Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Suwałkach

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II Ka 112/24

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Augustowie z dnia 29.01.2024 r. sygn. akt II K 70/23

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

-

-

Sąd odwoławczy nie przeprowadzał postępowania dowodowego. Podtrzymał w całości ocenę dowodów Sądu I instancji i dokonane w oparciu o nią ustalenia faktyczne

-

-

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

-

-

Nie dotyczy

-

-

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

-

-

-

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

-

-

Nie dotyczy

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

1.  obraza przepisów postępowania, która miała wpływ na treść orzeczenia, tj. art. 170 § 1 pkt 1 k.p.k. w zw. z art. 167 k.p.k., w zw. art. 393 § 1 pkt 3 k.p.k poprzez bezzasadne oddalenie wniosku dowodowego oskarżonego o przeprowadzenie dowodu z odczytania oświadczenia P. Ł. (1) oraz nagrania i stenogramu (k.156), w sytuacji gdy jako dokument prywatny, miał istotny wpływ na ustalenie stanu faktycznego w sprawie, co w konsekwencji doprowadziło do błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę zaskarżonego wyroku, polegającego na mylnym ustaleniu, że oskarżony M. B. dopuścił się zarzucanych czynów z pkt I i II aktu oskarżenia tj. z art. 178a §1 kk, art. 278 § 1 kk;

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

2.  obraza przepisów postępowania, która miała wpływ na treść orzeczenia, tj. art. 170 § 1 pkt 4 k.p.k. w zw. z art. 167 k.p.k. poprzez bezzasadne oddalenie wniosku dowodowego oskarżonego o przesłuchanie świadka P. Ł. (1) (k. 152) w sytuacji, gdy dowód z przesłuchania świadka ma istotny wpływ na ustalenie okoliczności faktycznych w sprawie czy oskarżony popełnił czyn zabroniony tj. kradzieży samochodu oraz czy nim kierował pod wpływem alkoholu po drodze publicznej, co w konsekwencji doprowadziło do błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę zaskarżonego wyroku, polegającego na mylnym ustaleniu, że oskarżony M. B. dopuścił się zarzucanych czynów z pkt I i II aktu oskarżenia tj. z art. 178a §1 kk, art. 278 § 1 kk;

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

3.  obraza przepisu art. 7 k.p.k w zw. za art. 410 k.p.k w zw. z art. 393 § 3 k.p.k., w zw. z art. 167 k.p.k. poprzez nie dokonanie ustaleń faktycznych w oparciu o nie odczytanie dokumentu prywatnego tj. oświadczenia P. Ł. (1) oraz stenogramu z nagrania z rozmowy P. Ł. (1) ze świadkiem J. B. opisującego okoliczności sprawy, które nie zostały dopuszczone jako dowody w sprawie, a zatem nie zostały przeprowadzone wszystkie dowody w sprawie, co miało istotny wpływ na treść orzeczenia, polegającym na mylnym ustaleniu, że oskarżony M. B. dopuścił się zarzucanych czynów z pkt I i II aktu oskarżenia tj. z art. 178a §1 kk, art. 278 § 1 kk;

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

4.  obraza przepisów postępowania tj. art. 7 k.p.k. w zw. z art. 457 § 3 k.p.k. poprzez dowolną, a nie swobodną ocenę:

a)  wyjaśnień oskarżonego, poprzez błędne uznanie ich w całości za niewiarygodne, pomimo, że były logiczne i konsekwentne, w szczególności nieprawidłowa jest ich ocena przywołana w uzasadnieniu cyt. „...podczas pierwszego przesłuchania oskarżony skorzystał z prawa do odmowy składania wyjaśnień, podczas drugiego przesłuchania mówił o mężczyźnie nie podając jego danych, a dopiero na rozprawie ujawnił że samochód ukradł i nim kierował P. Ł. (1); gdyby to była prawda, to nie było racjonalnego powodu, aby ukrywać tą okoliczność podczas pierwszego przesłuchania..”, w sytuacji gdy oskarżony podczas pierwszego przesłuchania zeznał, że cyt. „... Chciałbym na rozprawie przed Sądem złożyć wyjaśnienia w tej sprawie...”, zatem prawidłowa analiza nadaje im przymiot wiarygodności w zakresie w jakim korespondowały z zeznaniami świadków, wyjaśnieniami pokrzywdzonego oraz dokumentami prywatnymi w postaci oświadczenia P. Ł. (2) oraz nagrania z tej że rozmowy,

b)  zeznań świadka J. B., poprzez błędne uznanie ich w całości za niewiarygodne w sytuacji gdy były one logiczne i spójne w zakresie udziału w P. Ł. (1) w sprawie oraz uzyskania i przeprowadzenia dokumentów prywatnych w postaci oświadczenia P. Ł. (1) oraz nagraniem rozmowy z P. Ł. (2);

co miało istotny wpływ na treść orzeczenia, a w konsekwencji doprowadziło do błędu, w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę zaskarżonego wyroku, polegającego na mylnym ustaleniu, że oskarżony M. B. dopuścił się zarzucanych czynów z pkt I i II aktu oskarżenia tj. z art. 178a §1 kk, art. 278 § 1 kk;

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

5.  błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wyrokowania polegający na ustaleniu, że oskarżony wyczerpał swoim postępowaniem znamiona strony przedmiotowej, wskazanych w art. 278 § 1 kk, tj. dokonał zaboru cudzej rzeczy ruchomej w celu przywłaszczenia tzn. włączenia przez oskarżonego rzeczy do swojego majątku połączonego z trwałym pozbawieniem władztwa nad rzeczą jej dotychczasowego właściciela, podczas gdy z okoliczności sprawy oraz całokształtu materiału dowodowego nie wynika aby została spełniona przez oskarżonego przesłanka przewidziana w przepisie;

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

6.  obraza art. 5 § 2 k.p.k. oraz art. 4 i 7 k.p.k. poprzez wadliwie, contra legem, rozstrzygnięcie licznych zaistniałych w zebranym materiale dowodowym okoliczności na niekorzyść oskarżonego, w szczególności zeznań świadka P. B., który to nie rozpoznał w osobie oskarżonego sprawcy kradzieży samochodu, zeznań funkcjonariuszy Policji, wyjaśnień oskarżonego oraz świadka J. B. połączone z niezachowaniem należytego obiektywizmu i bezstronności, dostrzeżeniem tylko okoliczności świadczących na niekorzyść oskarżonego i arbitralnym pominięciu tych, które świadczą na jego korzyść, poprzez oddalenie wniosków dowodowych oskarżonego, a tym samym naruszenie obowiązku kształtowania swego przekonania na podstawie wszystkich przeprowadzonych, a nie tylko arbitralnie wybranych dowodów, a zgodnie z zasadami prawidłowego rozumowania oraz wskazaniami wiedzy i doświadczenia życiowego, co niewątpliwie stoi w sprzeczności z zasadą in dubio pro reo i miało wpływ na treść orzeczenia.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzuty obrońcy oskarżonego są niezasadne.

Analiza całokształtu zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego dokonana w ramach kontroli odwoławczej utwierdziła Sąd Okręgowy w przekonaniu o słuszności ustaleń oraz oceny materiału dowodowego poczynionych przez Sąd Rejonowy w Augustowie. Sąd I instancji wbrew twierdzeniom autora apelacji nie dopuścił się obrazy przepisu art. 7 kpk w postaci dowolnej oceny dowodów, na podstawie których Sąd ten ustalił winę oskarżonego. To, że przyjęte przez Sąd założenia dowodów nie odpowiadają preferencjom autora apelacji, nie może prowadzić do wniosku, że Sąd dopuścił się naruszenia wyżej wskazanych przepisów postępowania, a wręcz przeciwnie, że skorzystał w pełni z przysługującego mu prawa wyrażonego w przepisach. Podnoszenie zarzutu opartego jedynie na odmiennej ocenie dowodów dokonanej przez skarżącego, bez wskazania błędów natury faktycznej, logicznej, usterek w rozumowaniu, oparcia się na nieujawnionym materiale dowodowym, albo oparcie się tylko na części materiału dowodowego, nie może prowadzić do podważenia wyroku sądu I instancji w postulowanym zakresie. Przy ocenie dowodów Sąd I instancji nie pominął wynikających z nich faktów (okoliczności) istotnych w sprawie, co do sprawstwa i winy (nie wystąpił błąd „braku”), nie ustalił faktów, które nie wynikają z żadnego dowodu oraz nie ustalił faktów przeinaczonych (nie wystąpił błąd „dowolności”). Zebrane w sprawie dowody zostały ocenione w sposób zgodny z zasadą swobodnej oceny dowodów.

W kwestii oceny wyjaśnień oskarżonego oraz zeznań świadków, w szczególności J. B. (matki oskarżonego) oraz K. M. i A. Z. (funkcjonariuszy Policji) wskazać należy, iż kierując się przepisem art. 7 k.p.k., sąd może określonym zeznaniom świadków lub wyjaśnieniom oskarżonego częściowo dać lub nie dać wiary, pod tym jednak warunkiem, że stanowisko swoje w sposób przekonujący uzasadni w konfrontacji z całokształtem zebranego materiału dowodowego. Ocena dowodów w tym zakresie poczyniona przez Sąd I instancji nie budzi wątpliwości. Lektura porównawcza zarzutów apelacji oraz uzasadnienia zaskarżonego wyroku wskazuje jednoznacznie, iż Sąd Rejonowy prawidłowo, z zachowaniem zasad wiedzy i doświadczenia życiowego ocenił zebrane w sprawie dowody, co w sposób logiczny i przekonujący wykazał w uzasadnieniu. Sąd odwoławczy w całej rozciągłości przychyla się do tych ustaleń.

„W przypadku przepisów ze sfery gromadzenia i oceny dowodów, czyli art. 7, 170, 366 i 410 Kodeksu postępowania karnego (t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 1375), wpływ na treść wyroku może być w istocie wykazany tylko poprzez skuteczne zakwestionowanie dokonanych w sprawie ustaleń faktycznych w całości, lub też odnośnie określonych ich elementów. Jest oczywiste, że konkretne uchybienie sądu meriti na etapie gromadzenia czy też oceny dowodów, jeżeli rzeczywiście w danej sprawie wystąpiły i dotyczą istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy okoliczności, to przekładają się one na treść i prawidłowość poczynionych przez sąd I instancji ustaleń faktycznych. Jeżeli natomiast dokonane w sprawie ustalenia faktyczne są prawidłowe i mają oparcie w całokształcie zebranych dowodów i ujawnionych okoliczności, to oznacza, że sąd meriti procedował w sprawie prawidłowo i nie dopuścił się obrazy przepisów postępowania lub też, że jeżeli nawet doszło do naruszenia któregoś z nich, to nie miało to wpływu na treść wyroku.” (wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie - II Wydział Karny z dnia 22 czerwca 2022 r., II AKa 221/21). Ustalony przez Sąd I instancji stan faktyczny nie budził wątpliwości. Sąd Okręgowy podziela przy tym stanowisko wyrażone przez Sąd Apelacyjny w Warszawie w wyroku z dnia 22 marca 2023 r. w sprawie II AKa 278/22, że „przepisu art. 410 KPK nie można rozumieć w ten sposób, że każdy z przeprowadzonych na rozprawie głównej dowodów ma stanowić podstawę ustaleń faktycznych. Byłoby to w wielu wypadkach w istocie niemożliwe ze względu na wzajemną sprzeczność okoliczności wynikających z różnych dowodów. Odmówienie wiary niektórym zeznaniom lub wyjaśnieniom złożonym przez świadków lub oskarżonych, a w rezultacie ich pominięcie jako podstawy dowodowej podczas dokonywanych ustaleń faktycznych, nie może być utożsamiane ani z brakiem oceny okoliczności, których tego rodzaju dowód dotyczy w kontekście finalnego rozstrzygnięcia, ani też nie jest wyrazem złamania zasady bezstronności sądu, bowiem odmowa przyznania waloru wiarygodności niektórym z przeprowadzonych dowodów, przy jednoczesnej aprobacie i uwzględnieniu innych dowodów, jest niczym więcej niż realizacją przysługującego sądowi orzekającemu uprawnienia w ramach czynienia ustaleń faktycznych, z pełnym uwzględnieniem zasady swobodnej oceny dowodów”.

Odnosząc się natomiast do zarzutu bezzasadnego oddalenia wniosku dowodowego oskarżonego o przeprowadzenie dowodu z odczytania oświadczenia P. Ł. (1) oraz nagrania i stenogramu, jak słusznie wskazał Sąd Rejonowy w Augustowie, przeprowadzenie tego dowodu było niedopuszczalne w świetle treści art. 174 kpk (dowodu z wyjaśnień oskarżonego lub z zeznań świadka nie wolno zastępować treścią pism, zapisków lub notatek urzędowych, a do tego właśnie sprowadzał się wniosek dowodowy). W związku z brakiem możliwości przesłuchania świadka P. Ł. (1), (a zauważyć należy, że Sąd I instancji poczynił starania w zakresie wezwania świadka, które nie przynosiły rezultatu – 7-krotnie wzywano świadka zarówno za pośrednictwem tradycyjnej poczty, jak również w drodze wywiadu Policji, która ustaliła, że mężczyzna nie zamieszkuje pod wskazanym adresem i najprawdopodobniej przebywa za granicą, w związku z czym oddalenie wniosku dowodowego o przesłuchanie tego świadka również było zasadne), Sąd nie był w stanie ustalić, czy oświadczenie rzeczywiście zostało złożone przez tą osobę, a nawet jeżeli tak, to nie wynika z niego, że faktycznie osoba ta była sprawcą, bowiem jak słusznie zauważył Sąd I instancji, P. Ł. (1) mógł do takiej wypowiedzi zostać przekonany finansowo lub w inny bezprawny sposób. Funkcjonariusze, którzy dokonali zatrzymania oskarżonego, jednoznacznie wskazali, że M. B. był jedyną osobą znajdującą się w pojeździe, przy czym funkcjonariusze ci – w odróżnieniu od oskarżonego – nie mieli żadnego powodu, ani interesu w tym, by bezpodstawnie oskarżać M. B. i świadczyć w tym zakresie nieprawdę. Ich zeznania były spójne, logiczne, przekonujące, standardowo wykonywali swoje obowiązki służbowe.

Nie można tracić również z pola widzenia faktu, że wyrokiem z dnia 6 kwietnia 2023 r. w sprawie SR w Augustowie II W 85/23 M. B. został prawomocnie ukarany między innymi za to, że w miejscu i czasie jak w przedmiotowym zdarzeniu kierował skradzionym pojazdem bez wymaganych przepisami świateł. Nie odwołał się od wyroku. Ponadto naprawił szkodę związaną z kradzieżą samochodu. Kradzież słuchawek nie była natomiast przedmiotem niniejszego postępowania, w związku z czym przesłuchiwanie innych świadków na tę okoliczność było bezcelowe. Postępowanie w tym zakresie zostało prawomocnie umorzone przez Prokuraturę Rejonową w Augustowie wobec braku danych dostatecznie uzasadniających podejrzenie popełnienia czynu zabronionego.

Odnośnie zarzutu 5 apelacji obrońcy oskarżonego, tu również Sąd I instancji nie dopuścił się błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wyrokowania, bowiem jak słusznie wskazał Sądu Najwyższego - Izba Karna w wyroku z dnia 24 maja 2023 r. w sprawie o sygn. akt III KK 339/22, przedmiotem wykonawczym kradzieży mienia (art. 278 § 1 KK) jest cudza rzecz ruchoma, czyli rzecz, którą sprawca nie ma prawa rozporządzać i którą to obejmuje we władanie wbrew woli jej właściciela. Kradzież jest więc czynem, który z uwagi na zamiar sprawcy polega właśnie na trwałym pozbawieniu możliwości korzystania z własnej rzeczy przez pokrzywdzonego. Zabór jako znamię czasownikowe charakteryzuje się tym, że dochodzi do wyjęcia określonej rzeczy spod władztwa osoby uprawnionej bez jakiejkolwiek podstawy prawnej, przy czym przedmiot musi wejść w posiadanie sprawcy. Jednocześnie znamię to jest zrealizowane tylko wtedy, gdy do objęcia rzeczy ruchomej doszło bez wiedzy i zgody osoby uprawnionej.

Mając wszystko to na uwadze, nie sposób jest przyjąć, że Sąd Rejonowy w Augustowie dopuścił się obrazy art. 5 § 2 k.p.k. oraz art. 4 i 7 k.p.k. zarzucanej w puncie 6. apelacji obrońcy oskarżonego. Sąd ten rozważył okoliczności zarówno korzystne, jak i niekorzystne dla oskarżonego M. B.. Wskazał szczegółowo jakie fakty uznał za udowodnione, a jakie za nieudowodnione oraz na jakich oparł się dowodach i dlaczego nie uznał dowodów przeciwnych.

Wniosek

Zmiana zaskarżonego wyroku i uniewinnienie oskarżonego od popełnienia zarzucanych mu czynów.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Bezzasadność zarzutów skutkowała bezzasadnością wniosku obrońcy oskarżonego.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

Nie dotyczy

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

Nie dotyczy

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Wyrok Sądu Rejonowego w Augustowie z dnia 29.01.2024 r. sygn. akt II K 70/23

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Żaden z podniesionych zarzutów nie mógł prowadzić do zmiany orzeczenia w kierunku postulowanym przez obrońcę oskarżonego. Ustalenia faktyczne prowadzące do przypisania M. B. czynów zarzucanych mu aktem oskarżenia opierały się o analizę i ocenę całokształtu dowodów zgromadzonych w sprawie. Sąd I instancji w sposób prawidłowy przeprowadził postępowanie dowodowe. Dokonał rzetelnej, dokładnej oraz zgodnej z wiedzą i zasadami doświadczenia życiowego oceny zgromadzonego materiału dowodowego. Ocenę swoją w należyty sposób uzasadnił i pozostawała ona zgodna z wymogami art. 7 k.p.k.

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot i zakres zmiany

Nie dotyczy

Zwięźle o powodach zmiany

Nie dotyczy

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

Nie dotyczy

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

Nie dotyczy

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

Nie dotyczy

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

Nie dotyczy

4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

Nie dotyczy

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

Nie dotyczy

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

Nie dotyczy

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II.

Zgodnie z art. 624 § 1 kpk w zw. z art. 634 kpk Sąd Okręgowy zwolnił oskarżonego od ponoszenia opłaty i pozostałych kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze mając na względzie jego sytuację osobistą i majątkową.

7.  PODPIS

Sędzia Jacek Przygucki

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca oskarżonego M. B.

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Całość rozstrzygnięcia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana