II Ka 266/24 - uzasadnienie Sąd Okręgowy w Suwałkach z 2024-10-31
UZASADNIENIE |
|||
|
Formularz UK 2 |
Sygnatura akt |
II Ka 266/24 |
|
|
Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników: |
3 |
||
|
1CZĘŚĆ WSTĘPNA |
|||
|
0.11.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji |
|
Wyrok Sądu Rejonowego w Olecku z dnia 03 czerwca 2024 r., sygn. akt II K 231/23. |
|
0.11.2. Podmiot wnoszący apelację |
|
☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego |
|
☐ oskarżyciel posiłkowy |
|
☐ oskarżyciel prywatny |
|
☒ obrońca |
|
☒ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego |
|
☐ inny |
|
0.11.3. Granice zaskarżenia |
|
0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia |
||||
|
☒ na korzyść ☐ na niekorzyść |
☒ w całości |
|||
|
☐ w części |
☐ |
co do winy |
||
|
☐ |
co do kary |
|||
|
☐ |
co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia |
|||
|
0.11.3.2. Podniesione zarzuty |
||||
|
Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji |
||||
|
☒ |
art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu |
|||
|
☐ |
art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany |
|||
|
☒ |
art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia |
|||
|
☒ |
art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia |
|||
|
☒ |
art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka |
|||
|
☐ |
||||
|
☐ |
brak zarzutów |
|||
|
0.11.4. Wnioski |
|
☒ |
uchylenie |
☒ |
zmiana |
|
1Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy |
|
0.12.1. Ustalenie faktów |
|
0.12.1.1. Fakty uznane za udowodnione |
|||||
|
Lp. |
Oskarżony |
Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi |
Dowód |
Numer karty |
|
|
- |
- |
- |
- |
- |
|
|
0.12.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione |
|||||
|
Lp. |
Oskarżony |
Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi |
Dowód |
Numer karty |
|
|
- |
- |
- |
- |
- |
|
|
0.12.2. Ocena dowodów |
|
0.12.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów |
||
|
Lp. faktu z pkt 2.1.1 |
Dowód |
Zwięźle o powodach uznania dowodu |
|
2.2.1.1. |
- |
- |
|
0.12.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów |
||
|
Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2 |
Dowód |
Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu |
|
2.2.2.1. |
Wyciąg z operacji bankowych i płatności kartą w sklepie (...) dokonanych przez oskarżonego R. I. (1) i B. I. |
Dowód nie ma znaczenia dla rozstrzygnięcia w sprawie. Fakt dokonania zakupu w sklepie (...) w dniu zdarzenia nie wyklucza możliwości popełnienia przez oskarżonego R. I. (1) czynu zarzucanego oskarżonemu w punkcie II aktu oskarżenia. |
|
2.2.2.2. |
Opinia właściciela Agencji (...) odnośnie oskarżonego R. I. (1) |
Dowód nie ma znaczenia dla rozstrzygnięcia w sprawie. Fakt pozytywnej opinii z miejsca zatrudnienia nie wyklucza możliwości popełnienia czynów zarzucanych oskarżonemu R. I. (1). |
|
2.2.2.3. |
Zaświadczenie lekarskie z (...) Kliniki (...) odnośnie podjętego leczenia przez oskarżonego R. I. (1) |
Dowód nie ma znaczenia dla rozstrzygnięcia w sprawie. Fakt leczenia oskarżonego (związanego z zaburzeniami adaptacyjnymi i uzależnieniem spowodowanym naprzemiennym używaniem środków psychoaktywnych – co wynika z treści zaświadczenia – rozpoznanie (...)) nie wyklucza możliwości popełnienia czynów zarzucanych oskarżonemu R. I. (1). |
|
2.2.2.4. |
Zaświadczenie psychoterapeuty |
Dowód nie ma znaczenia dla rozstrzygnięcia w sprawie. Fakt udziału w sesjach terapeutycznych i korzystania ze wsparcia psychologicznego nie wyklucza możliwości popełnienia czynów zarzucanych oskarżonemu R. I. (1). |
|
1STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków |
||
|
Lp. |
Zarzut |
|
|
APELACJA OBROŃCY OSKARŻONEGO R. I. (1) – (...). M. W. (1) 1. obraza przepisów postępowania, która miała wpływ na treść orzeczenia, a mianowicie: a) przepisu art. 2§2 k.p.k., art. 7 k.p.k. w zw. z art. 92 k.p.k. w zw. z art. 410 k.p.k., art. 5§1 i 2 k.p.k. - poprzez dowolną a nie swobodną ocenę dowodów z zeznań świadków, a to D. K. (1), R. K., M. W., R. D., J. K. (1), M. T., E. S. (1), R. Ś., C. I., A. (...), K. H., M. M., E. W., M. J., W. S. oraz wyjaśnień oskarżonego i oparcie rozstrzygnięcia na nieprawdziwych ustaleniach faktycznych, przy jednoczesnym zaistnieniu jednoznacznie nie dających się usunąć wątpliwości, które winny być rozpatrywane na korzyść oskarżonego, co w konsekwencji doprowadziło do bezpodstawnego uznania, iż R. I. (1) dopuścił się przestępstw z art. 282 k.k. w zb. z art. 189 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k., 245 k.k. oraz art. 190a § 1 k.k., podczas gdy:
- nie są w stanie jednoznacznie wskazać ilu sprawców miało zasłonięte twarze oraz w jaki sposób byli zamaskowani; - sprawcy mieli udać się na piętro lokalu, gdzie przebywał już pokrzywdzony lub sprawcy mieli już tam być, kiedy do lombardu wszedł pokrzywdzony; - na początku pokrzywdzony w żaden sposób nie wspomina o zamknięciu części lokalu (znajdującego się na piętrze) - sklepu, by później zeznać o drzwiach, by wreszcie na rozprawie wymienić zabezpieczenia w postaci żaluzji anty włamaniowej oraz kraty w drzwiach; - pierwotnie pokrzywdzony rozpoznał jedynie R. D. (po głosie), by później stwierdzić, że rozpoznał także współoskarżonego S. G.; a nadto : - pokrzywdzony nie skonkretyzował (a także Sąd meriti), na czym miało polegać rozkazanie lub przymuszanie pokrzywdzonego do podpisania umowy pożyczki oraz dlaczego uważa, ze nie opuściłby lokalu sklepu, gdyby nie podpisał dokumentu; - pokrzywdzony nie wskazuje, aby miała być stosowana wobec niego przemoc fizyczna, podczas gdy z zeznań E. S. oraz J. K. wynika, iż miał o niej wspominać oraz posiadać na sobie ślady przemocy;
- do zawarcia umowy pożyczki doszło w sposób konkludentny, co wynika jednoznacznie z depozycji w/w osób; - świadkiem zdarzenia była osoba postronna dla oskarżonego i pokrzywdzonego, w osobie R. K.; - zeznania R. K. są konsekwentne na przestrzeni lat oraz w pełni zbieżne z przebiegiem wydarzeń zaprezentowanym przez C. I. oraz oskarżonego, w zakresie sposobu oraz okoliczności wypełniania dokumentów lombardowych
- nie przypomina sobie sytuacji, aby monitoring w lokalu sklepu nie działał lub by został celowo wyłączony; - nie przypomina sobie aby podczas jej zmiany do lokalu przyszli zamaskowani mężczyźni; - pokrzywdzony nie zadawał jej pytań odnoszących się do wyłączonego monitoringu; - nie widziała (w dniu zdarzenia) u pokrzywdzonego żadnych obrażeń ciała, ani nie wyglądał na przestraszonego, gdy opuszczał sklep; - na piętrze nie ma żaluzji anty włamaniowych, a krata zamontowana na półpiętrze jest ciągle otwarta;
- w lokalu była krata anty włamaniowa;
- zdarza się, że w wyniku awarii nie działa monitoring w lokalu lombardu
- oskarżony w żaden sposób jej nie groził; - oskarżony nie zagrodził jej przejścia; - nie obawia się oskarżonego;
- oskarżony nie groził A. K. (2); - oskarżony nie zagrodził jej przejścia - oskarżony przebywał w sklepie, w którym zatrudniona była pokrzywdzona, w ramach zakupów; - co winno prowadzić do prawidłowych ustaleń, iż nie można w sposób nie budzący wątpliwości ustalić, by oskarżony dopuścił się zarzucanego mu czynu, tj. przestępstwa ujętego w art. 245 k.k.;
- oskarżony miał śledzić pokrzywdzonego, przyjeżdżać pod jego miejsce zamieszkania, obrażać pokrzywdzonego oraz wielokrotnie zbliżać się do niego pomimo sprzeciwu oraz jeździć samochodem wokół niego na parkingu przed Sądem Rejonowym w Olecku - podczas, gdy nie przedstawiono na tę okoliczność jakiegokolwiek obiektywnego dowodu;
- widział jakiekolwiek zdarzenie, które znalazło się w opisie czynu zarzucanego oskarżonemu;
- nie zna miejsca zamieszkania pokrzywdzonego; - nigdy go nie śledził oraz nie krążył wokół niego na parkingu sądowym; - nie stosował wobec niego słów uznawanych za obelżywe, a przebywanie w pobliżu pokrzywdzonego ograniczało się do budynku siłowni, na której zarówno oskarżony, jak i pokrzywdzony trenują; - co winno prowadzić do prawidłowych ustaleń, iż nie można w sposób nie budzący wątpliwości ustalić, by oskarżony dopuścił się zarzucanego mu czynu, tj. przestępstwa ujętego w art. 190a § 1 k.k. |
☐ zasadny ☐ częściowo zasadny ☒ niezasadny |
|
|
2. błąd w ustaleniach faktycznych, który miał wpływ na treść orzeczenia:
- w dniu udzielenia pożyczki, a więc w dniu 12 grudnia 2020 roku w lokalu należącym do C. I., w chwili udzielania pożyczki przebywali jedynie: C. I., R. I. (1), D. K. (1) oraz chwilowo R. K.; - żaden świadek udzielania pożyczki poza D. K. (1) nie potwierdził, aby w lokalu były inne osoby, niż te wskazane powyżej oraz by ktokolwiek miał zasłoniętą twarz przez jakikolwiek przedmiot;
- brak jest spójnego i jednoznacznego wskazania ilu mężczyzn miało być zamaskowanych oraz w jaki sposób twarze były zasłonięte; - brak jest spójnego i jednoznacznego wskazania czy oraz w jaki sposób miało zostać zamknięte dojście na piętro przez R. I. (1); - wzajemnie sprzeczne oraz lakoniczne są zeznania w/w świadków oraz pokrzywdzonego w zakresie gróźb oraz przymusu jaki miał stosować oskarżony wraz z pozostałymi sprawcami, aby wymusić na pokrzywdzonym podpisanie umowy pożyczki;
- oskarżony R. I. (1) nie groził pokrzywdzonej, nie zagrodził jej przejścia, nie wymuszał złożenia przez nią nieprawdziwych zeznań oraz sama pokrzywdzona nie obawia się oskarżonego;
- nie zna miejsca zamieszkania pokrzywdzonego, nigdy nie śledził, ani nie znieważał pokrzywdzonego, jak również nie wykonywał żadnych z zarzucanych mu w opisie czynu czynności, a jakakolwiek styczność z pokrzywdzonym była przypadkowa i miała miejsce praktycznie jedynie na siłowni, na którą obydwaj uczęszczają;
- aby kiedykolwiek widział, by oskarżony dopuścił się któregoś z wymienionych zachowań;
|
☐ zasadny ☐ częściowo zasadny ☒ niezasadny |
|
|
3. obraza przepisów prawa materialnego (zarzut ewentualny dla zarzutów z pkt 1 i 2 — w przypadku ich nie uwzględnienia), a mianowicie: a) przepisu art. 245 k.k.: poprzez dokonanie jego niewłaściwej wykładni i uznanie, iż najście pokrzywdzonej w miejscu zatrudnienia, uniemożliwienie swobodnego przejścia, zagradzanie drogi, naruszenie strefy komfortu poprzez prezentowanie znacznej przewagi fizycznej w bliskim dystansie - groziło tym samym co najmniej naruszeniem nietykalności fizycznej, co miało na celu wywarcie wpływu na świadka w toczącym się postępowaniu w Prokuraturze Rejonowej w Olecku - stanowi o wyczerpaniu znamion przestępstwa z art. 245 k.k., podczas gdy żadne z w/w zachowań nie polega na użyciu przemocy, groźby bezprawnej lub naruszeniu nietykalności cielesnej; |
☐ zasadny ☐ częściowo zasadny ☒ niezasadny |
|
|
4. na podstawie przepisu art. 438 pkt 2 i art. 425 § 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, a mianowicie:
|
☐ zasadny ☐ częściowo zasadny ☒ niezasadny |
|
|
5. nadto (z ostrożności procesowej) na mocy art. 438 pkt. 4 k.p.k.:
|
☐ zasadny ☐ częściowo zasadny ☒ niezasadny |
|
|
APELACJA OBROŃCY OSKARŻONYCH: R. I. (1) I (...) – (...). W. S. (1) W zakresie dotyczącym R. I. (1): I. W zakresie czynu z art. 282 k.k. w zb. z art. 189 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. 1. Obraza przepisów postępowania, tj.: a. naruszenie art. 7 kpk w zw. z art. 4 kpk oraz art. 410 kpk, a także art. 424 § 1 pkt 1 kpk poprzez dowolną, opartą jedynie o wybrane elementy zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, a także niezgodną ze wskazaniami wiedzy i doświadczenia życiowego ocenę zebranych w sprawie dowodów w postaci wyjaśnień oskarżonego, zeznań świadków, dokumentów, które to dowody Sąd Rejonowy uznał za wiarygodne jedynie w zakresie pozwalającym na ustalenie, że oskarżony popełnił zarzucane mu przestępstwo, podczas gdy w rzeczywistości prawidłowa ocena zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego nie pozwalała na ustalenie, że oskarżony dopuścił się zarzucanego mu w akcie oskarżenia czynu w szczególności poprzez: - odmowę wiarygodności wyjaśnieniom R. I. (1) a także zeznaniom C. I. oraz R. K. oraz ogólne stwierdzenie, że zeznania są sprzeczne z materiałem dowodowym bez większej analizy i wskazania przyczyn takiego stwierdzenia w zakresie w jakim oskarżony oraz m.in. świadek wskazywali na okoliczności zawarcia pożyczki - przyznanie wiarygodności pokrzywdzonemu, pomimo, że jego zeznania są wzajemnie ze sobą sprzeczne w zakresie chociażby osób rzekomo uczestniczących w zdarzeniu, ich rozpoznania |
☐ zasadny ☐ częściowo zasadny ☒ niezasadny |
|
|
II. W zakresie czynu z art. 245 k.k. 1. Obraza przepisów postępowania, tj.: a. naruszenie art. 7 kpk w z w. z art. 4 kpk oraz art. 410 kpk, a także art. 424 § 1 pkt 1 kpk poprzez dowolną a nie swobodną ocenę materiału dowodowego w postaci zeznań świadka A. K. (2), której zeznania nie wskazywały na chęć wywarcia wpływu na świadka, czy też grożenie, a przede wszystkim braku wiedzy odnośnie sprawy pożyczki pomiędzy R. I. (1) oraz D. K. (1) a w związku z tym, o jaki wpływ i o jaką wiedzę miałoby chodzić oskarżonemu? 2. Obraza przepisów prawa materialnego, tj.: a. art. 245 § 1 k.k. poprzez jego błędną wykładnię i w związku z tym niezasadne stwierdzenie, że spotkanie w sklepie oskarżonego z A. K. (2) i rozmowa wypełniała znamiona tego czynu podczas gdy świadek nie wskazała na wystąpienie podstawowych elementów które wyczerpują znamiona przestępstwa |
☐ zasadny ☐ częściowo zasadny ☒ niezasadny |
|
|
III. W zakresie czynu z art. 190 § 1 k.k. w zb. z art. 245 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. 1. Obraza przepisów postępowania, tj.: a. naruszenie art. 7 kpk w zw. z art. 4 kpk oraz art. 410 kpk, a także art. 424 § 1 pkt 1 kpk poprzez dowolną, opartą jedynie o wybrane elementy zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, a także niezgodną ze wskazaniami wiedzy i doświadczenia życiowego ocenę zebranych w sprawie dowodów poprzez: - stwierdzenie że oskarżony uporczywie nękał pokrzywdzonego z pominięciem tej okoliczności która wskazuje że niektóre spotkania były przypadkowe z uwagi na zamieszkiwanie w małej miejscowości, obowiązkowe obecności w Sądzie. 2. Obraza przepisów prawa materialnego, tj.: a. art. 190a § 1 k.k. poprzez błędną wykładnię i ostatecznie bezpodstawne stwierdzenie, że nawet przypadkowe spotkania oraz nieweryfikowalne stwierdzenie „manifestowania swojej przewagi”, przejeżdżanie i siedzenie w samochodzie wypełnia znamiona czynu. |
☐ zasadny ☐ częściowo zasadny ☒ niezasadny |
|
|
W zakresie dotyczącym S. G.: I. W zakresie czynu z art. 282 k.k. w zb. z art. 189 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. 1. Obraza przepisów postępowania, tj.: a. naruszenie art. 7 kpk w zw. z art. 4 kpk oraz art. 410 kpk, a także art. 424 § 1 pkt 1 k.p.k. poprzez dowolną, opartą jedynie o wybrane elementy zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, a także niezgodną ze wskazaniami wiedzy i doświadczenia życiowego ocenę zebranych w sprawie dowodów poprzez - pominięcie w swoich rozważaniach istotnego elementu jakim było to, że pokrzywdzony przy pierwszych swoich zeznaniach nie wskazywał na osobę S. G., wskazując jednocześnie że wszyscy byli zamaskowani i nie znał tożsamości zamaskowanych osób, co godzi w wiarygodność pokrzywdzonego, a tym samym skoro wszyscy byli zamaskowani, to możliwe było, że pokrzywdzony mógł pomylić osoby z opisywanego przez siebie zdarzenia, które być może nie miało w ogóle miejsca - stwierdzenie że korespondencja pokrzywdzonego dołączona do akt sprawy stanowi korespondencję z oskarżonym G., co jednak nie zostało udowodnione w niniejszym postępowaniu - brak uzasadnienia, na jakiej podstawie Sąd uznał winnego S. G., skoro nie istnieją żadne ku temu dowody, a pokrzywdzony w swoich pierwszych zeznaniach wprost wskazywał że nie rozpoznał nikogo. |
☐ zasadny ☐ częściowo zasadny ☒ niezasadny |
|
|
APELACJA OSKARŻONEGO R. I. (1) I. obraza przepisów postępowania, która mogła mieć wpływ na treść orzeczenia tj. art. 7 k.p.k. w zw. z art. 410 k.p.k. polegająca na dokonaniu wybiórczej i dowolnej oceny zgromadzonego materiału dowodowego, z naruszeniem zasad swobodnej oceny dowodów, a w konsekwencji wadliwe przyjęcie, że zachodzą przesłanki uznania oskarżonego za winnego zarzucanego mu czynu, podczas gdy powinien być uniewinniony; |
☐ zasadny ☐ częściowo zasadny ☒ niezasadny |
|
|
II. obraza przepisów postępowania, tj. art. 7 k.p.k. poprzez dowolną ocenę zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, w szczególności: a. zeznań pokrzywdzonego D. K. (1) i przyznanie tym zeznaniom waloru wiarygodności, w sytuacji gdy pokrzywdzony wielokrotnie zeznawał odmiennie na temat kluczowych okoliczności w sprawie, m.in. na temat tego, czy mężczyźni w lokalu byli zamaskowani, czy też nie, czy pomieszczenie zostało zamknięte roletą antywłamaniową czy kratą, odnośnie jego obaw i swobody w podejmowaniu działań i decyzji, rzekomych rozmów z pracownikami sklepu o wyłączonym monitoringu, jak i o tym, iż oskarżony miał rzekomo oczerniać i nękać pokrzywdzonego, które to okoliczności nie zostały potwierdzone żadnym innym dowodem, b. wyjaśnień oskarżonego R. I. (1), w których nie przyznawał się do winy i wyjaśnił, że działanie pokrzywdzonego naraziło go na straty w kwocie 15.000 zł, podczas gdy były one logiczne, spójne i nie stanowiły jedynie przyjętej linii obrony, a wskazywały, że pokrzywdzony uszczuplił majątek oskarżonego, a podczas spotkania z pokrzywdzonym nie pozbawił go wolności, nie groził ani nie dokonał żadnego wymuszenia rozbójniczego na szkodę pokrzywdzonego, jak również nie nękał go ani nie wywierał na niego żadnego wpływu, c. wyjaśnień oskarżonego R. I. (1), w których nie przyznawał się do winy w zakresie czynu na szkodę pokrzywdzonej A. K. (2), chociaż wyjaśnienia były logiczne i nie potwierdzały, aby swoim zachowaniem oskarżony miał wywierać jakikolwiek bezprawny nacisk na pokrzywdzoną, d. zeznań świadków J. K. (1) i E. S. (1), jako wiarygodnych, podczas gdy podawane przez nie okoliczności zdarzenia z dnia 12.12.2020 r., iż pokrzywdzony miał zostać poszarpany, nie potwierdziły się w pozostałym materiale dowodowym, e. dowolną ocenę zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego w postaci zeznań świadków i ustalenie na ich podstawie, że oskarżony R. I. (1) dopuścił się popełnienia zarzucanych mu czynów, podczas gdy relacje poszczególnych świadków nie były spójne, nie pochodziły od bezpośrednich świadków czynów i nie sposób było na ich podstawie ustalić, że oskarżony w rzeczywistości miał dopuścić się popełnienia wszystkich zarzucanych mu czynów; |
☐ zasadny ☐ częściowo zasadny ☒ niezasadny |
|
|
III. błąd w ustaleniach faktycznych, który mógł mieć wpływ na treść wyroku, polegający na nieuwzględnieniu całości materiału dowodowego i analizie go zgodnie z zasadami logicznego rozumowania oraz wiedzy i doświadczenia życiowego, w następstwie czego sąd i instancji przyjął, że oskarżony dopuścił się popełnienia wszystkich zarzucanych mu czynów, podczas gdy zgromadzony w sprawie materiał dowodowy nie był jednolity, a znaczna część świadków, których zeznania sąd I instancji ocenił jako wiarygodne, nie podawała żadnych okoliczności, które dowodziłyby winie i sprawstwu oskarżonego, tym samym nie potwierdzając zeznań pokrzywdzonych; |
☐ zasadny ☐ częściowo zasadny ☒ niezasadny |
|
|
IV. błąd w ustaleniach faktycznych, polegający na ustaleniu przez sąd, że zachowanie oskarżonego miało cechy uporczywego nękania, znieważenia i bezprawnego wpływania na pokrzywdzonych, podczas gdy żadna z tych okoliczności nigdy nie miała miejsca, a ewentualna obecność oskarżonego w pobliżu pokrzywdzonych nigdy nie wiązała się z nękaniem lub próbą wpływania na te osoby, a jedynie przypadkowym spotkaniem w małej miejscowości. |
☐ zasadny ☐ częściowo zasadny ☒ niezasadny |
|
|
Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny |
||
|
