Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Suwałkach

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 18 marca 2019r.

Sąd Okręgowy w Suwałkach III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący:	SSO Piotr Witkowski
Protokolant:	st. sekretarz sądowy Beata Dzienis

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 18 marca 2019r. w Suwałkach

sprawy M. Ż.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O.

o wysokość świadczenia

w związku z odwołaniem M. Ż.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O.

z dnia 16 stycznia 2019 r. znak (...)

zmienia zaskarżoną decyzję i zobowiązuje organ rentowy do wypłaty emerytury M. Ż. w kwocie nie niższej niż dotychczas pobieranej renty.

Sygn. akt III U 233/19

UZASADNIENIE

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O. decyzją z dnia 16.01.2019r.podjął wypłatę M. Ż. emerytury podając podstawę prawną art. 24 ustawy z dnia 17.12.1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2018r., poz. 1270 ze zm.).

Wskazał, że podstawę obliczenia emerytury stanowi kwota składek na ubezpieczenie emerytalne oraz kapitału początkowego z uwzględnieniem waloryzacji składek i kapitału zewidencjonowanych na koncie do końca miesiąca poprzedzającego miesiąc, od którego przysługuje wypłata emerytury. Emerytura stanowi równowartość kwoty będącej wynikiem podzielenia podstawy obliczenia emerytury przez średnie dalsze trwanie życia, dla osób w wieku równym wiekowi przejścia na emeryturę. Przytaczając kwotę składek zewidencjonowanych na koncie z uwzględnieniem waloryzacji w wysokości 9895,96 zł, kwotę zwaloryzowanego kapitału początkowego w wysokości 98918,70 zł i średnie dalsze trwanie życia 217,50 miesięcy, emeryturę wyliczył na kwotę 500,30 zł, a po waloryzacji na kwotę 515,21 zł.

Wskazał też na potrącenia zaliczek na podatek i ubezpieczenie zdrowotne.

W odwołaniu od tej decyzji M. Ż. wniósł o jej zmianę jako niezgodnej ze stanem faktycznym i wydanej z naruszeniem jego uprawnienia do otrzymania świadczenia korzystniejszego.

W uzasadnieniu wskazał, że otrzymał świadczenie rentowe z tytułu przyznanej mu renty w kwocie 676,48 zł. Z uwagi na to że świadczenie to było wyższe od ewentualnej emerytury postępował zgodnie z treścią informacji ZUS, otrzymanej zgodnie z art. 19 ustawy z dnia 16.11.2016r. o zmianie ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych oraz niektórych innych ustaw. Według tej informacji zmieniły się warunki przechodzenia na emeryturę. Osoba taka jak on, jeśli emerytura z FUS okaże się świadczeniem mniej korzystnym od renty, może pobierać nadal rentę. Natomiast zgodnie z dalszym zapisem informacji osobie takiej jak on z dniem osiągnięcia wieku emerytalnego zostanie przyznana emerytura z urzędu o ile będzie pobierał rentę w dniu osiągnięcia tego wieku i nie będzie miał ustalonego prawa do emerytury. Świadczenie miało być ustalone w kwocie nie niższej niż dotychczas przysługująca renta z tytułu niezdolności do pracy.

Zgodnie więc z przywołaną informacją, nie podejmował żadnych kroków licząc na to, że otrzyma emeryturę w kwocie nie mniejszej niż dotychczasowa renta. Ale ZUS z urzędu przyznał mu emeryturę z naruszeniem zasady, którą sam wskazał w przesłanej informacji.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie.

Wskazał, że emerytura M. Ż. została przyznana na skutek złożonego wniosku przez skarżącego w dniu 8.09.2017r., natomiast ZUS z urzędu podjął wypłatę emerytury od 15.12.2018r. mając na uwadze art. 17 ustawy zmieniającej, który brzmi „przepisy niniejszej ustawy nie naruszają praw i obowiązków osób, które nabyły prawo do świadczeń określonych w przepisach zmieniających niniejszą ustawę”.

M. Ż. decyzją z dnia 17.09.2015r. przedłużono prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy do (...)., tj. osiągnięcia wieku 66 lat i 6 miesięcy.

W dniu jednak 8.09.2017r. odwołujący złożył wniosek o przyznanie prawa do emerytury.

Organ rentowy po rozpatrzeniu tego wniosku z dnia 8.09.2017r. przyznał decyzją z dnia 13.10.2017r. prawo do emerytury od 1.10.2017r. od daty określonej w przepisach.

W tej decyzji poinformowano skarżącego iż, emerytura przyznana od 1.10.2017r. wynosi 500,29 zł i jest niższa od najniższej emerytury, która wynosi 1000 zł. Wskazano również, iż emerytury nie można podwyższyć, ponieważ nie udowodnił łącznie okresów składkowych i nieskładkowych w wymiarze 25 lat.

W tej decyzji widnieje informacja, iż emerytura ustalona niniejszą decyzją zostaje zawieszona, ponieważ jest świadczeniem mniej korzystnym niż dotychczas pobierana renta z tytułu niezdolności do pracy.

Tym samym od 1.10.2017r. ubezpieczony mający ustalone prawo do emerytury otrzymał świadczenie w wysokości pobieranej renty.

Z uwagi na ustanie prawa do renty z tytułu z tytułu częściowej niezdolności do pracy z dniem (...). jak również osiągnięciem wieku wynoszącego 66 lat i 6 miesięcy, organ rentowy zaskarżoną decyzją z dnia 16.01.2019r. z urzędu podjął wypłatę emerytury od 15.12.2018r. w kwocie 515,21 zł brutto.

Sąd Okręgowy w Suwałkach ustalił i zważył co następuje:

Odwołanie należało uznać za uzasadnione.

Nie można mianowicie zgodzić się z organem rentowym, że jeżeli ubezpieczony w trakcie pobierania renty z tytułu niezdolności do pracy miał przyznane prawo do emerytury w niższej kwocie od renty, to po jej ustaniu wypłaca mu się zawieszoną emeryturę w niższej kwocie niż renta.

M. Ż. urodził się (...) Mają więc do niego zastosowanie przepisy Działu II powołanej ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych dotyczących emerytur dla ubezpieczonych urodzonych po dniu 31.12.1948r. (art. 24 do art. 26c), a więc i art. 24a tej ustawy.

Ten art. 24 a ustawy brzmi następująco:

1. Emeryturę, o której mowa w art. 24, przyznaje się z urzędu zamiast renty z tytułu niezdolności do pracy osobie, która osiągnęła wiek uprawniający do tej emerytury oraz podlegała ubezpieczeniu społecznemu albo ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym.

2. Emeryturę przyznaje się od dnia osiągnięcia przez rencistę wieku uprawniającego do emerytury, a w przypadku gdy wypłata renty z tytułu niezdolności do pracy była wstrzymana - od dnia, od którego podjęto jej wypłatę.

3. Emeryturę oblicza się zgodnie z art. 26, z uwzględnieniem ust. 4 i 5.

4. Na wniosek osoby, której emeryturę przyznano z urzędu w latach 2009-2013, emeryturę oblicza się ponownie zgodnie z art. 183.

5. Na wniosek osoby, która spełniła warunki do emerytury określone w art. 46 i 50, jednakże nie wystąpiła z wnioskiem o jej przyznanie, ponownie oblicza się wysokość emerytury zgodnie z art. 53 i 56.

6. Emerytura obliczona na zasadach określonych w ust. 2-5 nie może być niższa od pobieranej dotychczas renty z tytułu niezdolności do pracy.

Mimo więc wniosku odwołującego się emerytura winna być mu przyznana z urzędu (ust. 1 art. 24a ustawy o emeryturach i rentach z FUS), ponieważ w dacie wejścia w życie ustawy o emeryturach i rentach tj. 1.10.2017r. osiągnął on wiek emerytalny. Wcześniej emerytury odwołującemu się nie można było przyznać, skoro zgodnie z art. 31 ustawy z dnia 16.11.2016r. o zmianie ustawy o emeryturach i rentach wchodziła ona w życie 1.10.2017r. Decyzję więc z dnia 8.09.2017r. o przyznaniu emerytury na wniosek została wydana bez podstawy prawnej. Taka podstawa prawna zaistniała bowiem dopiero z dniem 1.10.2017r. ale i od tego dnia organ rentowy właśnie w oparciu o ust. 1 art. 24a ustawy o emeryturach i rentach z FUS winien wydać decyzję o przyznaniu emerytury z urzędu. Zgodnie z ust. 2 tego art. 24 emeryturę przyznaje się od dnia osiągnięcia przez rencistę wieku uprawniającego do emerytury. Stosownie zaś do ust. 6 tego art. 24 emerytura nie może być niższa od pobieranej dotychczas renty z tytułu niezdolności do pracy.

Mając więc to na uwadze decyzja organu rentowego z dnia 8.09.2017r. została wydana z pokrzywdzeniem odwołującego się i wbrew obowiązujących przepisów prawa. W zaistniałej bowiem sytuacji organ rentowy winien przyznać odwołującemu się emeryturę w wysokości nie niższej od pobieranej przez niego renty z tytułu niezdolności do pracy. Przepis bowiem ust. 6 art. 24 na tyle jest stanowczy, że emerytura ubezpieczonego winna zawsze być nie mniejsza niż dotychczas pobierana renta.

Mając więc to na uwadze Sąd na mocy art. 477 ¹⁴ § 2 kpc zmienił zaskarżoną decyzję i zobowiązał organ rentowy do wypłaty emerytury M. Ż. w kwocie nie niższej niż dotychczas pobieranej renty.

PW/bd