Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Suwałkach

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 19 października 2015r.

Sąd Okręgowy w Suwałkach III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący:	SSO Piotr Witkowski
Protokolant:	sekr. sądowy Beata Dzienis

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 19 października 2015r. w Suwałkach

sprawy A. G.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G.

o rentę z tytułu niezdolności do pracy

w związku z odwołaniem A. G.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G.

z dnia 15 października 2014 r. znak (...)

1.  zmienia zaskarżoną decyzję i przyznaje A. G. prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy od dnia 1 marca 2014r. do dnia 31 grudnia 2015r.;

2.  wniosek z odwołania o zasądzenie wypłacenia zaległego świadczenia z tytułu całkowitej niezdolności do pracy wrzesień – grudzień 2010r. przekazuje do rozpoznania Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G..

Sygn. akt III U 3/15

UZASADNIENIE

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G. decyzją z dnia 15.10.2014r. odmówił A. G. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

W uzasadnieniu decyzji wskazał, iż zgodnie z przepisami ustawy z dnia 17.12.1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (t.j. Dz. U. z 2013r. poz.1440) prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy uzależnione jest m.in. od istnienia niezdolności do pracy. Niezdolną do pracy w rozumieniu art. 12 ust. 1 tej ustawy jest zaś osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie roku odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu.

Zakład odmówił A. G. prawa do renty, ponieważ komisja lekarska ZUS orzeczeniem z dnia 9.10.2014r. ustaliła, że nie jest on niezdolny do pracy.

W odwołaniu od tej decyzji A. G. wniósł o jej zmianę i przyznanie prawa do renty oraz zasądzenie wypłacenia zaległego świadczenia z tytułu całkowitej niezdolności do pracy w okresie wrzesień-grudzień 2010r. na podstawie orzeczenia komisji lekarskiej z dnia 2.11.2010r.

Wskazał, że w dniu 1.07.2009r. uległ wypadkowi przy pracy i od tego dnia jest osobą niezdolną do pracy. Od dnia 1.01.2011r. do 31.12.2012r. był uprawniony do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy na podstawie prawomocnego wyroku Sądu Okręgowego z dnia 17.05.2012r. oraz od dnia 1.01.2013r. do 28.03.2014r. na podstawie orzeczeń lekarzy orzeczników ZUS w O.. Z uwagi na upływ czasu, na który została przyznana mu renta z tytułu niezdolności do pracy, wystąpił do ZUS celem przedłużenia uprawnień rentowych na dalszy okres. Zaskarżoną decyzją z dnia 15.10.2014r. ZUS bezzasadnie jednak odmówił mu prawa do świadczenia, podnosząc, iż odzyskał zdolność do pracy, z czym nie zgadza się, albowiem stan jego zdrowia nie uległ w żadnym stopniu poprawie, a nawet wręcz przeciwnie, uległ znacznemu pogorszeniu i w dalszym ciągu się pogarsza. Opisał dolegliwości związane z kręgosłupem oraz jego leczeniem, podnosząc, że nie może wykonywać wielu czynności niezbędnych do wykonywania pracy zarobkowej, nie może zbytnio schylać się, obracać szybko, przebywać długo w pozycji stosującej czy też siedzącej, a także dłużej chodzić. Dodatkowym utrudnieniem jest faktu poruszania się o kuli, a czasem o dwóch, a także zażywania silnych leków, szczególnie przeciwbólowych, które powodują brak koncentracji, kłopoty z pamięcią, a także zawroty głowy i zakaz prowadzenia pojazdów. Stąd domagał się w dalszym ciągu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

Podniósł również, że w oparciu o zgromadzoną dokumentację ZUS prawdopodobnie nie wypłacił mu należnego świadczenia z tytułu – jak sam orzekł – całkowitej niezdolności do pracy w 2010r. W związku z tym, iż nie zna się na dokumentach płacowych i świadczeniach, zakładał, że został uczciwie rozliczony przez organ rentowy. Natomiast prawdopodobnie okazuje się, że Zakład Ubezpieczeń Społecznych wypłacił mu świadczenie tylko zgodnie z zasądzonym wyrokiem od 1.01.2011r., zaś nie wypłacił świadczenia, które sam przyznał w 2010r. i nie było potrzeby uwzględniania tego okresu w wyroku Sądu mimo udowodnienia w sądzie posiadanych wymagalnych okresów składkowych. W związku z tym, iż bardzo problemowe jest uzyskanie jakichkolwiek informacji na ten temat w ZUS, prosił Sąd, aby uzyskał niezbędne informacje i wyjaśnił tę kwestię.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie, uzasadniając jak w zaskarżonej decyzji. Wskazał też, że do dnia 28.02.2014r. A. G. pobierał rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy.

Sąd Okręgowy w Suwałkach ustalił i zważył, co następuje:

Odwołanie należało uznać za uzasadnione. Odwołujący się jest bowiem częściowo niezdolny do pracy od 1.03.2014r. do 31.12.2015r.

W sprawie Sąd uzyskał trzy opinie biegłych lekarzy sądowych o stanie zdrowia odwołującego się. Pierwszą sporządził biegły sądowy lekarz z zakresu neurologii – dr n.med. R. Z., który rozpoznał u odwołującego się przewlekły zespół bólowy kręgosłupa w odcinku szyjnym i lędźwiowym, stan po stabilizacji międzytrzonowej na poziomie C5-C7 w 2010r. i zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa z degeneracją krążków międzykręgowych. Zaopiniował jednak, że stwierdzone schorzenia i stopień ich klinicznego nasilenia nie powodują całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy zarobkowej.

Drugą opinię sporządziła biegła sądowa lekarz z zakresu neurologii K. J., która rozpoznała u odwołującego się stan po operacji niestabilności kręgosłupa szyjnego w odcinku C5-C6 i C6-C7 w dniu 17.05.2010r., dyskopatię C5-C6 i C6-C7, chorobę zwyrodnieniową kręgosłupa szyjnego z zespołem bólowym korzeniowym w okolicy szyjnej, chorobę zwyrodnieniową kręgosłupa piersiowego z wypuklinami krążków międzykręgowych Th4-Th5, Th5-Th6, Th6-Th7, Th7-Th8, chorobę zwyrodnieniową kręgosłupa lędźwiowo-krzyżowego z dyskopatią L4-L5 i L5-S1, zespół bólowy okolicy L-S i nadciśnienie tętnicze. Zaopiniowała przy tym, iż stwierdzone u odwołującego się schorzenia i stopień ich nasilenia klinicznego powodują częściową niezdolność do pracy od 1.03.2014r. do 31.12.2015r.

Trzecią opinię w sprawie sporządzili biegli sądowi lekarze z zakresu neurologii M. B. i z zakresu medycyny pracy J. P., którzy rozpoznali u odwołującego się rwę barkową prawostronną w przebiegu wielopoziomowej dyskopatii szyjnej, rwę kulszową prawostronną w przebiegu wielopoziomowej dyskopatii lędźwiowej, chorobę zwyrodnieniowo-dyskopatyczną kręgosłupa piersiowego oraz stan po operacji niestabilności kręgosłupa szyjnego w odcinku C5/C6 i C6/C7 17.05.2010r. Zaopiniowali przy tym, tak samo jak biegły K. J., że aktualny stopień zaawansowania schorzeń daje podstawę do uznania opiniowanego za częściowo niezdolnego do pracy zawodowej od 1.03.2014r. do 31.12.2015r.

Mając więc to na uwadze, odwołującego się rzeczywiście należało uznać za częściowo niezdolnego do pracy od 1.03.2014r. do 31.12.2015r. Zgodność bowiem dwóch opinii w sprawie musiała tym skutkować. Zwłaszcza tak należało uznać, że i z opinii biegłego lekarza R. Z. wynikało, iż stan zdrowia odwołującego się nie uległ poprawie, co w świetle opinii biegłych M. B. i J. P. jest jednoznaczne. W sprawie natomiast nie ulega wątpliwości, że odwołujący się dotychczas do miesiąca lutego 2014r. pobierał rentę z tytułu niezdolności do pracy. Skoro więc stan jego zdrowia nie uległ poprawie, renta z tytułu niezdolności do pracy winna nadal mu przysługiwać. Tym bardziej takie stanowisko jest zasadne, że w sprawie trzecią opinię biegły neurolog sporządził wraz z biegłym z zakresu medycyny pracy.

Mając więc to na uwadze, Sąd nie podzielił zastrzeżeń organu rentowego do drugiej i trzeciej opinii biegłych, zwłaszcza że zastrzeżenia te nie odnoszą się prawidłowo do tego, czy stan zdrowia odwołującego się uległ poprawie, czy też nie. Poza tym organ rentowy, składając zastrzeżenia, wcale nie wnosił o dopuszczenie dowodu z nowej, kolejnej opinii biegłych sądowych. Sąd natomiast musi kierować się ustaleniami biegłych sądowych, gdyż, jak wypowiedział się Sąd Najwyższy choćby w wyroku z dnia 14.03.2007r., II UK 130/06 (LEX 368973), w sprawie o świadczenie rentowe to ustalenia biegłych lekarzy sądowych dostarczają sądowi wiedzy specjalistycznej, koniecznej do dokonania oceny stanu zdrowia osoby ubiegającej się o świadczenie rentowe, w tym rodzaju występujących schorzeń, stopnia ich zaawansowania i nasilenia związanych z nimi dolegliwości. Podobnie wypowiedział się również Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 12.01.2010r., I UK 204/99 (LEX 577813) i z 24.02.2010r., II UK 191/09 (LEX 590238). Sąd bowiem musi zawsze kierować się ustaleniami biegłych lekarzy sądowych, którzy posiadają w tym względzie specjalistyczną wiedzę.

Zaprezentowane zatem przez organ rentowy stanowisko zastępcy Przewodniczącego Komisji Lekarskich ZUS nie mogło zdecydować o rozstrzygnięciu w sprawie.

Mając więc powyższe na uwadze, Sąd Okręgowy na mocy art. 477 ¹⁴ § 2 kpc zmienił zaskarżoną decyzję i przyznał A. G. prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy od dnia 1.03.2014r. do dnia 31.12.2015r.

Sąd także wniosek z odwołania o zasądzenie wypłacenia zaległego świadczenia z tytułu całkowitej niezdolności do pracy wrzesień – grudzień 2010r. przekazał do rozpoznania Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G.. Żądanie bowiem takie nie było przedmiotem zaskarżonej decyzji. W sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych przedmiot rozpoznania sprawy sądowej wyznacza decyzja organu rentowego, od której wniesiono odwołanie (art. 477 ⁹ i art. 477 ¹⁴ kpc) i tylko w tym zakresie podlega ona kontroli sądu zarówno pod względem jej formalnej poprawności, jak i merytorycznej zasadności. Postępowanie sądowe zmierza do kontroli prawidłowości lub zasadności zaskarżonej decyzji, a w związku z tym wykluczone jest rozstrzyganie przez sąd, niejako w zastępstwie organu rentowego, żądań zgłaszanych w toku postępowania odwoławczego, które nie były przedmiotem zaskarżonej decyzji.

Żądanie zatem zapłaty zaległego świadczenia musi być najpierw rozpoznane przez organ rentowy.

PW/mmw