Żaden z zarzutów podniesionych w apelacjach – zarówno obrońców oskarżonych, jak i oskarżonego R. I. (1) – nie zasługiwał na podzielenie. Argumenty wskazane przez Sąd Rejonowy w Olecku są dla Sądu Okręgowego przekonujące, niebudzące żadnych zastrzeżeń, stąd też bezcelowe jest ich ponowne przytaczanie w niniejszym uzasadnieniu wyroku. Na wstępie należy wyjaśnić, że do obrazy prawa materialnego dochodzi w sytuacji, gdy do prawidłowo ustalonego stanu faktycznego, niezasadnie zastosowano przepis prawa materialnego, bądź przepisu takiego niezasadnie nie zastosowano. Sąd odwoławczy w przedmiotowej sprawie nie doszukał się obrazy przepisów prawa materialnego. Sąd Rejonowy w Olecku orzekł o winie oskarżonych w oparciu o całokształt materiału dowodowego, ustalił prawidłowy stan faktyczny i przyjął właściwą kwalifikację prawną czynów zarzucanych oskarżonym R. I. (2) i S. G.. Zarzut błędu w ustaleniach faktycznych może być natomiast słuszny tylko w sytuacji, kiedy zasadność ocen i wniosków wyprowadzonych przez sąd orzekający z okoliczności ujawnionych w toku przewodu sądowego, nie odpowiada prawidłowości logicznego rozumowania, gdy zostaną wykazane konkretne uchybienia w zakresie zasad logicznego rozumowania w ocenie zebranego materiału dowodowego, co również nie miało miejsca w niniejszej sprawie. Ustalony przez Sąd I instancji stan faktyczny nie budził żadnych wątpliwości sądu odwoławczego, a lektura porównawcza motywów apelacji oraz uzasadnienia zaskarżonego wyroku wskazuje jednoznacznie, iż Sąd Rejonowy w Olecku ocenił zebrane w sprawie dowody w sposób prawidłowy, z zachowaniem zasad wiedzy i doświadczenia życiowego, a następnie w sposób logiczny i przekonujący uzasadnił swoją decyzję. Sąd odwoławczy w całej rozciągłości przychyla się do tych ustaleń. Odnośnie niewspółmierności kary zarzucanej wyrokowi przez obrońcę oskarżonego R. I. (1), to zauważyć należy, że niewspółmierność rażąca to znaczna, zasadnicza, „bijąca w oczy” różnica między karą wymierzoną, a karą sprawiedliwą. Zarzut rażącej niewspółmierności kary jako zarzut z kategorii ocen można zasadnie podnosić tylko wówczas, gdy kara jakkolwiek mieści się w granicach ustawowego zagrożenia, to jednak nie uwzględnia w sposób właściwy zarówno okoliczności popełnienia przestępstwa, jak i osobowości sprawcy (patrz: wyrok SN z dnia 21 stycznia 2003r. sygn. akt SNO 57/02). Sąd uprawniony jest do wymierzenia kary wedle swego uznania w granicach przewidzianych przez ustawę, uwzględniając dyrektywy wymiaru kary określone w art. 53 § 1 i 2 kk. Sąd dostrzegł, że oskarżony R. I. (1) jest znany miejscowej społeczności, że udziela się nie tylko aktorsko, ale i społecznie i w tym miejscu podkreślić należy, że kara jaka została mu wymierzona jest utrzymana w dolnej granicy ustawowego zagrożenia. Sąd Rejonowy ustalając wymiar kary wziął pod uwagę wszystkie okoliczności, w związku z czym kara nie jest rażąco i nadmiernie surowa. Również w tym zakresie swoje rozstrzygnięcie szczegółowo uzasadnił. Sąd odwoławczy dostrzegł, że w niniejszej sprawie przedstawiono dwie wersje zdarzenia. I tak, odnosząc się do czynu zarzuconego oskarżonemu R. I. (1) w punkcie I aktu oskarżenia, pierwsza wersja została przedstawiona przez pokrzywdzonego D. K. (1). Sprowadza się ona do tego, że D. K. (1) w sposób przestępczy został zmuszony do podpisania weksla i nieistniejącej umowy pożyczki. Druga wersja – według oskarżonego R. I. (1) – wykazuje, że pokrzywdzony D. K. (1) w sposób dobrowolny przyjął pożyczkę, podpisał weksel bez żadnych zobowiązań i otrzymał pieniądze od matki oskarżonego, a całe dalsze jego działanie polegało na tym, że nie chciał się z tej pożyczki wywiązać i nie chciał jej spłacać. W tej sytuacji należało się zastanowić nad tym, która wersja jest prawdopodobna, wiarygodna i znajduje oparcie w zgromadzonym w aktach sprawy materiale dowodowym. W ocenie Sądu Okręgowego w Suwałkach, podobnie jak ocenił to Sąd Rejonowy w Olecku, jest nią wersja przedstawiona przez pokrzywdzonego D. K. (1). Sąd nie dał wiary okolicznościom, na jakie powoływał się oskarżony R. I. (1). Sądowi notoryjnie znany jest fakt, że osoby które przychodzą do lombardu, w celu uzyskania pożyczki, na ogół muszą wykazać się jakimkolwiek zabezpieczeniem, czymś wartościowym i na pewno nie jest to sam weksel. Z zeznań świadka C. I. wynika, że podstawą udzielenia pożyczki, było jedynie zapewnienie ze strony jej syna R. I. (1), że D. K. (1) jest jego znajomym. Z tego też powodu, bez żadnego innego poręczenia, została mu od ręki wypłacona kwota 15.000,00 zł bez żadnych innych zobowiązań. Wersja ta budzi bardzo duże zastrzeżenia Sądu, zwłaszcza biorąc pod uwagę warunki (...) i ogólnie lombardowe, a także mając na uwadze zwolnienie D. K. (1) przez R. I. (1) z pracy w niedługim okresie czasu od udzielenia rzekomej pożyczki. Oznaczałoby to, że jednego dnia udzielono mu pożyczki w znacznej kwocie ze względu na bliskie stosunki koleżeńskie z synem właścicielki lombardu, a jednocześnie pracodawcą, ponieważ R. I. (1) wraz z żoną B. I. zatrudniali D. K. (1), by następnego dnia pozbawić go zatrudnienia i uniemożliwić spłatę tejże pożyczki. Jest to w ocenie Sądu zupełnie nielogiczne. Ponadto w okresie od 12.12.2020 r. do 01.04.2021 r., tj. dnia złożenia zawiadomienia o popełnieniu przestępstwa, D. K. (1) nie otrzymywał od C. I. wezwań do zapłaty zobowiązania. Zostało ono wystosowane dopiero po 01.04.2021 r. i również po tej dacie C. I. złożyła zawiadomienie o oszustwie dokonanym przez pokrzywdzonego na jej szkodę poprzez doprowadzenie jej do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 15000 zł, a postanowienie w tym zakresie zostało prawomocnie umorzone wobec braku danych dostatecznie uzasadniających podejrzenie popełnienia czynu. Sąd II instancji dostrzegł okoliczności związane z wątpliwościami dotyczącymi zeznań pokrzywdzonego, który w różny sposób opisywał okoliczności zdarzenia, niemniej nie są to wątpliwości, które by dyskwalifikowały jego zeznania i które mogłyby zostać uznane za niewiarygodne. Zeznania świadków J. K. (1) i E. S. (1), pośrednio wspierają zeznania D. K. (1) i to jak relacjonował zdarzenie związane z przymuszeniem go do podpisania weksla. Obie kobiety jednoznacznie określiły, że taka sytuacja miała mieć miejsce. Zastanawiającą okolicznością i jednocześnie podważającą wersję wydarzeń przedstawioną przez oskarżonego R. I. (1), a popierającą wersję D. K. (1) jest również to, że cała sytuacja związana z przedmiotem niniejszego postępowania, miała mieć miejsce w momencie, kiedy w budynku sklepu (...) nie działały kamery i nie zarejestrowały obrazu, który mógłby stanowić ewentualny dowód na poparcie wersji oskarżonego R. I. (1). To, że pokrzywdzony nie był w stanie wskazać ilu sprawców miało zasłonięte twarze oraz w jaki sposób byli zamaskowani, czy też że na początku pokrzywdzony nie wspominał o zamknięciu części lokalu – co zarzuca obrońca oskarżonego R. I. (1) – również nie wyklucza wersji wydarzeń przedstawionej przez pokrzywdzonego, a raczej może wynikać z silnego stresu, jakiemu poddany był pokrzywdzony w trakcie przedmiotowego zdarzenia. Postawienie osoby w sytuacji, kiedy zmuszana jest do podpisania dokumentu w obecności zamaskowanych osób o niepewnych zamiarach i skłonnościach, nie stanowi normy, ani nie należy do kategorii spotkań o charakterze czysto towarzyskim. Już sam fakt zaistnienia takiej okoliczności nie wymaga uzasadniania na czym miałoby polegać rozkazanie lub przymuszanie pokrzywdzonego do podpisania umowy pożyczki oraz uzasadniania dlaczego pokrzywdzony uważa, że nie opuściłby lokalu sklepu, gdyby nie podpisał dokumentu. Jeżeli chodzi o stwierdzenie, że świadkiem zdarzenia była osoba postronna dla oskarżonego i pokrzywdzonego, w osobie R. K., to z nim również nie do końca zgadza się Sąd Okręgowy. O ile bowiem dla pokrzywdzonego świadek jest rzeczywiście osobą postronną, tak zupełnie inaczej wygląda jego stosunek do oskarżonego R. I. (1), który jest synem właścicielki lombardu, która tego świadka zatrudnia, i której to właścicielce zależało na tym, aby bronić swojego syna. W zakresie oceny zeznań M. T. to zauważyć należy, że była ona zatrudniana przez państwa I. w sklepie monopolowym. Podczas rozprawy w dniu 18.03.2024 r. również niejako potwierdziła wersję wydarzeń pokrzywdzonego. Również podnoszony w apelacjach zarzut rozbieżności w zeznaniach świadków czy pomieszczenie było zamykane roletą antywłamaniową czy kratą, w ocenie Sądu stanowi kwestię nazewnictwa. Nie ma bowiem większego znaczenia dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy to, czym było zamykane wejście do pomieszczeń znajdujących się w budynku, w którym doszło do przedmiotowego zdarzenia. Jeśli chodzi o zarzut z punktu II aktu oskarżenia, A. K. (2) dwukrotnie zeznała, że R. I. (1) wielokrotnie nawiązywał z nią temat D. K. (1) podczas prowadzonego postępowania w zakresie czynu z zarzutu I. W dniu 08.12.2022 r. ponownie przyszedł do sklepu, w którym pracowała pokrzywdzona i ponownie poruszył temat pokrzywdzonego i kwestię rozliczeń finansowych pomiędzy A. K. (2) i D. K. (1). Manifestując swoją przewagę fizyczną powiedział jej że ma nadzieję, że nie będzie zeznawała „na korzyść tego oszusta”. Pokrzywdzona wskazała wprost, że sytuacja doprowadziła do tego, że wyszła do pomieszczenia socjalnego, które opuściła dopiero w momencie kiedy R. I. (1) wyszedł ze sklepu, że czuła się niekomfortowo kiedy zagradzał jej przejście, była zdenerwowana sytuacją, czuła się osaczona, czuła że oskarżony chciał wywierać na niej presję odnośnie złożonych zeznań, że chce wiedzieć co zeznawała w sprawie i czy w ogóle zeznawała. Ponadto, wychodząc R. I. (1) zapytał koleżankę pokrzywdzonej do której godziny jest otwarty sklep. Cała ta sytuacja wzbudziła w pokrzywdzonej strach, że po skończonej przez nią pracy oskarżony może czekać na nią i ponownie wypytywać o jej zeznania i doprowadziła do tego, że pokrzywdzona zadzwoniła po swojego brata, który przyjechał po nią do sklepu i zabrał ją do domu. Takie zachowanie oskarżonego w ocenie Sądu odwoławczego wypełnia znamiona czynu z art. 245 k.k. Już samo nachodzenie świadka w miejscu pracy i wielokrotne szukanie z nią kontaktu w celu nawiązania rozmowy dotyczącej jej zeznań, wskazuje, że oskarżony wywierał na nią bezprawny nacisk i stosował przemoc - pośrednią. Nie ma przy tym żadnego znaczenia, że przy okazji wizyt w tym sklepie oskarżony dokonywał zakupów. W zakresie zarzutu z punktu III aktu oskarżenia, Sąd Okręgowy w Suwałkach w całości popiera stanowisko i argumentację Sądu Rejonowego w Olecku. Powoływanie się oskarżonego na przypadkowość spotkań z pokrzywdzonym D. K. (1) z powodu wielkości miejscowości, a przy tym na to, że nie zna miejsca zamieszkania pokrzywdzonego, stanowi jedynie przyjętą przez niego linię obrony. Odnosząc się natomiast do apelacji obrońcy oskarżonego S. G.: w zakresie obrazy przepisów postępowania, orzecznictwo Sądu Najwyższego jak też sądów powszechnych jest bardzo bogate i wynika z niego, że aby skutecznie podnosić zarzut naruszenia wynikającej z art. 7kpk zasady swobodnej oceny dowodów należałoby wykazać, że ustalenia sądu meriti oraz ocena zgromadzonego w niniejszej sprawie istotnego materiału dowodowego z punktu widzenia postawionego oskarżonemu zarzutu nie została poprzedzona ujawnieniem w toku rozprawy głównej całokształtu okoliczności sprawy (art. 410 kpk) i to w sposób podyktowany obowiązkiem dochodzenia prawdy (art. 2 § 2 kpk), a nadto nie była wynikiem rozważenia wszystkich okoliczności przemawiających zarówno na korzyść, jak i na niekorzyść oskarżonego (art. 4 kpk) oraz uwzględnieniem wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego uargumentowane w uzasadnieniu wyroku (art. 424 § 1 pkt 1kpk). Sąd Rejonowy w Olecku nie dopuścił się obrazy przepisów postępowania. Zgromadzony w aktach sprawy materiał dowodowy wykazał, że S. G. dopuścił się popełnienia zarzucanego mu czynu. Reasumując, zebrany w sprawie materiał dowodowy w ocenie Sądu Okręgowego w Suwałkach pozwala na przypisanie obu oskarżonym zarzucanych im czynów i żaden z zarzutów podniesionych w apelacjach nie zasługiwał na podzielenie. |
||
|
Wniosek |
||
|
APELACJA OBROŃCY OSKARŻONEGO R. I. (1) – (...). M. W. (1) 1. zmiana zaskarżonego wyroku i uniewinnienie oskarżonego od popełnienia zarzucanych mu przestępstw; 2. ewentualnie uchylenie wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji; 3. w przypadku nieuwzględnienia powyższych wniosków – orzeczenie kary o charakterze wolnościowym (grzywny lub pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania) oraz zadośćuczynienia w kwocie 1.000 zł. |
☐ zasadny ☐ częściowo zasadny ☒ niezasadny |
|
|
APELACJA OBROŃCY OSKARŻONEGO R. I. (1) – (...). M. W. (1) 1. zmiana zaskarżonego wyroku i uniewinnienie obojga oskarżonych; 2. ewentualnie uchylenie zaskarżonego orzeczenia i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu. |
☐ zasadny ☐ częściowo zasadny ☒ niezasadny |
|
|
APELACJA OSKARŻONEGO R. I. (1) Zmiana zaskarżonego wyroku i uniewinnienie od popełnienia zarzucanych mu czynów. |
☐ zasadny ☐ częściowo zasadny ☒ niezasadny |
|
|
Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny. |
||
|
Odrzucenie zarzutów apelacji determinowało niezasadność wniosków obrońców oskarżonych oraz oskarżonego o zmianę wyroku czy też uchylenie go i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania. Zgodnie z treścią art. 437 § 2 k.p.k. uchylenie orzeczenia i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania może nastąpić wyłącznie w wypadkach wskazanych w art. 439 § 1 k.p.k., art. 454 k.p.k. lub jeżeli jest konieczne przeprowadzenie na nowo przewodu w całości, co w niniejszej sprawie nie znalazło uzasadnienia. |
||
|
1OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU |
|
|
1. |
Sąd Okręgowy nie stwierdził uchybień uwzględnianych z urzędu niezależnie od granic zaskarżenia i podniesionych zarzutów. |
|
Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności |
|
|
Nie dotyczy |
|
|
1ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO |
|
|
0.15.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji |
|
|
0.11. |
Przedmiot utrzymania w mocy |
|
Wyrok Sądu Rejonowego w Olecku z dnia 03.06.2024 r. w sprawie o sygn. akt II K 231/23. |
|
|
Zwięźle o powodach utrzymania w mocy |
|
|
Wniesione apelacje nie wykazały argumentów, które obalałyby ustalenia Sadu I instancji, w tym również w zakresie kwalifikacji prawnej czynu. Podniesione zarzuty nie zasługiwały na uwzględnienie. Skarżący utrzymywali własną, odmienną ocenę materiału dowodowego, co oczywiście pozostawało naturalnie prawem do obrony, lecz nie można było stwierdzić, aby z oceny tej wynikało, że ocena dokonana przez Sąd I instancji charakteryzowała się dowolnością, czy by prowadziła do błędnych ustaleń faktycznych. Ustalenia faktyczne dokonane przez Sąd Rejonowy oparte zostały o kompleksową analizę ujawnionych w sprawie dowodów, których ocena nie wykazała błędów natury faktycznej i logicznej, była zgodna ze wskazaniami wiedzy i doświadczenia życiowego, a także nie wykraczała poza ramy swobodnej oceny dowodów, chronionej treścią art. 7 kpk. Tym samym apelacje obrońców oskarżonych, jak również oskarżonego R. I. (1) stanowiły jedynie polemikę z prawidłowymi ustaleniami Sądu Rejonowego w Olecku. Przeprowadzona kontrola instancyjna zaskarżonego wyroku nie dała podstaw do stwierdzenia, że orzeczona w stosunku do oskarżonego R. I. (1) kara była rażąco niewspółmierna w rozumieniu art. 438 pkt 4 kpk. Sąd I instancji, co wynika z uzasadnienia wyroku, w sposób należyty wziął pod uwagę wszystkie okoliczności wiążące się z poszczególnymi ustawowymi dyrektywami. |
|
|
0.15.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji |
|
|
0.0.11. |
Przedmiot i zakres zmiany |
|
0.0.1Nie dotyczy |
|
|
Zwięźle o powodach zmiany |
|
|
Nie dotyczy |
|
|
0.15.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji |
|||
|
0.15.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia |
|||
|
1.1. |
Nie dotyczy |
||
|
Zwięźle o powodach uchylenia |
|||
|
Nie dotyczy |
|||
|
2.1. |
Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości |
||
|
Zwięźle o powodach uchylenia |
|||
|
Nie dotyczy |
|||
|
3.1. |
Konieczność umorzenia postępowania |
||
|
Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia |
|||
|
Nie dotyczy |
|||
|
4.1. |
Nie dotyczy |
||
|
Zwięźle o powodach uchylenia |
|||
|
Nie dotyczy |
|||
|
0.15.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania |
|||
|
Nie dotyczy |
|||
|
0.15.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku |
|||
|
Punkt rozstrzygnięcia z wyroku |
Przytoczyć okoliczności |
||
|
pkt II |
Zgodnie z art. 627 k.p.k. w zw. z § 11 ust. 2 pkt 4 w zb. z § 11 ust. 7 w zw. z § 15 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności adwokackie z dnia 22 października 2015 r. (Dz.U. z 2023 r. poz. 1964) zasądzono od oskarżonych R. I. (1) i S. G. solidarnie na rzecz oskarżyciela posiłkowego D. K. (2) kwotę 840,00 zł tytułem zwrotu kosztów ustanowienia pełnomocnika z wyboru – zgodnie z wnioskiem pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego D. K. (2). |
||
|
1Koszty Procesu |
|||
|
Punkt rozstrzygnięcia z wyroku |
Przytoczyć okoliczności |
|
pkt. III i IV |
Sąd na zasadzie art. 627 kpk w zw. z art. 634 kpk i art. 2 ust. 1 pkt 3 w zw. z art. 8 ustawy z dnia 23 czerwca 1973r. o opłatach w sprawach karnych (Dz.U. 1983r., Nr 49, poz. 223 ze zm.) obciążył oskarżonych opłatą oraz pozostałymi kosztami sądowymi za postępowanie odwoławcze po ½ części każdego z nich. |
|
1PODPIS |
|
Sędzia Jacek Sowul Sędzia Jacek Przygucki Sędzia Marcin Walczuk |
|
0.11.3. Granice zaskarżenia |
||||||
|
Kolejny numer załącznika |
1 |
|||||
|
Podmiot wnoszący apelację |
A.. M. W. (1) - obrońca oskarżonego R. I. (1) |
|||||
|
Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja |
Całość rozstrzygnięcia |
|||||
|
0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia |
||||||
|
☒ na korzyść ☐ na niekorzyść |
☒ w całości |
|||||
|
☐ w części |
☐ |
co do winy |
||||
|
☐ |
co do kary |
|||||
|
☐ |
co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia |
|||||
|
0.11.3.2. Podniesione zarzuty |
||||||
|
Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji |
||||||
|
☒ |
art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu |
|||||
|
☐ |
art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany |
|||||
|
☒ |
art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia |
|||||
|
☒ |
art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia |
|||||
|
☒ |
art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka |
|||||
|
☐ |
||||||
|
☐ |
brak zarzutów |
|||||
|
0.11.4. Wnioski |
||||||
|
☒ |
uchylenie |
☒ |
zmiana |
|||
|
0.11.3. Granice zaskarżenia |
||||||
|
Kolejny numer załącznika |
2 |
|||||
|
Podmiot wnoszący apelację |
A.. W. S. (2) - obrońca oskarżonych R. I. (1) i S. G. |
|||||
|
Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja |
Całość rozstrzygnięcia |
|||||
|
0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia |
||||||
|
☒ na korzyść ☐ na niekorzyść |
☒ w całości |
|||||
|
☐ w części |
☐ |
co do winy |
||||
|
☐ |
co do kary |
|||||
|
☐ |
co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia |
|||||
|
0.11.3.2. Podniesione zarzuty |
||||||
|
Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji |
||||||
|
☒ |
art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu |
|||||
|
☐ |
art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany |
|||||
|
☒ |
art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia |
|||||
|
☐ |
art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, |
|||||
|
☐ |
art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka |
|||||
|
☐ |
||||||
|
☐ |
brak zarzutów |
|||||
|
0.11.4. Wnioski |
||||||
|
☒ |
uchylenie |
☒ |
zmiana |
|||
|
0.11.3. Granice zaskarżenia |
||||||
|
Kolejny numer załącznika |
3 |
|||||
|
Podmiot wnoszący apelację |
Oskarżony R. I. (1) |
|||||
|
Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja |
Całość rozstrzygnięcia dot. R. I. |
|||||
|
0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia |
||||||
|
☒ na korzyść ☐ na niekorzyść |
☒ w całości |
|||||
|
☐ w części |
☐ |
co do winy |
||||
|
☐ |
co do kary |
|||||
|
☐ |
co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia |
|||||
|
0.11.3.2. Podniesione zarzuty |
||||||
|
Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji |
||||||
|
☐ |
art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu |
|||||
|
☐ |
art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany |
|||||
|
☒ |
art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia |
|||||
|
☒ |
art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia |
|||||
|
☐ |
art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka |
|||||
|
☐ |
||||||
|
☐ |
brak zarzutów |
|||||
|
0.11.4. Wnioski |
||||||
|
☐ |
uchylenie |
☒ |
zmiana |
|||
Podmiot udostępniający informację: Sąd Okręgowy w Suwałkach
Data wytworzenia informacji: