Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Suwałkach

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 12 października 2022r.

Sąd Okręgowy w Suwałkach III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący:	sędzia Piotr Witkowski
Protokolant:	Marta Majewska-Wronowska

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 12 października 2022r. w Suwałkach

sprawy A. D. (1)

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O.

o emeryturę pomostową

w związku z odwołaniami A. D. (1)

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O.

z dnia 27 października 2021 r. znak (...)

i z dnia 2 lutego 2022 r. znam (...)

1.  zmienia zaskarżone decyzje i przyznaje A. D. (1) prawo do emerytury pomostowej od dnia 12 stycznia 2022r.;

2.  zasądza od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O. na rzecz A. D. (1) 180 (sto osiemdziesiąt) złotych z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

UZASADNIENIE

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O. decyzją z dnia 27.10.2022 r. odmówił A. D. (1) prawa do emerytury pomostowej.

W uzasadnieniu wskazał, że zgodnie z art. 4 ustawy z 19.12.2008 r. o emeryturach pomostowych (t.j. Dz. U. z 2018 r. poz. 1924 ze zm.) prawo do emerytury przysługuje pracownikowi, który spełnia łącznie następujące warunki:

1.  urodził się po dniu 31.12.1948 r.,

2.  ma okres pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze wynoszący co najmniej 15 lat,

3.  osiągnął wiek wynoszący dla mężczyzn co najmniej 60 lat,

4.  ma okres składkowy i nieskładkowy, wynoszący dla mężczyzn co najmniej 25 lat,

5.  przed dniem 1.01.1999 r. wykonywał prace w szczególnych warunkach lub prace w szczególnym charakterze, w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3 niniejszej ustawy lub art. 32 i art. 33 ustawy emerytalnej,

6.  po dniu 31 grudnia 2008 r. wykonywał pracę w szczególnych warunkach lub pracę o szczególnym charakterze, w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3 niniejszej ustawy,

7.  nastąpiło z nim rozwiązanie stosunku pracy.

Zakład odmówił A. D. (1) przyznania prawa do emerytury pomostowej, ponieważ przed dniem 1.01.1999 r. nie wykonywał prac w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3 ustawy pomostowej lub art. 32 i art. 33 ustawy z dnia 17.12.1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 291 ze zm.).

Zakład nie uwzględnił do pracy wykonywanej w szczególnych warunkach okresu zatrudnienia od 1.05.1995 r. do 30.04.1997 r. na stanowisku (...), ponieważ w świadectwie pracy z 30.04.1997 r. w pkt 8 brak charakteru pracy, określonego ściśle według wykazu stanowiącego załącznik do Rozporządzenia Rady Ministrów z 7.02.1983 r.

Dalej wskazał, że okres pracy w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze przypadające przed 01.01.2009 r. stwierdza zakład pracy w świadectwie wykonywania pracy w szczególnych warunkach, wystawionym według wzoru stanowiącego załącznik do zarządzenia resortowego lub w świadectwie pracy. Zakład pracy wystawiając świadectwo pracy w szczególnych warunkach na podstawie posiadanej dokumentacji ma obowiązek określić charakter (rodzaj) wykonywanej pracy ściśle według wykazu stanowiącego załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z 07.02.1983 r. oraz podać stanowisko pracy zgodnie z wykazem, działem, pozycją i punktem zarządzenia resortowego lub uchwały. W przypadku likwidacji zakładu pracy w postępowaniu o ustalenie uprawnień do wcześniejszej emerytury z tytułu pracy w szczególnych warunkach dopuszczalne są jako środki dowodowe potwierdzone za zgodność z oryginałem kserokopie dokumentów, potwierdzające okresy takiej pracy, sporządzone przez archiwa na podstawie posiadanej przez nie dokumentacji (angaże, umowa o pracę, przeszeregowania, kartoteki płacowe, itp.).

W przypadku zmiany nazewnictwa stanowiska pracy – w stosunku do nazwy wymienionej w resortowych aktach pranych – bez zmiany rodzaju faktycznie wykonywanej na tym stanowisku, pracodawca powinien podać w świadectwie pracy w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze:

-nazwę obecną, będącą odpowiednikiem nazwy nazwy podanej w zarządzeniu lub uchwale,

- przyczynę zmiany nazewnictwa (np. zmiana w taryfikatorze),

- określić czy wskazana nazwa stanowiska pracy odpowiada pod względem rodzaju wykonywanej pracy i zakresu obowiązków pracownika, stanowisku wymienionemu w załączniku zarządzenia resortowego.

Ponadto podniósł, iż: brak jest informacji czy w tym okresie A. D. (1) wykonywał prace (...) lub (...). W wykazie A, dział XIV. Poz. 1 wymieniono bowiem prace niezautomatyzowane prace palaczy pieców na użytek przemysłu.

Za kotły typu przemysłowego uważa się kotły używane w przemyśle, wysokowydajne o wyższych niż przeciętne parametrach technicznych, często stosowanych dla potrzeb procesów technologicznych.

Za piece typu przemysłowego uważa się według polskich norm kotły parowe lub wodne przeznaczone do wytwarzania pary lub podgrzewania wody, których moc przekracza 1 MW.

W odwołaniu od tej decyzji A. D. (1) wniósł o jej zmianę. Wskazał, że okres pracy od 1.05.1995 r. do 30.04.1997 r. w charakterze (...) winien być zaliczony do prac wykonywanych w szczególnych warunkach. W okresie tym bowiem pracując na stanowisku (...) wszystkie prace wykonywał ręcznie, ponieważ kotłownia nie była zautomatyzowana. Liczyła pięć kotłów centralnego ogrzewania w tym jeden parowy, który wytwarzał parę i ogrzewał wodę na obiekty (szkoła, przedszkole oraz budynki mieszkalne). Pracował w pełnym wymiarze godzin w systemie zmianowym. Do jego obowiązków należało: przywożenie taczką węgla z placu do kotłowni, czyszczenie płomieniówek kotłów, szlakowanie rusztowań kotłów (wybieranie popiołu i szlaki po węglu), utrzymywanie odpowiedniej temperatury na kotłach i ciśnienia pary na kotle parowym, co potwierdzą zeznania zawnioskowanego świadka. Ponadto z załączonych do akt sprawy kserokopii listy płac jednoznacznie wynika, iż od jego wynagrodzenia były odprowadzane składki za pracę w warunkach szkodliwych.

Wykaz zaś A stanowiący załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. Nr 8, poz. 43 ze zm.) zawiera stanowisko palacza w dziale XIV poz. 1, opisane jako „prace nie zautomatyzowane palaczy i rusztowych kotłów parowych lub wodnych typu przemysłowego’’. Za piece typu przemysłowego uważa się kotły parowe lub wodne odpowiadające Polskiej Normie PN – 70H – 83136, przeznaczone do wytwarzania pary lub podgrzewania wody, których moc przekracza 1 MW, przy czym na kotłach wodnych temperatura wody na wylocie przekracza 115º C, a w kotłach parowych ciśnienie pary przekracza 70 kPa (około 0,7 at.). Kocioł typu przemysłowego, to kocioł umiejscowiony w ciągu technologicznym danego zakładu pracy, służący to wytwarzania energii w postaci pary wodnej poruszającej rozmaite maszyny, urządzenia lub do wytwarzania gorącej wody wykorzystywanej w procesie produkcji.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie i podtrzymał podstawy skarżonej decyzji. Ponadto wskazał, że odwołujący się nie spełnia przesłanek zawartych w art. 4 cytowanej ustawy pomostowej, ponieważ – ani na dzień złożenia wniosku, ani na dzień wydania zaskarżonej decyzji – nie osiągnął wieku 60 lat, a przed dniem 01.01.1999 r. nie wykonywał prac w szczególnych warunkach lub prac w szczególnym charakterze, w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3 ustawy lub art. 32 i art. 33 ustawy o emeryturach i rentach z FUS oraz nie udowodnił rozwiązania stosunku pracy.

Podniósł też, że odwołujący się nie spełnia również warunków do przyznania prawa do emerytury pomostowej z art. 49 ustawy o emeryturach pomostowych, zgodnie z którym prawo do emerytury pomostowej przysługuje również osobie, która:

1)  po dniu 31 grudnia 2008 r. nie wykonywała pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3;

2)  spełnia warunki określone w art. 4 pkt1-5 i 7 i art. 5-12;

3)  w dniu wejścia w życie ustawy miała wymagany w przepisach, o których mowa w pkt 2, okres pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze, w rozumieniu art.3 ust. 1 i 3.

Odwołujący się bowiem nie udowodnił okresu pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze, w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3 ww. ustawy o emeryturach pomostowych, wynoszącego co najmniej 15 lat oraz ani na dzień złożenia wniosku, ani na dzień wydania zaskarżonej decyzji.

Decyzją z dnia 2.02.2022 r. organ rentowy również odmówił A. D. (1) prawa do emerytury pomostowej, uzasadniając swoje stanowisko jak w decyzji z dnia 27.10.2021 r., przyjmując tylko większy zakres wymiaru ogólnego stażu pracy.

W odwołaniu od tej decyzji odwołujący się argumentował jak w odwołaniu od decyzji z dnia 27.10.2021 r. Wniósł dodatkowo o przesłuchanie również świadka W. D. oraz o zwrócenie się do archiwum o nadesłanie jego dokumentacji pracowniczej z pracy w (...), (...) w S. w Zakładzie (...) w P., Zakładzie (...) w M., Zakładzie (...) w M. oraz w Zespole (...) w M.. Wskazał też, że rozwiązał stosunek pracy z dotychczasowym pracodawcą składając stosowne świadectwo pracy. Szeroko rozpisywał się w uzasadnieniu odwołania w zakresie teorii uznania pracy w warunkach szczególnych podnosząc, że praca w warunkach szczególnych może zostać udowodniona za pomocą każdego środka dowodowego w tym za pomocą świadectwa pracy, czy zeznań świadków.

W uzasadnieniu odwołania wywodził także, że w okresie od dnia 15.02.1984 r. do dnia 30.09.1985 r. był zatrudniony w Hucie (...) w B., gdzie stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał prace (...) wymienione w wykazie A, dział XIII, poz. 3, pkt 3 stanowiącym załącznik do rozporządzenia rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze.

Podtrzymywał też swoje stanowisko odnośnie pracy (...) wskazując, że kocioł parowy lub wodny typu przemysłowego, o którym mowa w dziale XIV poz.1 załącznika A do rozporządzenia z dnia 7.02.1983 r., to nie tylko kocioł w ciągu technologicznym zakładu przemysłowego służący do wytwarzania energii w postaci pary wodnej poruszającej rozmaite maszyny, urządzenia lub do wytwarzania energii w postaci pary wodnej poruszającej rozmaite maszyny, urządzenia lub do wytwarzania gorącej wody wykorzystywanej w procesie produkcji. W wyroku z dnia 6.12.2016 r., II UK 451/15 (niepublikowanym) oraz z dnia 20.03.2013 r., I UK 517/12 (LEX nr 1383245) Sąd Najwyższy konsekwentnie uznaje, że są to także kotły (przemysłowe) wykorzystywane do ogrzewania pomieszczeń mieszkalnych, biurowych, handlowych, a więc spełniające funkcje użytkowe. Wobec tego, jeżeli obsługiwane przez palaczy kotły nie zautomatyzowane odpowiadają parametrom kotłów typu przemysłowego oraz prace przy ich obsłudze – przez zatrudnionego na stanowisku palacza – były wykonywane stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na tym stanowisku, to powinny one zostać uznane za pracę w szczególnych warunkach, co dotyczy też jego pracy jako (...).

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy również wniósł o jego oddalenie i podtrzymał podstawy zaskarżonej decyzji.

Postanowieniem z dnia 31.05.2022 r. oba odwołania z uwagi na tożsamość faktyczną i prawną połączono do wspólnego rozpoznania.

Sąd Okręgowy w Suwałkach ustalił i zważył, co następuje:

Odwołanie należało uznać za uzasadnione.

Zgodnie z art. 4 ustawy o emeryturach pomostowych prawo do emerytury pomostowej, z uwzględnieniem art. 5-12, przysługuje pracownikowi, który spełnia łącznie następujące warunki:

1) urodził się po dniu 31 grudnia 1948 r.;

2) ma okres pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze wynoszący co najmniej 15 lat;

3) osiągnął wiek wynoszący co najmniej 55 lat dla kobiet i co najmniej 60 lat dla mężczyzn;

4) ma okres składkowy i nieskładkowy, ustalony na zasadach określonych w art. 5-9 i art. 11 ustawy o emeryturach i rentach z FUS, wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiet i co najmniej 25 lat dla mężczyzn;

5) przed dniem 1 stycznia 1999 r. wykonywał prace w szczególnych warunkach lub prace w szczególnym charakterze, w rozumieniu art. 3 ust.1 i 3 ustawy lub art. 32 i art. 33 ustawy o emeryturach i rentach z FUS;

6) po dniu 31 grudnia 2008 r. wykonywał pracę w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze, w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3 tej ustawy;

7) nastąpiło z nim rozwiązanie stosunku pracy.

Natomiast na podstawie art. 49 tej ustawy prawo do emerytury pomostowej przysługuje również osobie, która:

1) po dniu 31 grudnia 2008 r. nie wykonywała pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3;

2) spełnia warunki określone w art. 4 pkt 1-5 i 7 art. 5-12;

3) w dniu wejścia w życie ustawy miała wymagany w przepisach, o których mowa w pkt 2, okres pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze, w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3.

Z powyższego wynika zatem, że warunkiem nabycia prawa do emerytury pomostowej w świetle wykładni językowej art. 4 i art. 49 ustawy o emeryturach pomostowych, po spełnieniu warunków ,,formalnych’’, jest legitymowanie się określonym stażem w warunkach szczególnych lub w szczególnym charakterze określonych ustawą o emeryturach pomostowych (obecnie obowiązujących) tj. po 31.12.2008 r. i posiadanie takiej określonej tą ustawą pracy w warunkach szczególnych lub szczególnym charakterze przed 1.01.1999 r. (obecnie obowiązujących). Natomiast, jeżeli osoba ubiegająca się o to świadczenie nie kontynuuje pracy w warunkach szczególnych lub w szczególnym charakterze określonych ustawą o emeryturach pomostowych, to może nabyć prawo do ,,nowego’’ świadczenia (emerytury pomostowej) jedynie wówczas, gdy dotychczasowy staż pracy (okres prac) można kwalifikować jako prace w warunkach szczególnych lub szczególnym charakterze określonych ustawą o emeryturach pomostowych ( obecnie obowiązujących) w wymiarze 15 lat. Są one określane w art. 3 ust. 1 i 3 ustawy o emeryturach pomostowych. Te szczególne warunki pracy bądź szczególnego charakteru pracy obecnie obowiązujące są po prostu jeszcze bardziej ,, szczególne’’. Wskazane są w załącznikach do ustawy.

Analizując natomiast sytuację prawną odwołującego się w aspekcie art. 4 ustawy o emeryturach pomostowych to spełnił on warunki do przyznania prawa do emerytury pomostowej. Ostatecznie w sprawie spornym było tylko to czy odwołujący się przed 1.01.1999 r. pracował w szczególnych warunkach. Rozwiązany bowiem został z nim z dniem (...) r. stosunek pracy i z dniem (...) r. osiągnął wiek 60 lat. Posiada też 15 lat pracy w szczególnych warunkach. W okresach czasu bowiem od 06.02.2000 r. do 31.08. 2000 r. oraz od 05.04.2002 r. do 11.01.2022 r. stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał pracę (...) o liczbie miejsc powyżej 15 - zgodnie z Rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 07.02.1983 r. (Dz. U. Nr 8, poz. 43) wg wykazu A, działu VIII, poz. 2 na stanowisku kierowcy autobusu. Fakt wykonywania takiej pracy – (...)jest też uwzględniony w załączniku nr 1 do ustawy o emeryturach pomostowych. Pracował więc w szczególnych warunkach w rozumieniu ustawy o emeryturach pomostowych. Tej okoliczności organ rentowy zresztą nie kwestionował. Mając natomiast na uwadze zgromadzony w sprawie materiał dowodowy uznać należało, że odwołujący się przed 1.01.1999 r. też pracował w szczególnych warunkach. Przede wszystkim będzie to praca w okresie od 1.05.1995 r. do 30.04.1997 r. w Zakładzie (...)w M., gdzie pracował na stanowisku (...), obsługując m.in. kocioł parowy, który był kotłem przemysłowym. Charakter i warunki pracy wykonywane przez A. D. (1) były szczególnymi. Taką bowiem pracę jako pracę w szczególnych warunkach określił biegły sądowy z zakresu energetyki, pożarnictwa i higieny pracy A. D. (2). Na podstawie mianowicie zeznań świadków M. K. i H. D. i samego odwołującego się uznał, że jeden z kotłów obsługiwanych przez odwołującego się wytwarzającego parę był kotłem parowym typu przemysłowego. Wytwarzał parę do napędzania turbiny parowej, a w takim przypadku ciśnienie pary musi być większe od 70 kPa. W oparciu zaś o obwiązujące wówczas normy, mające potwierdzenie w fachowej literaturze, kotły parowe, w których ciśnienie pracy jest większe od 70 kPa uważane za kotły przemysłowe. Praca natomiast przy kotle parowym nie była zautomatyzowana, co jednoznacznie wynika z zeznań wyżej wskazanych świadków, którym Sąd w bezpośrednim przesłuchaniu nie znalazł podstaw do odmowy im wiary. O ile H. D. to żona odwołującego się to już M. K. jest dla odwołującego się osobą obcą i trudno było doszukać się okoliczności świadczących za niewiarygodnością tego świadka, który był (...) i (...) odwołującego się. Odwołujący się obsługując kocioł parowy wszystkie więc prace wykonywał ręcznie, pracując stale i w pełnym wymiarze czasu pracy przy jego obsłudze. Do jego obowiązków należało przywożenie taczką węgla z placu do kotłowni, czyszczenie płomieniówek kotłów, szlakowanie rusztowań kotłów (wybieranie popiołu i szlaki po węglu) oraz oczywiście utrzymywanie odpowiedniej temperatury na kotłach i ciśnienia pary na kotle parowym’’.

Organ rentowy kwestionował wprawdzie tą opinię twierdząc, że kocioł typu przemysłowego, to kocioł używany w przemyśle, dla potrzeb procesów technologicznych. Takim kotłem nie jest piec centralnego ogrzewania używany do ogrzewania budynków, a według opinii biegłego sądowego odwołujący się ogrzewał wodę na obiekty (szkoła, przedszkole oraz budynki mieszkalne), a zatem nie udowodnił, że obsługiwane przez niego piece służyły do przeprowadzenia procesów technologicznych i aby ten piec był wykorzystywany w przemyśle. Ponadto mógł tylko dysponować mocą grzewczą około 1 MW. Takiego stanowiska podzielić jednak nie można było. Sformułowanie w opinii biegłego, że kocioł parowy mógł dysponować mocą grzewczą około 1 MW było tylko wstępnym określeniem, gdyż następnie w opinii biegły już wskazał, że musiał mieć moc grzewczą powyżej 1 MW. Fakt zaś, że kocioł nie pracował na potrzeby przemysłu nie przesądza o tym, że nie można pracy co do niego uznać za wykonywanej w szczególnych warunkach. Sąd mianowicie uważa, tak samo jak to wskazał w opinii uzupełniającej biegły sądowy, że normy techniczne kotła jak moc, ciśnienie i temperatura czynnika grzewczego, nie mają odniesienia do zastosowania branżowego i przeznaczenia kotła do odbiorników ciepła wyłącznie np. w zakładach przemysłowych. Przy wprowadzeniu bowiem pojęcia kotła przemysłowego mówi się o jego wielkości – mocy kotła nie mniejszej niż 1 MW. Takie kotły należą do grupy większych kotłów, zasilając też budynki mieszkalne, gdzie ciepło dostarczane jest siecią cieplną – wysokoparametrową, przez czynnik grzewczy (wodę) o temperaturze powyżej 115ºC, a dalej przez węzły cieplne, obniżając temperaturę do maksymalnej temperatury wynoszącej 90ºC lub niższej (zaprojektowanej do instalacji grzewczej w określonym budynku).

Takie stanowisko ma oparcie i w tym, że prace nie zautomatyzowane palaczy i rusztowych kotłów parowych lub wodnych typu przemysłowego umieszczone są w rozporządzeniu Rady Ministrów w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze z dnia 7.02.1983 r. (Dz. U. Nr 8, poz.43) w dziale prac różnych. Poza tym samo określenie ,,typu przemysłowego’’ wskazuje, że nie chodzi tylko o pracę na rzecz przemysłu. Gdyby ustawodawca chciał aby te prace dotyczyły ciągów technologicznych w przemyśle musiałyby użyć sformułowania ,,na rzecz przemysłu’’, a nie ,,typu przemysłowego.’’.

W obliczu powyższego uznać więc należało, że odwołujący się z całą pewnością przed 1.01.1999 r. pracował w szczególnych warunkach i to nie tylko we wskazanym przez biegłego zakładzie pracy ale i wcześniej, gdyż ogrzewanie dotyczyło tego samego, jedynie nazwa zakładu pracy zmieniła się.

Ponadto, mając na uwadze akta osobowe odwołującego się za jego okres pracy w Hucie (...) w B. od 15.02.1984 r. do 30.09.1985 r., i odnośnie tej pracy zeznania odwołującego się , również należało uznać, że w tej Hucie pracował w szczególnych warunkach do 14.10.1984 r. (później urlop wychowawczy) przy(...) (Dział XIII poz. 3 rozp. R.M z 7.02.1984 r.). Wszakże w świadectwie pracy jego praca została określona jako praca hutnika formierza wyrobów szklanych ręcznie, co jednoznacznie potwierdził w swoich zeznaniach.

Z tych wszystkich względów mając na uwadze, że odwołujący się spełnił wszystkie warunki do otrzymania prawa do emerytury pomostowej, należało na mocy art. 477 ¹⁴ § 2 kpc zmienić zaskarżoną decyzję i przyznać to prawo od dnia 12.01.2022 r., gdyż dopiero z dniem (...)r. rozwiązano z nim stosunek pracy.

O kosztach procesowych zastępstwa procesowego Sąd orzekł na mocy art. 99 kpc w zw. z art. 98 kpc. Odwołujący się wygrał sprawę, więc organ rentowy jest zobowiązany mu je zwrócić w wysokości określonej w § 9 ust. 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 22.10.2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz. U. z 2018 r., poz. 265).