Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Suwałkach

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II.Ka 236/24

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

2

1.CZĘŚĆ WSTĘPNA

0.1.Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Suwałkach z dnia 25.04.2024r. w sprawie o sygn. akt II.K 88/24

0.1.Podmiot wnoszący apelację

☒ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

0.1.Granice zaskarżenia

0.0.1.Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.0.1.Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.1.Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

1.Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

0.1.Ustalenie faktów

0.0.1.Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

I. B.

Sąd okręgowy nie przeprowadzał postępowania dowodowego.

0.0.1.Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

0.1.Ocena dowodów

0.0.1.Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

0.0.1.Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1.STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

Błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia mającego wpływ na jego treść, a polegającego na uznaniu, że brak jest w sprawie dowodów na to, że oskarżony dopuścił się popełnienia zarzuconego mu czynu w zamiarze bezpośrednim i przyjęciu, że okoliczności sprawy wskazują na zamiar ewentualny popełnionego czynu, co skutkowało uznaniem oskarżonego za winnego popełnienia czynu z art. 18 § 3 kk w zw. z art. 264 § 3 kk, podczas gdy prawidłowa analiza dowodów zgromadzonych w toku postępowania prowadzi do uznania, że oskarżony działał z zamiarem bezpośrednim popełnienia zarzuconego mu czynu realizując swoim zachowaniem znamiona czynu z art. 264 § 3 kk.

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Sąd II instancji podzielił apelację oskarżyciela publicznego w zakresie w jakim zarzuca Sądowi I instancji błąd w ustaleniach faktycznych polegający na uznaniu, że w sprawie brak jest dowodów na to, że oskarżony dopuścił się popełnienia zarzucanego mu czynu polegającego na zorganizowaniu wspólnie i w porozumieniu z nieustalonymi dotąd osobami przekroczenie granicy państwowej wbrew obowiązującym przepisom z Republiki Litwy do Rzeczypospolitej Polski w zamiarze bezpośrednim, co skutkowało uznaniem oskarżonego za winnego popełnienia czynu z art. 18 § 3 kk w zw. z art. 264 § 3 kk, zamiast z art. 264 § 3 kk. Słuszność należało przyznać oskarżycielowi, który wskazał, że zarówno zachowanie oskarżonego, jak też świadków – obcokrajowców, po których przyjechał oskarżony nie pozwalają uznać, że jedynie pomagał on w zorganizowaniu przekroczenia granicy państwowej obywatelowi Sri Lanki oraz obywatelce Pakistanu. Przeczy takiemu stanowi rzeczy zebrany materiał dowodowy. Oskarżony tłumaczy fakt zabrania pasażerów z umówionego miejsca koniecznością wywiązania się ze zgłoszenia zamieszczonego przez niego poprzez aplikację (...) oraz faktem, że w chwili, kiedy dowiedział się, że jego pasażerowie nie posiadają ważnych paszportów nie chciał zrealizować przewozu. Nie można jednakże tracić z pola widzenia, że oskarżony mimo wszystko, po zaproponowaniu przez pasażerów wyższej kwoty niż umówiona pierwotnie za przejazd zabrał do swojego auta cudzoziemców, pomimo tego, że nie posiadali oni przy sobie ważnych dokumentów uprawniających do pobytu w Polsce i przekroczenia granicy z Litwy do Polski.

Organizowanie, zgodnie z tezą wyrażoną w postanowienia SN z 22.11.2016r. o sygn. akt IV KK 362/16 oznacza podejmowanie czynności umożliwiających innym osobom nielegalne przekraczanie granicy Rzeczypospolitej Polskiej. Zachowanie sprawcy może polegać np. na dostarczaniu tym osobom wymaganych dokumentów lub przekazaniu środków transportu (…) nie musi sprowadzać się wyłącznie do starań o zapewnienie samego fizycznego przekroczenia tej granicy wbrew przepisom. Może bowiem polegać również na staraniach o zapewnienie miejsc przechowania dla osób nielegalnie przekraczających granice Rzeczypospolitej Polskiej lub środków przewozu tychże osób do określonych miejsc.

Mając na uwadze, że oskarżony pomimo posiadanych wątpliwości co do legalności pobytu cudzoziemców w umówionym miejscu, a także możliwości przekroczenia przez nich granicy podjął decyzję o przewiezieniu ich z Republiki Litwy do Rzeczypospolitej Polski wyczerpał znamiona czynu z art. 264 § 3 kk polegającego na organizowaniu innym osobom przekraczanie wbrew przepisom granicy Rzeczypospolitej Polskiej. I. B. miał świadomość nielegalnego procederu, w którym uczestniczył, a mimo to godził się na to, przystał na warunki zaproponowane przez obcokrajowców, tj. wyższa cena za przejazd. Wykonywał zatem czynności sprawcze, pomimo tego, że według zeznań obcokrajowców podróż z oskarżonym była jedynie jednym z etapów celem przedostania się do Europy. Co ważne, nie ustalono osób, z którymi oskarżony miał wspólnie i w porozumieniu zorganizować przekroczenie granicy wbrew obowiązującym przepisom.

Wniosek

Zmiana zaskarżonego wyroku poprzez skazanie I. B. za zarzucony w akcie oskarżenia czyn z art. 264 § 3 kk i wymierzenie mu kary 6 miesięcy pozbawienia wolności, kary grzywny wysokości 100 stawek dziennych po 100 zł każda, orzeczenie przepadku przedmiotów służących do popełnienia przestępstwa oraz obciążenie opłatą i kosztami postępowania.

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Sąd odwoławczy uznając apelację Prokuratury Rejonowej w Suwałkach za zasadną podwyższył oskarżonemu jedynie okres próby z jednego roku do 2 lat. Nie podzielił jednakże wniosku w przedmiocie zmiany wyroku i wymierzenie oskarżonemu kary bezwzględnej pozbawienia wolności.

3.2.

Obrazy przepisów postępowania mający wpływ na treść orzeczenia, tj. art. 2 § 2 kpk, art. 4 kpk, art. 7 kpk polegający na przekroczeniu przez Sąd I instancji granic swobodnej oceny dowodów wyrażającej się nieuwzględnieniem przy ocenie materiału dowodowego zasad prawidłowego rozumowania oraz wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego poprzez nieuwzględnienie okoliczności przemawiających na niekorzyść oskarżonego, a w szczególności bezkrytycznym przyjęciu za wiarygodne depozycji oskarżonego w zmienionej wersji, stanowiącej realizację jego linii obrony, podczas gdy kształtowanie przekonania w oparciu o wszystkie przeprowadzone dowody ocenione swobodnie z uwzględnieniem okoliczności przemawiających zarówno na korzyść, jak i na korzyść oskarżonego, zgodnie z zasadami prawidłowego rozumowania, wskazaniami, wiedzy i doświadczenia życiowego winno skutkować uznaniem, że na walor wiarygodności zasługują depozycje oskarżonego złożone na etapie postępowania przygotowawczego.

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Sąd podzielił również zarzut obrazy przepisów postępowania podnoszony przez oskarżyciela publicznego. Sąd I instancji przyjął wyjaśnienia oskarżonego jako oparte na prawdzie i wiarygodne, w sytuacji, gdy brak jest możliwości przyjęcia, że oskarżony nie zamierzał popełnić przestępstwa, a jego celem nie było przetransportowanie nielegalnych imigrantów do Polski. Podczas weryfikacji przez I. B. dokumentów cudzoziemców, którzy czekali na niego w umówionym miejscu w sytuacji, gdyby nie miał zamiaru popełnić czynu zabronionego powinien odmówić przejazdu w obawie przed poniesieniem odpowiedzialności karnej. Oskarżony natomiast po otrzymaniu wyższej kwoty niż deklarowano na początku za przewóz zdecydował się na zabranie wątpliwych pasażerów.

Wniosek

Zmiana zaskarżonego wyroku poprzez skazaniel. (...) B. za zarzucony w akcie oskarżenia czyn z art. 264 § 3 kk i wymierzenie mu kary 6 miesięcy pozbawienia wolności, kary grzywny wysokości 100 stawek dziennych po 100 zł każda, orzeczenie przepadku przedmiotów służących do popełnienia przestępstwa oraz obciążenie opłatą i kosztami postępowania.

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Sąd odwoławczy uznając apelację Prokuratury Rejonowej w Suwałkach za zasadną podwyższył oskarżonemu okres próby z jednego roku do 2 lat. Nie podzielił jednakże wniosku w przedmiocie zmiany wyroku i wymierzenie oskarżonemu kary bezwzględnej pozbawienia wolności.

3.3.

Naruszenie art. 7 kpk w zw. z art. 410 kpk dotyczącego swobodnej oceny dowodów poprzez uznanie, że: 1) oskarżony I. B. działał z zamiarem ewentualnym popełnienia czynu, a więc, że przewidywał i godził się na popełnienie przestępstwa polegającego na umożliwieniu i pomocy innym osobom w organizowaniu nielegalnego przekraczania granicy, podczas gdy zgromadzony materiał dowodowy, a w szczególności zeznania świadków U. M. oraz N. M. (1), wydruki wiadomości z aplikacji (...) i (...), jak również same wyjaśnienia oskarżonego wskazują, że zachowanie I. B. nie było w żadnym stopniu ukierunkowane na chęć naruszenia porządku publicznego związanego z prawidłowym funkcjonowaniem przepływu osób pomiędzy Rzeczpospolitą Polską a innymi państwami,

2) okoliczności towarzyszące przejazdowi w dniu 4 listopada 2023r., takie jak inny kolor skóry osób korzystających z transportu i trudności w komunikacji słownej z ww. osobami, miałyby wzbudzić u oskarżonego niepokój co do posiadania przez podróżujących wymaganych dokumentów uprawniających do przekroczenia granicy RP, podczas gdy:

- oskarżony wielokrotnie korzystał z aplikacji (...), zarówno w charakterze kierowcy, jak i pasażera, zaś w każdej z tych podróży to w gestii pasażerów leżała dbałość o posiadanie dokumentów pozwalających na odbywanie podróży zagranicznych,

- kolor skóry pasażerów (o ile miały inny kolor skóry bo nie zostało to w żaden sposób wykazane) wcale nie powinien budzić zdziwienia mając na uwadze obecną sytuację geopolityczną na świecie i swobodę przemieszczania się obywateli,

- oskarżony przed rozpoczęciem podróży mimo powyższego doświadczenia poprosił osoby z nim podróżujące o okazanie dokumentów pozwalających na wjazd do innych krajów i został przez nich zapewniony o ich legalności,

- oskarżony będąc obywatelem innego niż RP państwa z zawodu jest mechanikiem samochodowym i nie dysponuje specjalistyczną wiedzą co do tego, że posiadanie dokumentów pozwalających przebywać legalnie na terytorium Łotwy nie jest wystarczające do wjazdu na terytorium innych krajów,

3) uznanie, że stwierdzenie przez oskarżonego podczas przesłuchania w dniu 04.11.2023r. w obecności funkcjonariuszy SG, że „coś było nie tak” z realizacją przejazdu miałoby świadczyć o godzeniu się przez oskarżonego na popełnienie przestępstwa polegającego na umożliwieniu i pomocy innym osobom w organizowaniu nielegalnego przekroczenia granicy, podczas gdy wyjaśnienia oskarżonego w obecności funkcjonariuszy nie są odzwierciedleniem tego, co chciał wyrazić jako osoba zatrzymana.

Błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę rozstrzygnięcia i mającego wpływ na jego treść a polegającego na bezzasadnym przyjęciu, że: - oskarżony działał z zamiarem ewentualnym popełnienia czynu polegającego na umożliwieniu i pomocy innym osobom w organizowaniu nielegalnego przekroczenia granicy, podczas, gdy jednocześnie Sąd uznał, że należy zgodzić się z wyjaśnieniami oskarżonego, iż jego celem nie było transportowanie nielegalnych imigrantów do Polski, a korzystanie z aplikacji (...) było konieczne celem kontaktu z osobami, które potrzebują transportu,

- uznaniu, że zachowanie I. B. wypełnia znamiona czynu zabronionego, tj. art. 18 § 3 kk w zw. z art. 264 § 3 kk, podczas gdy zachowanie oskarżonego w żadnym razie nie świadczyło o tym, by miał on świadomość tego, że podejmuje czynności stanowiące ułatwienie U. M. oraz N. M. (2)popełnienia czynu nielegalnego przekroczenia granicy, co doprowadziło do bezpodstawnego przypisania winy oskarżonemu, podczas gdy nie można karać za nieumyślne pomocnictwo - a tylko o takim w ocenie obrońcy może być mowa w przedmiotowej sprawie.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzuty wystosowane przez obrońcę oskarżonego nie zasługiwały na podzielenie. Z uwagi na uwzględnienie przez Sąd apelacji oskarżyciela publicznego apelacja obrońcy z oczywistych względów nie mogła zostać podzielona. Sąd okręgowy uznał bowiem, że oskarżony nie popełnił czynu z art. 264 § 3 kk w zamiarze ewentualnym oraz, że jedynie umożliwił i pomógł w zorganizowaniu wspólnie i w porozumieniu z nieustalonymi dotąd osobami przekroczenie granicy państwowej wbrew obowiązującym przepisom z Republiki Litwy do Rzeczypospolitej Polskiej obywatelowi Sri Lanki i obywatelce Pakistanu, tj. czynu z art. 18 § 3 kk w zw. z art. 264 § 3 kk. Zebrane dowody w sprawie, w tym wyjaśnienia oskarżonego nie pozwoliły na przypisanie oskarżonemu pomocnictwa, a sprawstwa. Oskarżony podejmując decyzję o zabraniu obcokrajowców bez wymaganych dokumentów do prowadzonego przez siebie samochodu, podejrzewając, że podróż ich będzie nielegalna, godził się z konsekwencjami z tym związanymi. Wbrew zarzutom obrońcy kolor skóry pasażerów, trudność w nawiązaniu komunikacji w powiązaniu z brakiem posiadania przez nich dokumentów miał w przedmiotowej sprawie również istotne znaczenie. Jak zaznaczał sam oskarżony sam podejrzewał, że coś jest nie tak, a mimo to kontynuował jazdę. Wykształcenie, czy wykonywany zawód mechanika samochodowego przez oskarżonego, jak wskazuje obrońca, nie był przeszkodą, aby poprosić cudzoziemców o okazanie mu paszportów, których ostatecznie nie otrzymał, a mimo to zdecydował się na przewiezienie cudzoziemców.

Wniosek

Uniewinnienie I. B. od popełnienia czynu z art. 18 § 3 kk w zw. z art. 264 § 3 kk,

obciążenie Skarbu Państwa kosztami procesu przed Sądem Okręgowym w Suwałkach.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Postępowanie dowodowe wskazujące na sprawstwo oskarżonego w zakresie wyczerpania przez niego znamion czynu z art. 264 § 3 kk nie mogło doprowadzić do zmiany wyroku poprzez uniewinnienie I. B..

1.OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Nie stwierdzono okoliczności podlegających uwzględnieniu z urzędu, niezależnie od podniesionych zarzutów – art. 439 kpk i art. 440 kpk.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

Jak wyżej.

1.ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

0.1.Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Wyrok Sądu Rejonowego w Suwałkach z dnia 25.04.2024r. w sprawie o sygn. akt II.K 88/24.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Prawidłowe ustalenia faktyczne i prawne, które doprowadziły do słusznych wniosków w zakresie wyczerpania przez oskarżonego znamion czynu z art. 264 § 3 kk jednakże nie w ramach pomocnictwa ale sprawstwa. Sąd podzielił także wyrokowanie Sądu I instancji w zakresie orzeczonej kary 6 miesięcy z warunkowym zawieszeniem jej wykonania oraz kary grzywny, które są adekwatne do stopnia winy i społecznej szkodliwości popełnionego przez oskarżonego czynu.

0.1.Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

Punkt I i II wyroku.

Zwięźle o powodach zmiany

W punkcie I uznanie oskarżonego I. B. za winnego popełnienia zarzucanego mu aktem oskarżenia czynu i za to na podstawie art. 264 § 3 kk skazanie go – szczegółowa argumentacja w zakresie zmiany wyroku Sądu I instancji w pkt 3.1. - 3.3.

W punkcie II - na podstawie art. 69 § 1 i 2 kk, art. 70 § 1 kk, art. 72 § 1 pkt 8 kk warunkowe zawieszenie wykonania orzeczonej wobec oskarżonego w pkt I.1. wyroku kary pozbawienia wolności na okres próby wynoszący 2 (dwa) lata, zobowiązując go do przestrzegania porządku prawnego na terenie RP. Sąd odwoławczy nie uwzględnił wniosku oskarżyciela publicznego w zakresie dokonania zmiany zaskarżonego wyroku poprzez orzeczenie kary bez warunkowego zawieszenia jej wykonania. Sąd nie podzielił w tym zakresie argumentacji prokuratora, że orzeczona kara jest rażąco łagodna i nie zdoła odnieść celu w zakresie prewencji indywidualnej wobec oskarżonego. Sąd miał na uwadze, że oskarżony przyznał się do zarzucanego m czynu, mimo, że składał wyjaśnienia zmierzające w oczywisty sposób do uniknięcia przez niego odpowiedzialności karnej (niewiedza, realizacja zamówienia poprzez aplikację (...)), oskarżony nie był uprzednio karany sądownie. Wszystkie te okoliczności przesądziły, że Sąd II instancji podzielił stanowisko Sądu I instancji w zakresie orzeczonej wobec oskarżonego kary wydłużając jednakże okres próby z jednego roku do dwóch lat celem dłuższego monitorowania zachowania oskarżonego w warunkach wolnościowych.

0.1.Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

0.0.1.Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

Nie dotyczy.

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

Nie dotyczy.

5.3.1.4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

Nie dotyczy.

0.0.1.Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

Nie dotyczy.

0.1.Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

Nie dotyczy.

1.Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II.

Sąd Okręgowy w Suwałkach na mocy art. 8 w zw. z art. 3 ust. 1 oraz art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 23.06.1973r. o opłatach w sprawach karnych (tj. Dz. U. z 2023r., poz. 123) zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 720 złotych tytułem opłaty oraz na zasadzie art. 627 kpk obciążył go pozostałymi kosztami sądowymi za postępowanie odwoławcze.

1.PODPIS

Sędzia Grażyna Zielińska Sędzia Jacek Przygucki Sędzia Jacek Sowul

0.1.Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

asesor Prokuratury Rejonowej w Suwałkach

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

skazanie za pomocnictwo zamiast za sprawstwo,

wymierzenie kary wolnościowej, zamiast bezwzględnej

0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.1.1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

0.1.Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

2

Podmiot wnoszący apelację

obrońca oskarżonego

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

skazanie oskarżonego za czyn z art. 18 § 3 kk w zw. z art. 264 § 3 kk

0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.1.1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana