Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Suwałkach

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 17 maja 2024r.

Sąd Okręgowy w Suwałkach III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący:	sędzia Piotr Witkowski
Protokolant:	Marta Majewska-Wronowska

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 17 maja 2024r. w Suwałkach

sprawy S. J.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B.

o emeryturę pomostową

w związku z odwołaniem S. J.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B.

z dnia 30 stycznia 2024 r. znak (...)

1.  oddala odwołanie;

2.  zasądza od S. J. na rzecz Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. 180 (sto osiemdziesiąt) złotych z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

UZASADNIENIE

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. decyzją z dnia 30.01.2024r. odmówił S. J. prawa do emerytury pomostowej.

W uzasadnieniu wskazał, że zgodnie z art. 4 ustawy z dnia 19.12.2008r. o emeryturach pomostowych (Dz. U. Nr 237, poz. 1656 ze zm.), prawo do emerytury pomostowej przysługuje pracownikowi, który spełnia łącznie następujące warunki:

1. urodził się po dniu 31.12.1948r.;

2. ma okres pracy w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wynoszący co najmniej 15 lat;

3. osiągnął wiek wynoszący co najmniej 60 lat dla mężczyzn

4. ma okres składkowy i nieskładkowy wynoszący co najmniej 25 lat dla mężczyzn

5. po dniu 31.12.2008r. wykonywał pracę w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3 wymienionej w załączniku 1 lub 2 do ustawy.

Zakład odmówił S. J. prawa do emerytury pomostowej na podstawie art. 4 ustawy, ponieważ po dniu 31.12.2008r. nie wykonywał on prac w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3 ustawy.

Do pracy w warunkach szczególnych zgodnie z art. 4 Zakład uwzględnił okresy od 07.07.1986r. do 19.12.1997r. oraz od 20.12.1997r. do 31.12.2008r.

Po dniu 31.12.2008r. S. J. nie został zgłoszony w ZUS jako pracownik zatrudniony w warunkach szczególnych.

Zgodnie z art. 38 ustawy o emeryturach pomostowych, w przypadku wykonywania pracy w warunkach szczególnych lub w szczególnym charakterze po 31.12.2008r. płatnik składek jest zobowiązany dokonać zgłoszenia pracownika na drukach ZUS ZSWA do 31 marca danego roku kalendarzowego za poprzedni rok. W przypadku wystąpienia z wnioskiem o przyznanie emerytury pomostowej, zgłoszenie danych o pracy w szczególnych warunkach w danym roku kalendarzowym, płatnik składek przekazuje do Zakładu w terminie 7 dni od dnia zgłoszenia wniosku.

Organ rentowy wskazał również, że zgodnie z art. 4 w związku z art. 49 ustawy o emeryturach pomostowych prawo do emerytury przysługuje pracownikowi, który spełnia łącznie następujące warunki:

1. urodził się po dniu 31.12.1948r.,

2. na dzień 1.01.2009 r., udowodnił okres pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze w rozumieniu art.3 ust. 1 i 3 niniejszej ustawy, wynoszący co najmniej 15 lat tj. wymienionej w załączniku nr 1 lub 2 do ustawy o emeryturach pomostowych,

3. osiągnął wiek wynoszący dla mężczyzn co najmniej 60 lat,

4. ma okres składkowy i nieskładkowy, wynoszący dla mężczyzn co najmniej 25 lat.

Zakład odmówił przyznania S. J. emerytury pomostowej na podstawie art. 4 w zw. z art. 49 ustawy, ponieważ na dzień 1.01.2009r. nie udowodnił okresu pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze w rozumieniu art.3 ust. 1 i 3 niniejszej ustawy, wynoszącego co najmniej 15 lat, tj. pracy wymienionej w załączniku numer 1 lub numer 2 do ustawy pomostowej.

Do stażu pracy wykonywanej w szczególnych warunkach w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3 ustawy Zakład nie zaliczył okresu zatrudnienia od 01.07.1986r. do 19.12.1997r. oraz od 20.12.1997r. do 31.12.2008r., ponieważ zakład pracy nie potwierdził, że S. J. wykonywał pracę wymienioną w załączniku nr 1 lub 2 do ustawy o emeryturach pomostowych.

Organ rentowy wskazał, że zgodnie z art. 51 ustawy o emeryturach pomostowych - płatnik składek zobowiązany jest do wystawienia zaświadczenia o wykonywaniu pracy w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3 ustawy za okresy przypadające przed 01.01.2009r. Dotyczy to sytuacji, w której przed 01.01.2009r. ubezpieczony wykonywał prace wymienione w załączniku numer 1 lub numer 2 do ustawy o emeryturach pomostowych.

Na podstawie dowodów dołączonych do wniosku - uzyskanych w wyniku przeprowadzonego postępowania Zakład przyjął za udowodnione okresy 39 lat, 6 miesięcy i 19 dni okresów składkowych i nieskładkowych.

W odwołaniu od tej decyzji S. J. zaskarżył ją w całości i zarzucił jej naruszenie przepisów prawa materialnego, tj. art. 3 ust. 1 i 3, art. 4 oraz art. 49 i 51 ustawy o emeryturach pomostowych, poprzez niesłuszne odmówienie mu prawa do emerytury pomostowej, w sytuacji gdy wykonywał on prace w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze i spełnił wszystkie warunki do otrzymania emerytury pomostowej. Wniósł o jej zmianę i ustalenie, że przysługuje mu prawo do emerytury pomostowej od dnia 02.01.2024r.

Domagał się w związku z tym dopuszczenia dowodu z dokumentacji zgromadzonej w sprawie (a zwłaszcza ze świadectw pracy) oraz dowodu ze swego przesłuchania i świadka M. S..

W uzasadnieniu odwołania podał, że jego praca w szczególnych warunkach to praca na stanowisku kierowca autobusu o ilości miejsc powyżej 15 w okresie od dnia 07.07.1986r. do dnia 19.12.1997r. (tj. 11 lat, 5 miesięcy i 15 dni), a także od dnia 20.12.1997r. praca na stanowisku robotnika magazynowego na stacji paliw w głównej siedzibie (...) S.. Wskazał, że praca w charakterze robotnika magazynowego w okresie czasu od dnia 20.12.1997r. do dnia 31.12.2008r. (tj. 11 lat i 11 dni), została także określona jako praca w szczególnych warunkach – zgodnie z wykazem A, dział IV poz. nr 19 pkt 1 załącznika nr 1 do zarządzenia nr 64 Ministra Komunikacji z dnia 26.06.1983r. w sprawie prac w szczególnych warunkach w zakładach pracy resortu komunikacji, których wykonywanie uprawnia do niższego wieku emerytalnego oraz do wzrostu emerytury lub renty inwalidzkiej. Zgodnie zaś ze świadectwem pracy w szczególnych warunkach z dnia 02.11.2021r., stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał prace tj. przetwórstwo, magazynowanie, przepompowywanie, przeładunek, transport oraz dystrybucja ropy naftowej i jej produktów. Po dniu 31.12.2008r. kontynuował dotychczasowe zatrudnienie na tym stanowisku i w niezmienionym zakresie. Pracę na stanowisku robotnika magazynowego wykonywał aż do dnia 31.10.2021r. (tj. przez kolejne 12 lat i 10 miesięcy).

Na okoliczność zaliczenia pracy w szczególnych warunkach po dniu 31.12.2008r. w charakterze robotnika magazynowego na stacji paliw wywodził, że stacja paliw była wyposażona w kilka dystrybutorów z olejem napędowym i benzyną (przechowywane w pojemnikach podziemnych, łącznie ok. 100 000 litrów). Na stacji znajdowały się również oleje i płyn do chłodnic i magazyn z różnego rodzaju olejami, smarami i koncentratami (...)(łącznie kilkadziesiąt tysięcy litrów).

Przyjmował te paliwa i inne produkty pochodne na stan stacji, był odpowiedzialny za ich przechowywanie (w sposób właściwy z zachowaniem zasad BHP i ochrony przeciwpożarowej), przepompowywanie (do zbiorników, pomiędzy zbiornikami), monitorowanie parametrów paliwa (ręczne mierzenie ilości litrów, temperatury, gęstości). Prowadził również ewidencję obrotu materiałowego oraz czuwał nad zgodnością zapisów ze stanem faktycznym. Nadto, przepompowywał oleje, smary i koncentrat (...)do mniejszych pojemników, a następnie wydawał do placówek (...)u znajdujących się w: A., E., O., G. (transportując ręcznie beczki z olejami do pojazdów) lub bezpośrednio do klientów.

Za każdym razem wydawał i sprzedawał kierowcom paliwo do zbiorników pojazdu oraz inne produkty ropopochodne, płyny, oleje, smary oraz gaz (propan-butan). Był to wówczas obowiązek i nie było możliwości samodzielnego zatankowania paliwa. Głównymi korzystającymi ze stacji byli kierowcy autobusów (...), ciężarówek, ciągników, spychaczy oraz samochodów osobowych, a także warsztat samochodowy (...).

Nadto przygotowywał magazyn i materiały do inwentaryzacji oraz różnego rodzaju kontroli (m.in. ręcznie mierzył ilość materiałów znajdujących się na stanie stacji), a następnie uczestniczył on w ich przeprowadzeniu oraz potwierdzeniu stwierdzonych stanów.

Odpowiadał także za utrzymanie w pełnej sprawności użytkowej sprzętu i urządzeń magazynowych (praca przy wyciekającym paliwie). Zajmował się także czyszczeniem z paliwa – włazów, zaworów, elementów do dystrybucji paliwa (schodzenie pod ziemię po drabinie), a także czyszczeniem dystrybutorów i miejsc po wyciekach paliwa, na skutek różnego rodzaju awarii i uszkodzeń (m.in. przewodów, gum, złączek). Sprawdzał także dokładność zamknięć i oplombowania drzwi zewnętrznych w magazynie, do którego nie miały dostępu osoby postronne.

Praca ta była wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu w narażeniu na opary pochodzące z paliw, kontakt z ołowiem, mocznikiem, wybuchy, pożar, poparzenie.

Uważał więc, biorąc pod uwagę czynności jakie wykonywał, że jego pracę na stanowisku robotnika magazynowego należy zakwalifikować jako pracę przy „bezpośrednim sterowaniu procesami technicznymi mogącymi spowodować awarię techniczną z poważnymi skutkami dla bezpieczeństwa publicznego” (poz. 14 załącznika nr 2 do ustawy o emeryturach pomostowych).

Wskazał, że ocenę takiej pracy jak pod poz. 14 załącznika nr 2 do ustawy o emeryturach pomostowych można wyprowadzić z poradnika do tej ustawy opracowanego przez Centralny Instytut Ochrony Pracy. W myśl tego poradnika, praca przy bezpośrednim sterowaniu procesami technicznymi mogącymi stworzyć awarię techniczną z poważnymi skutkami dla bezpieczeństwa publicznego, to prace wykonywane przez osoby zatrudnione na stanowiskach, na których prace wykonywane są przy instalacjach technologicznych lub obiektach technicznych, na których awaria techniczna, w rozumieniu ustawy z dnia 18.04.2002r. o stanie klęski żywiołowej (Dz. U. Nr 62, poz. 558 ze zm.) może spowodować poważne skutki, równoważne skutkom poważnych awarii, określonym w rozporządzeniu Ministra Środowiska z dnia 30.12.2002r. w sprawie poważnych awarii objętych obowiązkiem zgłoszenia do Głównego Inspektora Ochrony Środowiska (Dz. U. z 2003r., Nr 5, poz. 58).

Zgodnie zaś z art. 3 ust. 1 pkt 3 ustawy o stanie klęski żywiołowej, awarią techniczną jest gwałtowne, nieprzewidziane uszkodzenie lub zniszczenie obiektu budowlanego, urządzenia technicznego lub systemu urządzeń technicznych, powodujące przerwę w ich używaniu lub utratę ich właściwości.

Stosownie natomiast do treści § 2 pkt 3 rozporządzenia Ministra Środowiska w sprawie poważnych awarii objętych obowiązkiem zgłoszenia do głównego inspektora ochrony środowiska z dnia 30.12.2002r., poważne awarie to m.in. awarie, które były następstwem uwolnienia w trakcie magazynowania lub transportu dowolnej substancji, która ze względu na swoje właściwości lub ilość może być niebezpieczna dla życia, zdrowia ludzi lub dla środowiska, prowadząc przynajmniej do jednego ze skutków spośród rodzajów skutków, o których mowa w pkt 2 lit a-d, tj. skutki wobec osób, szkody w środowisku, szkody w mieniu oraz negatywne skutki wykraczające poza terytorium RP.

Biorąc więc pod uwagę powyższe kryteria do kategorii prac o szczególnym charakterze, określonych w poz. 14 zał. nr 2 do ustawy o emeryturach pomostowych, można zaliczyć prace na jego stanowisku, których nieprawidłowe wykonywanie może spowodować awarię techniczną ze wskazanymi skutkami.

Pompy jak i zbiorniki z paliwem są urządzeniami technicznymi, które mogą stwarzać zagrożenie dla życia lub zdrowia ludzkiego oraz mienia i środowiska, wskutek rozprężenia cieczy lub gazów znajdujących się pod ciśnieniem różnym od atmosferycznego, rozprzestrzeniania się materiałów niebezpiecznych podczas ich magazynowania lub transportu (np. wyciek) czy wybuchu paliwa, pożaru. Prawidłowość ich funkcjonowania musi być sprawdzana przez dozór techniczny w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 21.12.2000r. o dozorze technicznym (zgodnie z art. 4 ustawy).

Co za tym idzie, sprawowanie codziennego, stałego nadzoru nad prawidłowością eksploatowania takich zbiorników, jak i całej instalacji służącej do przepompowywania paliw, czy też ich magazynowania, niewątpliwie należy traktować jako wykonywanie prac przy bezpośrednim sterowaniu procesami technicznymi mogącymi spowodować awarię techniczną z poważnymi skutkami dla bezpieczeństwa publicznego, o których mowa w pkt 14 załączniku nr 2 do ustawy o emeryturach pomostowych.

Wszelkie awarie zbiorników, czy przyrządów służących do dystrybucji paliw stanowią bowiem bezpośrednie zagrożenie dla życia i zdrowia osób przebywających w pobliżu stacji paliw i wiążą się z koniecznością ewakuacji ludności zamieszkującej teren wokół niej.

Nadto odwołujący podkreślił, że stacja paliw nie była zmechanizowana i zautomatyzowana, co powodowało konieczność wykonywania wielu prac ręcznie: przyjmowanie towaru na stan, rozmieszczanie towaru, przelewanie płynów, przetaczanie beczek, przygotowywanie materiałów do wydania, inwentaryzacji, kontroli, etc., przepompowywanie materiałów, ich mierzenie, wydawanie, czy też usuwanie awarii – wycieki paliw. Prace te zaś wiązały się z zachowaniem szczególnej uwagi i ostrożności (z uwagi na bezpośredni kontakt z ołowiem, mocznikiem, łatwopalnymi płynami, olejami, wdychaniem oparów pochodzących z paliw, narażeniem na poparzenie, wybuch, pożar).

W związku więc z tym wszystkim, w trakcie zatrudnienia w (...) (późniejsza nazwa (...)) na stanowisku robotnika magazynowego (tj. zarówno przed, jak i po 2008r.), stale i w pełnym wymiarze czasu pracy, pracował bezpośrednio przy sterowaniu procesami technicznymi mogącymi spowodować awarię techniczną z poważnymi skutkami dla bezpieczeństwa publicznego, tak przed dniem 31.12.2008r. jak i po tym dniu. Tym samym wykonywał pracę w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3 ustawy, zarówno na dzień 31.12.2008r., jak i po tej dacie. Spełnił więc wszystkie warunki do uzyskania prawa do emerytury pomostowej. Pracodawca natomiast ze względów ekonomicznych nie opłacał należnych składek na emeryturę pomostową.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie oraz zasądzenie od odwołującego się zwrotu kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. Podtrzymał podstawy skarżonej decyzji.

Sąd ustalił i zważył, co następuje:

Odwołania za uzasadnionego nie można uznać było.

Odwołujący się nie spełnia bowiem warunków do otrzymania prawa do emerytury pomostowej.

Zgodnie z art. 4 ustawy o emeryturach pomostowych, prawo do emerytury pomostowej, z uwzględnieniem art. 5-12, przysługuje pracownikowi, który spełnia łącznie następujące warunki:

1. urodził się po dniu 31.12.1948r.;

2. ma okres pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze wynoszący co najmniej 15 lat;

3. osiągnął wiek wynoszący co najmniej 55 lat dla kobiet i co najmniej 60 lat dla mężczyzn;

4. ma okres składkowy i nieskładkowy, ustalony na zasadach określonych w art. 5-9 i art. 11 ustawy o emeryturach i rentach z FUS, wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiet i co najmniej 25 lat dla mężczyzn;

5. po dniu 31.12.2008r. wykonywał pracę w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze, w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3 tej ustawy.

Natomiast na podstawie art. 49 tej ustawy, prawo do emerytury pomostowej przysługuje również osobie, która:

1. po dniu 31.12.2008r. nie wykonywała pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3;

2. spełnia warunki określone w art. 1-4 lub art. 5-12;

3. w dniu wejścia w życie ustawy miała wymagany w przepisach, o których mowa w pkt. 2, okres pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze, w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3.

Z unormowania tego wynika, że przy nabywaniu prawa do emerytury pomostowej na podstawie art. 4 ustawy o emeryturach pomostowych, uwzględnieniu podlegają przypadające przed dniem 01.01.2009r. okresy pracy w szczególnych warunkach w rozumieniu art. 32 i art. 33 ustawy emerytalnej, jednakże wyłącznie w sytuacji spełnienia przez ubezpieczonego wszystkich pozostałych przesłanek określonych w art. 4, gdyż muszą one być spełnione łącznie. Przy spełnieniu „warunków formalnych”, warunkiem koniecznym jest praca po 31.12.2008r. w warunkach szczególnych lub szczególnym charakterze określonych ustawą o emeryturach pomostowych, wskazana w wykazie prac, stosownie do art. 3 ust. 1 i 3 tej ustawy. Te wskazane w wykazie prace, stosownie do art. 3 ust. 1 i 3 ustawy o emeryturach pomostowych prace w warunkach szczególnych lub szczególnym charakterze, są jeszcze bardziej „szczególne”, niż obowiązujące przed 1.01.2009r.

Jeżeli natomiast osoby ubiegające się o emeryturę pomostową nie spełniają warunku kontynuowania pracy w szczególnych warunkach lub szczególnym charakterze w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3 ustawy o emeryturach pomostowych po 31.12.2008r., czyli tych jeszcze bardziej „szczególnych”, to – zgodnie z art. 49 tej ustawy – muszą spełniać warunek 15 lat pracy w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3 ustawy przed 1.01.2009r., czyli 15 lat pracy w tych jeszcze bardziej szczególnych warunkach.

Analizując natomiast sytuację prawną odwołującego się w aspekcie powołanych przepisów o emeryturach pomostowych, to nie można w sprawie mówić, aby spełnił on warunki pracy w szczególnych warunkach lub szczególnym charakterze, określone w art. 3 ust. 1 i 3 ustawy o emeryturach pomostowych. Owszem przed 01.01.2009r. odwołujący się pracował w szczególnych warunkach określonych w art. 32 ustawy emerytalnej. Będzie to praca określona w pkt. 19 Dziale IV Wykazie A rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. z 1983r., Nr 8, poz. 43) (przetwórstwo, magazynowanie, przepompowywanie, przeładunek, transport oraz dystrybucja ropy naftowej i jej produktów). Jest to właśnie praca, jaką określił i opisał odwołujący się z okresu zatrudnienia w (...), a następnie (...) od 20.12.1997r. do 31.10.2021r. Nie można jej jednak uznać za pracę w szczególnych warunkach bądź w szczególnym charakterze w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3 ustawy o emeryturach pomostowych. Takiej bowiem pracy nie można uznać za pracą bezpośrednio przy sterowaniu procesami technicznymi. Bezpośrednie wszakże sterowanie procesami technicznymi nie jest zwykłą pracą, a tym bardziej w przeważającej części fizyczną. Bezpośrednia praca przy sterowaniu procesami technicznymi to, jak wyjaśnił Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 24.02.2022r. II USKP 118/21, czynności sterowania polegające na kierowaniu pracą jakiegoś urządzenia za pomocą innych odpowiednich urządzeń. Przy wykonywaniu tego rodzaju prac (polegających na „bezpośrednim sterowaniu”) pracownik musi obsługiwać urządzenia, maszyny lub instalacje i stale kontrolować ich parametry, reagując na wszelkie odchylenia i podejmując działania korygujące, co w założeniu ma doprowadzić do niedopuszczenia do wystąpienia poważnej awarii ze skutkami dla bezpieczeństwa publicznego (w większym zakresie niż ograniczone do jednego stanowiska pracy).

O czymś takim w sprawie niniejszej nie ma mowy, aczkolwiek w pewnych krótkich momentach praca odwołującego się mogła być pracą bezpośrednio przy sterowaniu procesami technicznymi. Potrzeba jednak stałego wykonywania takiej pracy. Obsługiwanie zaś urządzeń na stacji paliw takiej stałej pracy nie czyniło. Przecież w przeważającej części odwołujący się wykonywał zwykłe prace fizyczne. Nawet dozowanie paliwa z dystrybutora, czy mierzenie jego ilości w zbiornikach było pracą fizyczną, nie mówiąc już o przelewaniu płynów ropopochodnych i ich inwentaryzacji. Jak czytamy w Uniwersalnym Słowniku Języka Polskiego (pod redakcją prof. Stanisława Dubisza, wydawnictwo PWN) przez pojęcie „techniki” rozumie się celowy, racjonalny, oparty na teorii sposób wykonywania jakichś czynności, posługiwania się czymś, określoną metodę. Proces natomiast to przebieg następujących po sobie i powiązanych przyczynowo określonych zmian, czynności, które stanowią stadia, etapy tego procesu, fazy rozwijania się czegoś. Praca zaś odwołującego się jako robotnika magazynowego temu nie odpowiadała. Bezpośrednio nie sterował (kierował) on przecież procesem technicznym. Wykonywał tylko zwykłe czynności techniczne. Do takich ustaleń zbędny był dowód z opinii biegłego, który to dowód Sąd pominął, gdyż ze względów wyżej wskazanych oczywistym jest, że odwołujący się nie pracował w szczególnych warunkach bądź w szczególnym charakterze w rozumieniu ustawy o emeryturach pomostowych.

Zgodnie z orzecznictwem Sądu Najwyższego, ustalenie wykonywania pracy w warunkach szczególnych lub szczególnym charakterze nie wymaga wiadomości specjalnych, uzasadniających prowadzenie dowodu z opinii biegłego (np. wyrok z 30.03.2000r., II UKN 446/99).

Sąd przy tym zauważa, że wykaz prac określonych w art. 3 ust. 1 i 3 ustawy o emeryturach pomostowych (załączniki Nr 1 i 2) w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze jest zamknięty i nie podlega uzupełnieniu, co oznacza, że inne prace nie mogą być uznane za prace w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, choćby były wykonywane w bardzo uciążliwych warunkach.

Mając więc na uwadze, że odwołujący się nie spełnia wszystkich warunków do otrzymania emerytury pomostowej, Sąd na mocy art. 477 ¹⁴ § 1 kpc orzekł jak w wyroku i oddalił odwołanie. O kosztach zastępstwa procesowego orzekł na podstawie art. 98 § 1, 1 ¹ i 3 kpc w zw. z art. 99 kpc i § 9 ust. 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22.10.2015r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz. U. poz. 1804 ze zm.). Odwołujący się przegrał sprawę i stąd obowiązany jest uiścić koszty zastępstwa procesowego radcy prawnego organu rentowego we wskazanej przepisami wysokości 180 zł.