Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Suwałkach

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 29 lutego 2024r.

Sąd Okręgowy w Suwałkach III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący:	sędzia Cezary Olszewski
Protokolant:	st. sek. sąd. Marta Majewska Wronowska

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 29 lutego 2024r. w Suwałkach

sprawy K. B.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O.

o rekompensatę

w związku z odwołaniem K. B.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O.

z dnia 7 marca 2023 r. znak (...)

zmienia zaskarżoną decyzję i przyznaje K. B. prawo do rekompensaty z tytułu prac w szczególnych warunkach.

UZASADNIENIE

Decyzją z 7.03.2023 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział
w O., powołując się na przepisy ustawy z dnia 19.12.2008 r. o emeryturach pomostowych (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 164) i ustawy z dnia 17.12.1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 504 ze zm.) odmówił K. B. prawa do rekompensaty. Wskazał, że wnioskodawca nie wykazał odpowiednio długiego stażu pracy w warunkach szczególnych lub w szczególnym charakterze (15 lat), gdyż na podstawie przedłożonych dokumentów uznano za udowodnione 8 lat i 11miesięcy okresów zatrudnienia w pełnym wymiarze czasu pracy w szczególnym charakterze.

W odwołaniu od tej decyzji K. B. wnosił o jej zmianę i przyznanie prawa do rekompensaty.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie. Podtrzymał podstawy skarżonej decyzji i podniósł, iż nie został udowodniony co najmniej 15 letni okres zatrudnienia w warunkach szczególnych lub w szczególnym charakterze.

Sąd ustalił, co następuje:

K. B. (ur. (...)) w dniu 26 stycznia 2023 r. złożył wniosek o emeryturę. Decyzją z 7.03.2023 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O. przyznał K. B. emeryturę na podstawie art. 24 ustawy z dnia 17.12.1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych od osiągnięcia wieku emerytalnego, to jest od (...)r. Natomiast zaskarżoną decyzją z 7.03.2023 r. odmówiono mu prawa do rekompensaty.

K. B. przedłożył świadectwa pracy wykonywania prac w warunkach szczególnych w okresach:

⚫

24.05.1976 r. – 30.06.1978 r. – ślusarz pod ziemią,

⚫

3.08.1978 r. – 31.03.1988 r. – ślusarz, maszynista chłodniczy (przy czym jak wynika z zaświadczenia k. 6 akt ubezp. w tym okresie pracował jako maszynista chłodniczy w latach 02.05.1979r. – 31. 03. 1988r)

⚫

07.11.1991r. – 31.07.1993 r. – maszynista chłodniczy,

⚫

15. 01. 1996r. – 31.08 1996r. – maszynista chłodniczy

⚫

11.04.1997r. – 31.03.2003r. - maszynista chłodniczy

⚫

07.04.2003r. – 31.01.2004r. – maszynista chłodniczy

⚫

01.02.2004r. – 30.12.2005r. – maszynista chłodniczy

⚫

02.01.2006r. – 31.08.2007r. – maszynista chłodniczy

w pełnym wymiarze czasu pracy

Okresy te są zatrudnieniem w rozumieniu przepisów o zatrudnieniu w szczególnych warunkach, o których mowa w § 4 rozporządzenia Rady ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego …(Dz.U. Nr 8 poz. 43 ze zm.) i dalszych resortowych zarządzeń.

Sąd ustalając spełnienie warunków szczególnych, o których mowa w cytowanym rozporządzeniu przyjął, że odwołujący do warunków szczególnych winien mieć zaliczone wymienione w części ustaleniowej okresy bowiem zgodnie z wykazem, a do takich zalicza się w górnictwie pracę pod ziemią (dział i pkt.1). Do takich też zaliczyć należało pracę maszynisty chłodniczego Dział XIV pkt.9, oraz przepisy niżej wskazanych zarządzeń. Jak bowiem z nich wynika dalsze wydane przepisy regulujące zaliczenie stanowisk do pracy w warunkach szczególnych kwalifikują maszynistę chłodniczego do tej właśnie grupy, o czym będzie mowa w dalszej części uzasadnienia.

Brak zaliczenia przez organ rentowy okresów pracy odwołującego się w szczególnych warunkach w rozumieniu art. 3 ust. 3 ustawy o emeryturach pomostowych, jako maszynisty chłodniczego pozostaje w sprzeczności w aktami prawnymi wydanymi na podstawie § 1 ust.2 rozporządzenia rady ministrów z 7 lutego 1983r. Zliczając okres pracy K. B. pod ziemią (kwalifikowanej jako górniczej) i jako maszynisty chłodniczego wynosi on 25 lat 10 miesięcy i 2 dni. Tak wyliczony staż pracy w warunkach szczególnych obejmuje okresy składkowe, kiedy to K. B. wykonywał prace w szczególnych warunkach.

Sąd zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 2 pkt 5 ustawy z dnia 19.12.2008 r. o emeryturach pomostowych (t. j. Dz.U. z 2023 r. poz. 164), rekompensata jest odszkodowaniem za utratę możliwości nabycia prawa do wcześniejszej emerytury z tytułu pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze dla osób, które nie nabędą prawa do emerytury pomostowej. Rekompensata przysługuje ubezpieczonemu, jeżeli ma okres pracy w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze w rozumieniu przepisów ustawy o emeryturach i rentach z FUS, wynoszący co najmniej 15 lat ( art. 21 ust. 1 ustawy o emeryturach pomostowych).

Wykonywanie pracy w warunkach szczególnych kwalifikuje się zgodnie z art. 32 ust. 2 ustawy z dnia 17.12.1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (t. j. Dz.U. z 2022 r. poz. 504 ze zm.) . Za pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach uważa się pracowników zatrudnionych przy pracach o znacznej szkodliwości dla zdrowia oraz o znacznym stopniu uciążliwości lub wymagających wysokiej sprawności psychofizycznej ze względu na bezpieczeństwo własne lub otoczenia. Przepisami, do których odsyła art. 32 ust. 4 tej ustawy jest rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 7.02.1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz.U. Nr 8, poz. 43 ze zm.).

Zgodnie z treścią § 1 ust. 1 tego rozporządzenia pracami w szczególnych warunkach są prace wymienione w wykazach stanowiących załącznik do rozporządzenia.

Natomiast przepis § 4 ust. 3 tego rozporządzenia do okresów zatrudnienia w szczególnych warunkach zalicza okresy pracy górniczej w rozumieniu przepisów o zaopatrzeniu emerytalnym górników. Jak stanowi zaś ust.1 tegoż paragrafu pracownik, który wykonywał prace w szczególnych warunkach wymienione w wykazie A nabywa prawo do emerytury po spełnieniu wymienionych w tym przepisie warunków. Z kolei § 1 cytowanego rozporządzenia w ust. 2 stanowi, że właściwi ministrowie, kierownicy urzędów centralnych oraz centralne związki spółdzielcze w porozumieniu z Ministrem Pracy, Płac i Spraw Socjalnych ustalają w podległych i nadzorowanych zakładach pracy stanowiska na których są wykonywane prace w szczególnych warunkach.

W wydanym na podstawie w/w delegacji Zarządzeniu nr 55 ministra rolnictwa i gospodarki żywnościowej z dnia 14 lipca 1983 r. w sprawie prac wykonywanych w szczególnych warunkach w Dziale X dotyczącym rolnictwa i przemysłu rolno-spożywczego w poz.6 pkt. 3 i poz. 7 pkt.7 stanowisko maszynisty chłodniczego zostało zaliczone jako uprawniające do zaliczenia pracy w szczególnych warunkach. Następnie w/w zarządzenie zastąpiono wydanym w dniu 31 marca 1988 r. Zarządzeniem ministra rolnictwa, leśnictwa i gospodarki żywnościowej (Dz.Urz.MRLIGZ.1988.2.4), które zawierało wykaz stanowisk pracy, na których wykonywane są prace w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, gdzie ponownie w Dziale X dotyczącym rolnictwa i przemysłu rolno-spożywczego w poz.6 pkt. 3 i poz. 7 pkt.7 stanowisko maszynisty chłodniczego zostało zaliczone jako uprawniające do zaliczenia pracy w szczególnych warunkach.

Niewątpliwie K. B. w spornym okresie pozostawał w stosunku pracy, a staż pracy jako maszynisty chłodniczego przekracza wymagane 15 lat.

W tych okolicznościach należało przyjąć, że odwołujący się legitymuje się wymaganym, co najmniej 15 letnim okresem pracy w warunkach szczególnych, a w związku z tym na podstawie art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 19.12.2008 r. o emeryturach pomostowych (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 164), przysługuje mu prawo do rekompensaty. Świadczenie to jest przyznawane tym ubezpieczonym, którzy nie mają możliwości skorzystania z emerytury w obniżonym wieku emerytalnym (art. 184 ustawy o emeryturach i rentach z FUS), ani z emerytury pomostowej. Wnioskodawca spełnia wszystkie warunki do nabycia prawa do rekompensaty.

W związku z powyższym, na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. orzeczono, jak w wyroku.