż kruszywa (dowód: protokół z rozprawy administracyjnej z dnia 13.12.2013 r. k. 24-26, protokół z rozprawy administracyjnej z dnia 08.01.2014 r. k. 27-28, decyzja Starosty (...) z dnia 07.02.2014 r. k. 29-31, decyzja Starosty (...) z dnia 06.02.2014 r. k. 32-35, mapa k. 35-36, decyzja Wojewody (...) z dnia 09.04.2014 r. k. 37-39 i k. 40-43, wyjaśnienia informacyjne powoda co do sposobu faktycznego korzystania z nieruchomości niekwestionowane przez stronę pozwaną 00:03:52-00:04:38 rozprawy z dnia 11.05.2015 r., opinia biegłej sądowej z zakresu szacowania nieruchomości K. T. k. 216-283 i k. 319-333 oraz k. 485-488, opinia biegłego sądowego z zakresu urbanistyki Z. G. k. 376-391 i k. 447-450, zaświadczenie k. 117).

Przed uchwaleniem miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego w roku 2013 w sąsiedztwie działek oznaczonych numerem geodezyjnym (...) istniały funkcje terenu związane z zabudową mieszkaniową jednorodzinną, siedliskową oraz kopalnie górnicze żwiru. Potencjalnie możliwe było wówczas uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy tychże działek na jedną z występujących w pobliżu funkcji. Decyzje takie nie zostały jednak wydane; nikt o wydanie takich decyzji nie wnioskował (dowód: opinia, wniosek o wydanie decyzji o warunkach zabudowy k. 44-46, decyzja o warunkach zabudowy z dnia 15.06.2009 r. k. 47-51, wyniki analizy urbanistyczno-architektonicznej k. 52-53, warunku przyłączenia urządzeń wodociągowych do wspólnych sieci k. 54, decyzja o warunkach zabudowy z dnia 06.05.2008 r. k. 55-58, zaświadczenie k. 117, opinia biegłej sądowej z zakresu szacowania nieruchomości K. T. k. 216-283 i k. 319-333 oraz k. 485-488, opinia biegłego sądowego z zakresu urbanistyki Z. G. k. 376-391 i k. 447-450).

Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego uchwalony uchwałą Rady Gminy S. z dnia 25 marca 2013 r. nr (...) wykluczył możliwość zabudowy siedliskowej działek oznaczonych numerami geodezyjnymi (...) w granicach pasa technologicznego o szerokości 70 m z linią energetyczną i gazociągiem. W tym samym pasie wykluczono też możliwość dokonywania nasadzeń wysokiej zieleni. Pozostałe części ww. działek, na przeważających częściach, zyskały możliwość przekształcenia (po niezbędnych podziałach) na działki budowlane z możliwością realizacji zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej z wbudowanymi usługami i zabudowy usługowej z ograniczeniem powierzchni sprzedaży do 400 m2. Do chwili realizacji docelowego przeznaczania określonego w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego z roku 2013 działki te mogą funkcjonować z przeznaczeniem jak przed uchwaleniem przedmiotowego planu (dowód: zaświadczenie k. 117, mapa k. 119-120, opinia biegłej sądowej z zakresu szacowania nieruchomości K. T. k. 216-283 i k. 319-333 oraz k. 485-488, opinia biegłego sądowego z zakresu urbanistyki Z. G. k. 376-391 i k. 447-450, uchwała Rady Gminy S. z dnia 25 marca 2013 r. nr (...) k. 636-656).

Zapisy miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego uchwalonego uchwałą Rady Gminy S. z dnia 25 marca 2013 r. nr (...) spowodowały obniżenie wartości działki oznaczonej numerem geodezyjnym (...) o 23.976,00 zł i jednocześnie wzrost wartości działki oznaczonej numerem geodezyjnym (...) o 113.487,00 zł (dowód: opinia biegłej sądowej z zakresu szacowania nieruchomości K. T. k. 216-283 i k. 319-333 oraz k. 485-488).

Pismem z dnia 23.10.2013 r. (...) S.A. w G. złożył B. Z. ofertę zawarcia umowy określającej wysokość wynagrodzenia z tytułu ustanowienia służebności przesyłu na działkach oznaczonych numerami geodezyjnymi (...) oraz obniżenia wartości tychże nieruchomości na łączną kwotę 33.830,00 zł, w tym 7.022,00 zł za ustanowienie służebności, 22.808,00 zł za obniżenie wartości nieruchomości i 4.000,00 zł za posadowienie części dwóch stóp fundamentów słupa nr SU-22, posiłkując się ekspertyzą sporządzoną przez rzeczoznawcę majątkowego T. T. (dowód: oferta z dnia 23.10.2013 r. k. 139, wyciąg z operatu szacunkowego k. 138). Oferty tej B. Z. nie przyjął, wskazując, iż na skutek wprowadzenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego uchwalonego uchwałą Rady Gminy S. z dnia 25 marca 2013 r. nr (...) wartość działki oznaczonej numerem geodezyjnym (...) uległa obniżeniu o kwotę 871.600,00 zł, zaś wartość działki oznaczonej numerem geodezyjnym (...) – o kwotę 345.300,00 zł i posiłkując się w tym zakresie ekspertyzą rzeczoznawcy majątkowego H. K. (1)(bezsporne, dodatkowo dowód ekspertyza k. 70-101).

Decyzją z dnia 07.09.2016 r. Starosta (...) przyznał B. Z. odszkodowanie za szkody powstałe wskutek założenia i przeprowadzenia przez nieruchomość położoną w miejscowości B., oznaczoną numerami geodezyjnymi (...), dwutorowej napowietrznej linii elektroenergetycznej 400 kV E.- G. RP z tytułu szkód tymczasowych w produkcji rolniczej, posadowienia części dwóch stóp fundamentów słupa elektroenergetycznego na działce (...) oraz zmniejszenia wartości nieruchomości na skutek realizacji urządzeń infrastruktury technicznej w kwocie 96.481,00 zł, za podstawę tej decyzji przyjmując art. 128 ustawy o gospodarce nieruchomościami (dowód: decyzja z dnia 07.09.2016 r. k. 566-569, operat szacunkowy k. 575-619, protokół z rozprawy administracyjnej k. 621-622). Decyzja ta została zaskarżona przez (...) S.A. w W. do Wojewody (...) (dowód: odwołanie z dnia 22.09.2016 r. k. 632-633).

Sąd zważył, co następuje:

Zgodnie z treścią art. 36 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (j.t. Dz.U. z 2015 r. poz. 199) jeżeli, w związku z uchwaleniem planu miejscowego albo jego zmianą, korzystanie z nieruchomości lub jej części w dotychczasowy sposób lub zgodny z dotychczasowym przeznaczeniem stało się niemożliwe bądź istotnie ograniczone, właściciel albo użytkownik wieczysty nieruchomości może żądać od gminy odszkodowania za poniesioną rzeczywistą szkodę. W oparciu o powyższy przepis oceniać należało zasadność żądania zgłoszonego przez powoda. Na taką podstawę wskazał bowiem powód wprost w pozwie. Taka też podstawa jawi się jako właściwa w kontekście okoliczności faktycznych powoływanych w uzasadnieniu pozwu.

Przed przystąpieniem do merytorycznej oceny żądania pozwu odnieść należało się do argumentu strony pozwanej, zasadzającego się na twierdzeniu, iż żądanie to jest przedwczesne z uwagi na niewyczerpanie przez powoda trybu przewidzianego w art. 128 ustawy z dnia 28 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (j.t. Dz.U. z 2015 r. poz. 1774). Zgodnie z powołanym przepisem odszkodowanie przysługuje właścicielowi/ użytkownikowi wieczystemu nieruchomości za szkody powstałe m.in. wskutek:

- ograniczenia wykonywania prawa własności lub prawa użytkowania wieczystego, polegającego na znoszeniu przez właściciela lub użytkownika wieczystego przedsięwzięć podejmowanych na niego nieruchomości, a polegających m.in. na zakładaniu i przeprowadzaniu przewodów i urządzeń przesyłowych

- wydania – przez starostę – decyzji o zobowiązaniu właściciela/ użytkownika wieczystego do udostępnienia nieruchomości w celu prowadzenia konserwacji, remontów i usuwania awarii różnego rodzaju przewodów i urządzeń, w sytuacji braku zgody tych osób (na czas do 6 miesięcy)

- ograniczenia sposobu korzystania z nieruchomości przez udzielenie zezwolenia na prowadzenie działalności polegającej na poszukiwaniu, rozpoznawaniu, wydobywaniu lub składowaniu kopali stanowiących własność górniczą

- czasowego zajęcia nieruchomości, na okres nie dłuższy niż 6 miesięcy, w przypadku zaistnienia zdarzeń nagłych, których nie można przewidzieć, w celu zapobieżenia powstaniu znacznej szkody

- zdarzeń, jakie mogą powstać dla właścicieli/użytkowników wieczystych nieruchomości sąsiednich w wyniku wywłaszczenia lub innego niż dotychczas zagospodarowania wywłaszczonej nieruchomości albo też zmniejszenia się wartości nieruchomości przyległych.

Porównując treść obu przywołanych powyżej regulacji (zamieszczonych w ustawie o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym oraz z ustawie o gospodarce nieruchomościami) nie można, zdaniem Sądu, wywieść wniosku, aby byt roszczeń w nich przewidzianych zależał od siebie, a w szczególności, by roszczenie z art. 36 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym nie mogło być realizowane do czasu zrealizowania roszczenia z art. 128 ustawy o gospodarce nieruchomościami tudzież by drugie ze wspomnianych roszczeń pochłaniało pierwsze. Stąd też zarzut przedwczesności roszczenia zgłoszonego przez powoda w sprawie niniejszej ocenić należało jako bezzasadny.

Wskazać w tym miejscu należy, ze odszkodowanie, o jakim mowa w art. 36 ust. 1 pkt 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym obejmuje wyłącznie wyrównanie straty, a nie utraconych korzyści (por. Niewiadomski, komentarz do art. 36 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, opubl. w zbiorze Legalis, wyrok Sądu Najwyższego z dnia 12 października 2007 r. w sprawie sygn. akt V CSK 230/07 LEX nr 485903, wyrok Sądu Apelacyjnego w Łodzi z dnia 18 grudnia 2013 r. w sprawie I ACa 659/13 opubl. w zbiorze LEX za nr 1416105). Dla oceny zasadności żądania wywodzonego z przywołanego powyżej przepisu niezbędne jest przy tym ustalenie, czy w związku z uchwaleniem nowego planu zagospodarowania przestrzennego (lub zmianą planu już istniejącego) korzystanie z nieruchomości lub jej części w dotychczasowy sposób lub zgodny z dotychczasowym przeznaczeniem stało się niemożliwe bądź istotnie ograniczone. Korzystanie z nieruchomości w dotychczasowy sposób oznacza przy tym faktyczny sposób wykorzystywania nieruchomości przed uchwaleniem planu zagospodarowania przestrzennego. Korzystanie z nieruchomości w sposób zgodny z dotychczasowym przeznaczeniem oznacza zaś sposób, w jaki właściciel może to potencjalnie czynić w granicach określonych przepisami prawa, zasadami współżycia społecznego i ustalonymi zwyczajami (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 19 grudnia 2006 r. w sprawie sygn. akt V CSK 332/06 opubl. w zbiorze LEX za nr (...), wyrok Sądu Najwyższego z dnia 22 listopada 2013 r. w sprawie II CSK 98/13 opubl. w zbiorze LEX za nr (...), wyrok Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z dnia 18 lipca 2013 r. w sprawie sygn. akt I ACa 285/13 opubl. w zbiorze LEX za nr (...), wyrok Sądu Apelacyjnego w Szczecinie z dnia 23 kwietnia 2014 r. w sprawie sygn.. akt I ACa 89/14 opubl. w zbiorze orzecznictwa LEX za nr (...)). Dla ustalenia, czy doszło do zmiany korzystania z nieruchomości w sposób dotychczasowy lub zgodny z dotychczasowym przeznaczeniem wskutek uchwalenia nowego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego należy przy tym porównać przeznaczenie nieruchomości wynikające z dokumentów sprzed uchwalenia/ zmiany planu zagospodarowania przestrzennego z przeznaczeniem wynikającym z nowego planu (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 13 czerwca 2012 r. w sprawie sygn. akt II CSK 639/11 opubl. w zbiorze LEX za nr (...)).

Przenosząc powyższe na grunt sprawy niniejszej przyjąć należało, iż uchwalenie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego w roku 2013 pozostało bez wpływu na dotychczasowy faktyczny sposób korzystania przez powoda z nieruchomości położonej w miejscowości B. gmina S., oznaczonej numerami geodezyjnymi (...), dla której to nieruchomości w Sądzie Rejonowym w Suwałkach urządzona jest księga wieczysta (...). W świetle wyjaśnień informacyjnych powoda (niekwestionowanych przez stronę pozwaną) bezspornym było bowiem, że przed uchwaleniem przedmiotowego planu nieruchomość ta częściowo użytkowana była rolniczo, a częściowo – nieużytkowana w ogóle. Analogiczny sposób korzystania z tejże nieruchomości potwierdziły opinie biegłych sądowych z zakresu szacowania nieruchomości K. T. i urbanistyki Z. G. sporządzone na potrzeby niniejszego postępowania, poprzedzone oględzinami nieruchomości.

Uchwalenie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego w roku 2013 spowodowało natomiast istotne ograniczenie korzystania z nieruchomości położonej w miejscowości B. gmina S., oznaczonej numerami geodezyjnymi (...), dla której to nieruchomości w Sądzie Rejonowym w Suwałkach urządzona jest księga wieczysta (...) zgodnie z jej dotychczasowym przeznaczeniem. Plan ten wykluczył bowiem możliwość zabudowy siedliskowej działek oznaczonych numerami geodezyjnymi (...) w granicach pasa technologicznego o szerokości dochodzącej 70 m z linią energetyczną i gazociągiem. Możliwość taka istniała zaś przed uchwaleniem przedmiotowego planu. Jakkolwiek bowiem przed uchwaleniem ww. planu działki oznaczone numerami geodezyjnymi (...) nie miały przeznaczenia budowlanego, to – zważywszy na fakt, iż w ich sąsiedztwie istniały funkcje terenu związane z zabudową mieszkaniową jednorodzinną i siedliskową – potencjalnie możliwe było uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy tychże działek na jedną z występujących w pobliżu funkcji (w oparciu o art. 61 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym). Powyższe wynika z opinii biegłego sądowego z zakresu urbanistyki Z. G. oraz z opinii biegłej sądowej z zakresu szacowania nieruchomości K. T. sporządzonych na potrzeby niniejszego postępowania. Podkreślenia wymaga, że opinie autorstwa ww. biegłych (tak zasadnicze jak i uzupełniające) ocenił Sąd jako pełnowartościowe dowody w sprawie. Biegli dokonali bowiem zarówno oględzin nieruchomości, której postępowanie w sprawie niniejszej dotyczy jak też przeanalizowali zapisy miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego z roku 2013 nieruchomości tej dotyczące oraz dokumenty określające jej przeznaczenie w okresach wcześniejszych, poczynając od daty uzyskania tytułu własności przez powoda (w tym zapisy miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego z roku 1994 oraz studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy S. z roku 2001). Biegli uwzględnili również funkcje nieruchomości sąsiadujących z działkami oznaczonymi numerami geodezyjnymi (...) (na podstawie dokumentów przedłożonych przez powoda, a to wniosek o wydanie decyzji o warunkach zabudowy k. 44-46, decyzję o warunkach zabudowy z dnia 15.06.2009 r. k. 47-51, wyniki analizy urbanistyczno-architektonicznej k. 52-53, warunki przyłączenia urządzeń wodociągowych do wspólnych sieci k. 54 i decyzję o warunkach zabudowy z dnia 06.05.2008 r. k. 55-58), odnosząc je do możliwości zagospodarowania przedmiotowych działek, w tym wzniesienia na nich zabudowy mieszkaniowej w kontekście zapisów art. 61 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. W prawidłowości wniosków biegłych sądowych w powyższym zakresie (tj. co do możliwości zabudowy mieszkaniowej na działkach oznaczonych numerami geodezyjnymi (...) przed uchwaleniem miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego w roku 2013) gruntuje również orzecznictwo sądowe, w którym dominuje pogląd, iż o możliwości przeznaczenia terenu pod zabudowę nie decyduje to, czy zabudowa taka faktycznie istnieje lub jest realizowana, jak też czy wydano decyzję o warunkach zabudowy, ale to czy taka zabudowa na określonym terenie jest dopuszczalna. W sytuacji, gdy możliwość uzyskania decyzji o warunkach zabudowy istniała, to należy ją objąć pojęciem potencjalnego sposobu wykorzystania nieruchomości (por. wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 14 marca 2012 r. w sprawie sygn. akt II SA/Wr 816//11 opubl. w zbiorze LEX za nr (...), wyrok NSA w W. z dnia 04 grudnia 2012 r. w sprawie syn. akt II OSK 1378/11 opubl. w zbiorze LEX za nr (...)). Przy uwzględnieniu powyższego nie sposób było zgodzić się ze stroną pozwaną, iż przed uchwaleniem miejscowego planu zagospodarowania z roku 2013 na nieruchomości stanowiącej własność powoda, oznaczonej numerami geodezyjnymi (...) zabudowa mieszkaniowa – wobec nieuzyskania decyzji o warunkach zabudowy – nie była dopuszczalna.

Jednocześnie, nie podzielił Sąd stanowiska strony powodowej, że uchwalenie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego z roku 2013 spowodowało niemożność korzystania z nieruchomości położonej w miejscowości B. gmina S., oznaczonej numerami geodezyjnymi (...), dla której to nieruchomości w Sądzie Rejonowym w Suwałkach urządzona jest księga wieczysta (...) zgodnie z jej dotychczasowym przeznaczeniem. Stanowisko powyższe powód opierał na twierdzeniu, iż po uchwaleniu przedmiotowego planu zabudowa mieszkaniowa ww. nieruchomości w ogóle nie jest możliwa – wskutek przewidzianej w tymże planie inwestycji polegającej na budowie dwutorowej napowietrznej linii elektroenergetycznej 400 kV E.-G. RP. Twierdzenia powyższego powód w toku procesu nie udowodnił jednak. Jego to obciążał zaś ciężar dowodu w powyższym zakresie (art. 6 kc). Odnośnie powyższego wskazać należy, iż niewątpliwym w sprawie niniejszej pozostawało to, że inwestycja polegająca na budowie dwutorowej napowietrznej linii elektroenergetycznej 400 kV E.-G. RP została przewidziana w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego z roku 2013 oraz to, że inwestycja ta – w części, w jakiej przewidziano jej posadowienie nad nieruchomością powoda – została już zrealizowana. Potwierdzają to zapisy miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego z roku 2013 r. oraz przedłożone przez powoda decyzje administracyjne zezwalające na przeprowadzenie przedmiotowej inwestycji na gruncie oraz ustalając wysokość odszkodowania w związku z jej realizacją. Ani z opinii biegłego sądowego z zakresu urbanistyki Z. G., ani z opinii biegłej sądowej z zakresu szacowania nieruchomości K. T. nie wynika jednak, aby przebieg owej linii uniemożliwiał tudzież ograniczał zabudowę nieruchomości powoda (poza omówionym już wcześniej pasem technologicznym). Wręcz przeciwnie, biegli ci – ustosunkowując się do zarzutów strony powodowej podniesionych w tymże zakresie – potwierdzali możliwość dokonania zabudowy zgodnej z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego i przywoływali przykłady takiego zagospodarowania terenu funkcjonujące w rzeczywistości. Podważanie przez stronę powodową wniosków biegłych w omawianym zakresie ocenił Sąd jako nieuprawnione. Biegli sporządzający opinie na potrzeby sprawy niniejszej legitymują się bowiem odpowiednią wiedzą i przygotowaniem zawodowym, by dostarczyć wiadomości specjalnych niezbędnych do wydania rozstrzygnięcia. Ich opinie były przy tym dokładne i wnikliwe, a przy tym czytelne i zrozumiałe oraz dające się skontrolować z punktu widzenia poprawności logicznej skonkludowanych w nich wniosków. Przy uwzględnieniu powyższego nie znalazł Sąd podstaw do tego, by zasięgnąć opinii innych aniżeli Z. G. i K. T. biegłych sądowych z zakresu urbanistyki i szacowania nieruchomości. Wnioski strony powodowej w powyższym zakresie zostały zatem oddalone jako nieprzydatne do rozstrzygnięcia, zmierzające do przedłużenia postępowania i stanowiące de facto wyraz niezadowolenia z treści przedłożonych przez biegłych Sądowi opinii. W tym ostatnim wniosku ugruntowała Sąd okoliczność, iż zarzuty co do rzetelności biegłej sądowej z zakresu szacowania nieruchomości K. T. (wynikające z faktu odmowy sporządzenia ekspertyzy przedprocesowej na zlecenie powoda) powód zgłosił dopiero po sporządzeniu przez nią opinii. Jeśli bowiem powód miał jakiekolwiek zastrzeżenia co do osoby ww. biegłej, to mógł zgłosić je niezwłocznie po wydaniu postanowienia dowodowego z dnia 09 czerwca 2015 r. (w którym personalia biegłej wprost wskazano – k. 202), wnosząc o jej wyłączenie. Tego jednak nie uczynił aż do czasu, gdy biegła złożyła opinię nieodpowiadającą jego oczekiwaniom.

Oczywiście nie można nie zauważyć, iż powód przedłożył kilka publikacji naukowych dotyczących oddziaływania napowietrznych linii energetycznych na środowisko człowieka (vide: k. 419-424, 474-481) oraz lokalizacji obiektów budowlanych w pobliżu linii energetycznych (vide: k. 355). Jednak w oparciu o te publikacje nie da się skonkludować wniosku o niemożności zabudowy gruntów, w pobliżu których linie takie przebiegają. Podkreślenia wymaga, że publikacje te jedynie ogólnikowo odnoszą się do kwestii możliwości zabudowy gruntów pod i w sąsiedztwie linii energetycznych, kategorycznie wyłączając taką możliwość jedynie odnośnie gruntów pod linią energetyczną 400 kV (co – w kontekście uwag wcześniejszych tyczących się pasa technologicznego – wątpliwości nie budziło). W przeważającej części publikacje te traktują natomiast przede wszystkim o wpływie pola elektromagnetycznego na środowisko człowieka a nie na możliwość zabudowy gruntów, przez które przebiega sieć energetyczna. Gwoli ścisłości wskazać należy, że – w świetle tych publikacji – negatywny wpływ napowietrznych linii energetycznych na środowisko człowieka nie jawi się jako oczywisty. I tak, w publikacji autorstwa K. K. (k. 419-424) czytamy „Trzeba jednak przypomnieć, o czym była mowa poprzednio, iż obok prac wykazujących ujemny wpływ na zdrowie ludzkie ukazują się również prace kwestionujące lub umniejszające istnienie negatywnego wpływu. Wskazuje to zatem na pewną polaryzację poglądów – a zatem podział badaczy niejako na „pesymistów” i „optymistów” (…) Zdaniem wielu badaczy („pesymiści” oddziaływanie fal EM o częstotliwości 550 Hz na organizm ludzki jest zdecydowanie niekorzystne, a nawet niebezpieczne dla zdrowia i życia, inni autorzy są skłonni natomiast to oddziaływanie bagatelizować. Świadczą o tym choćby różniące się dość znacznie normy dopuszczalne składowych pola EM stosowane w różnych krajach”. Publikacje te nie mogły wpłynąć na zrewidowanie stanowiska Sądu co do potrzeby dopuszczenia dowodu z opinii kolejnych biegłych z zakresu urbanistyki i szacowania nieruchomości.

Nie podzielił też Sąd stanowiska strony powodowej, iż po uchwaleniu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego z roku 2013 niemożliwym stało się korzystanie z działki oznaczonej numerem geodezyjnym (...) zgodnie z jej dotychczasowym przeznaczeniem umożliwiającym wydobycie żwiru. Jakkolwiek (jak była o tym mowa wcześniej), co do zasady, dla ww. działki przed uchwaleniem przedmiotowego planu zagospodarowania przestrzennego możliwe było pozyskanie decyzji zezwalającej na takie zagospodarowanie (z uwagi na istniejące w sąsiedztwie takie właśnie funkcje gruntów), to powód nie wykazał w żaden sposób, by na tejże działce istniały złoża żwiru. Na brak danych świadczących o istnieniu pokładów żwiru na działce oznaczonej numerem geodezyjnym (...), przekreślający możliwość przydania tejże działce przeznaczenia na jego wydobycie, wskazywali też w swych opiniach biegli sądowi z zakresu urbanistyki Z. G. i z zakresu szacowania nieruchomości K. T..

Reasumując – w okolicznościach sprawy niniejszej mówić można o istotnym ograniczeniu korzystania z nieruchomości powoda oznaczonych numerami geodezyjnymi (...) w związku z uchwaleniem miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego z roku 2013 jedynie w zakresie pasa technologicznego o szerokości dochodzącej 70 m z linią energetyczną i gazociągiem. Ograniczenie powyższe spowodowało przy tym obniżenie wartości tylko jednej z ww. działek, a mianowicie tej, oznaczonej numerem geodezyjnym (...) (w odniesieniu do działki oznaczonej numerem geodezyjnym (...) nastąpił wzrost wartości). Wynika to z opinii biegłej sądowej z zakresu szacowania nieruchomości K. T.. Co do walorów dowodowych tejże opinii w pełni aktualne pozostają uwagi poczynione we wcześniejszej części uzasadnienia. Godzi się jedynie dodać, że ustosunkowując się do zarzutów stron postępowania biegła szczegółowo wyjaśniła metodę przyjętą do wyceny nieruchomości oraz wykazała zasadność nieruchomości przyjętych dla celów porównawczych. Nie dostrzegł Sąd przy tym błędów biegłej w powyższym zakresie. Podkreślenia wymaga przy tym, iż dokonując oszacowania nieruchomości biegła sądowa nie pominęła okoliczności, iż aktualnie (po uchwaleniu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego w roku 2013) nad nieruchomością powoda biegnie linia energetyczna. Nie przydając tejże okoliczności większego wpływu – w kontekście określania wartości nieruchomości – biegła nie poprzestała przy tym na zdawkowym stwierdzeniu, lecz przedstawiła rzeczowe argumenty stwierdzenie to popierające jak wysoki popyt na nieruchomości położone w pobliżu S., usytuowane w sąsiedztwie głównej rozdzielni prądu (miejscowość K.) oraz wprost przy linii energetycznej (miejscowość (...)). Jednocześnie, dokonując analizy rynku lokalnego, biegła wskazała, iż największym ograniczeniem powodującym brak popytu w przypadku nieruchomości w miejscowości B. (na terenie której położone są nieruchomości powoda) nie jest linia energetyczna, lecz sąsiedztwo kilku kopalni i związane z tym uciążliwości. Taką konstatację ocenić należało jako przekonującą i pozostającą w zgodzie z zasadami doświadczenia życiowego. Konstatacji tej nie podważają ani przywoływane uprzednio publikacje naukowe dotyczące wpływu napowietrznych linii energetycznych na środowisko człowieka, ani operat szacunkowy stanowiący podstawę ustalenia przez Starostę (...) odszkodowania należnego powodowi za szkody powstałe wskutek założenia i przeprowadzenia przez nieruchomość położoną w miejscowości B., oznaczoną numerami geodezyjnymi (...), dwutorowej napowietrznej linii elektroenergetycznej 400 kV E.- G. RP z tytułu szkód tymczasowych w produkcji rolniczej, posadowienia części dwóch stóp fundamentów słupa elektroenergetycznego na działce (...) oraz zmniejszenia wartości nieruchomości na skutek realizacji urządzeń infrastruktury technicznej (notabene decyzją jeszcze nieprawomocną), ani wreszcie ekspertyza przedprocesowa sporządzona na zlecenie powoda przez rzeczoznawcę majątkowego H. K.. Co do publikacji naukowych, jeszcze raz podkreślić trzeba, że nie dowodzą one ujemnego wpływu sieci energetycznych na wartość nieruchomości (tudzież popyt na rynku nieruchomości), a co najwyżej uwypuklają spór co do wpływu tychże sieci na środowisko człowieka. Co do operatu szacunkowego stanowiącego podstawę decyzji Starosty (...) wskazać natomiast należy, że sporządzony został on celem określenia wysokości szkody nie w rozumieniu art. 36 ust. 1 pkt 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, lecz w rozumieniu art. 128 w zw. z art. 120 i 124-126 ustawy o gospodarce nieruchomościami. Jak była mowa o tym we wstępie części zważeniowej, pojęcia te jak też roszczenia na nich budowane są różne. I wreszcie, co do ekspertyzy rzeczoznawcy majątkowego H. K. zauważyć godzi się, że ma ona walor jedynie dokumentu prywatnego w rozumieniu art. 245 kpc. Ekspertyza ta potwierdza zatem jedynie, iż osoba, która ją podpisała rzeczywiście ją sporządziła. Walor tejże ekspertyzy, choćby w kontekście orientacyjnym, podważają przy tym opinie Komisji Opiniodawczej (...) w B. sporządzone na skutek skarg na tego rzeczoznawcę, dyskredytujące ekspertyzy jego autorstwa (vide: skargi k. 540-548, opinie k. 550-559). Wprawdzie opinie te nie dotyczą ekspertyz przedłożonych wraz z pozwem w sprawie niniejszej, ale ich przedmiotem były ekspertyzy autorstwa H. K. określające m.in. wysokość odszkodowania za zmniejszenie wartości rynkowej nieruchomości w związku z budową linii energetycznej 400 kV relacji E.-G. RP. Stwierdzenie nieprzydatności tychże ekspertyz przez organizację branżową budzi wątpliwości również jak chodzi o rzetelność ekspertyz, którymi powód posługiwał się uzasadniając żądanie pozwu.

Posiłkując się opiniami biegłej sądowej z zakresu szacowania nieruchomości K. T., żądanie pozwu ocenić należało za usprawiedliwione do kwoty 23.976,00 zł. O taką wartość obniżeniu uległa bowiem wartość działki oznaczonej numerem geodezyjnym (...) wobec ograniczenia korzystania z niej wskutek uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego z dnia 25 marca 2013 r. Stąd też, uwzględniając treść art. 36 ust. 1 pkt 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, orzeczono jak w pkt I wyroku. Wskazać przy tym należy, że orzekając o odsetkach miał Sąd na względzie termin płatności odszkodowania, zakreślony przez ustawodawcę w art. 36 ust. 9 cyt. ustawy w zw. z art. 481§1 i 3 kc. Zważając, iż ofertę zawarcia umowy w przedmiocie wypłaty odszkodowania przedstawiono powodowi dnia 23.10.2013 r., przyjąć trzeba było, że w dacie złożenia pozwu w Sądzie pozwana pozostawała już w opóźnieniu w spełnieniu świadczenia.

Żądanie pozwu idące ponad kwotę 23.976,00 zł uznał Sąd natomiast za wygórowane i nieudowodnione. Wyrazem powyższego jest pkt II wyroku.

O kosztach procesu w relacji powód – pozwana orzeczono z mocy art. 100 kpc w zw. z §6 pkt 6 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (j.t. DzU. z 2013 r. poz. 490 z późn. zm.) uwzględniając okoliczność, iż proces niniejszy powód wygrał w ok. 30%. Łączna wysokość kosztów procesu ukształtowała się na poziomie 19.122,38 zł i objęła pozycje następujące: 4.000,00 zł (opłata od pozwu uiszczona przez powoda), 7.888,38 zł (wynagrodzenie biegłych sądowych wypłacone z zaliczek uiszczonych przez powoda), 3.617,00 zł (wynagrodzenie fachowego pełnomocnika reprezentującego powoda powiększone o opłatę skarbową od pełnomocnictwa) i 3.617,00 zł (wynagrodzenie fachowego pełnomocnika reprezentującego pozwaną powiększone o opłatę skarbową od pełnomocnictwa). W takiej sytuacji, stosunkowo koszty te rozdzielając między stronami postępowania, ostatecznie zasądzić należało od powoda na rzecz pozwanego kwotę 2.119,71 zł.

Natomiast o kosztach procesu w relacji powód – interwenient uboczny orzeczono z mocy art. 107 zd. trzecie kpc w zw. z art. 100 kpc w zw. z §6 pkt 6 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (j.t. DzU. z 2013 r. poz. 490 z późn. zm.). Sąd miał przy tym na uwadze, iż interwenient uboczny w sprawie niniejszej brał aktywny udział w procesie, przez co przyczynił się do rozpoznania i rozstrzygnięcia sprawy. Wnioski dowodowe formułowane przez interwenienta ubocznego były bowiem adekwatne do stanu postępowania i przydatne z punktu widzenia istoty sprawy. Nie można też tracić z pola widzenia, iż przez całe postępowanie interwenient uboczny dążył do ugodowego jego zakończenia (na kwotę wcale powoda nie krzywdzącą) i tylko nieprzejednana postawa powoda zawarcie ugody uniemożliwiła. Zasądzona na rzecz interwenienta tytułem kosztów procesu kwota uwzględnia okoliczność, iż proces niniejszy powód wygrał jedynie w 30%, a łączna suma kosztów procesu poniesionych przez interwenienta ubocznego ukształtowała się na poziomie 4.417,00 zł (w tym 800,00 zł – opłata od interwencji ubocznej i 3.617,00 zł - wynagrodzenie fachowego pełnomocnika reprezentującego powoda powiększone o opłatę skarbową od pełnomocnictwa).

Podstawę rozstrzygnięcia w przedmiocie brakujących kosztów sądowych stanowił natomiast art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (j.t. Dz.U. z 2014 r. poz. 1025 z późn. zm.) w zw. z art. 100 kpc. Łączna suma tych kosztów wyniosła 1.252,37 zł i objęła wynagrodzenie wypłacone biegłym sądowym tymczasowo z konta sum budżetowych. 30% tej sumy (375,71 zł) obciąża pozwaną, a 70% (876,66 zł) – powoda.

SSO Aneta Ineza Sztukowska

ZARZĄDZENIE

1)  a/a

2)  odpis wyroku z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikom: powoda, pozwanej i interwenienta ubocznego.