Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Suwałkach

POSTANOWIENIE

Dnia 16 lipca 2024r.

Sąd Okręgowy w Suwałkach III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: sędzia Cezary Olszewski

po rozpoznaniu w dniu 16 lipca 2024r. w Suwałkach na posiedzeniu niejawnym

sprawy z wniosku E. B.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O.

o rentę z tytułu niezdolności do pracy

w związku z odwołaniem E. B.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O.

z dnia 4 czerwca 2024r. znak (...)

p o s t a n a w i a:

na podstawie art. 477 ⁹ § 3 ¹ k.p.c. odrzucić odwołanie

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 4 czerwca 2024 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O. odmówił E. B. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

Argumentował, iż lekarz orzecznik orzeczeniem z dnia 15 maja 2024 roku uznał wnioskodawcę za częściowo niezdolnego do pracy do dnia 31 maja 2025 roku, wskazując, iż niezdolność powstała 22 lutego 2024 roku, a zatem po upływie
18 miesięcy od ustania ostatniego tytułu ubezpieczenia.

Dodatkowo wskazał, że wnioskodawca udowodnił 26 lat 5 miesięcy 20 dni okresów składkowych i nieskładkowych.

Odwołanie od tej decyzji złożył E. B. domagając się jej zmiany
i przyznania prawa do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy do 31 maja 2025 roku. Podniósł, że od 17 maja 2017 roku do 30 stycznia 2024 roku prowadził pozarolniczą działalność gospodarczą. W 2022 roku musiał zawiesić jej prowadzenie, z uwagi na pandemię. Od tego czasu podejmował zatrudnienie bez zgłaszania do ubezpieczeń społecznych.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie i podtrzymał podstawy skarżonej decyzji.

Sąd ustalił, co następuje:

E. B. (urodzony (...)) w dniu 2 kwietnia 2024 roku wystąpił z wnioskiem o rentę z tytułu niezdolności do pracy.

Od 15 maja 2017 roku odwołujący prowadził pozarolniczą działalność gospodarczą pod firmą Usługi Budowlane (...). Od 31 stycznia 2022 roku działalność jest zawieszona. Ostatni tytuł podlegania ubezpieczeniom ustał w dniu
30 stycznia 2022 roku.

W toku rozpoznania nią wniosku o rentę, lekarz orzecznik po przeprowadzeniu bezpośredniego badania odwołującego w dniu 15 maja 2024 roku orzekł, iż jest on częściowo niezdolny do pracy do 31 maja 2025 roku, a niezdolność ta powstała
22 lutego 2024 roku (data pierwszej hospitalizacji wnioskodawcy).

E. B. odpis orzeczenia otrzymał w dniu jego wydania. Orzeczenie zawierało pouczenie co do sposobu i terminu złożenia sprzeciwu. W związku
z upływem terminu do jego złożenia organ rentowy wydał skarżoną decyzję.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie podlegało odrzuceniu.

Zgodnie z art. 477 ⁹ § 3 ¹ k.p.c. Sąd odrzuci odwołanie w sprawie o świadczenie z ubezpieczeń społecznych, do którego prawo jest uzależnione od stwierdzenia niezdolności do pracy lub niezdolności do samodzielnej egzystencji, a podstawę
do wydania decyzji stanowi orzeczenie lekarza orzecznika Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, jeżeli osoba zainteresowana nie wniosła sprzeciwu od tego orzeczenia do komisji lekarskiej Zakładu Ubezpieczeń Społecznych i odwołanie jest oparte wyłącznie na zarzutach dotyczących tego orzeczenia.

Ponadto zgodnie z art. 57 ust. 1 ustawy z 17.12.1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (t.j. Dz.U. z 2023r. poz. 1251 ze zm.) renta
z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki:

1) jest niezdolny do pracy;

2) ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy;

3) niezdolność do pracy powstała w okresach, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1 i 2, pkt 3 lit. b, pkt 4, 6, 7 i 9, ust. 2 pkt 1, 3-8 i pkt 9 lit. a, pkt 10 lit. a, pkt 11, 12 i pkt 13 lit. a, pkt 14 lit. a i pkt 15-17 oraz art. 7 pkt 1-3, pkt 5 lit. a, pkt 6 i 12, oraz w okresach pobierania świadczenia pielęgnacyjnego lub specjalnego zasiłku opiekuńczego określonych w przepisach o świadczeniach rodzinnych lub zasiłku dla opiekuna określonego w przepisach o ustaleniu i wypłacie zasiłków dla opiekunów, za które nie było obowiązku opłacania składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe, albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów;

4) nie ma ustalonego prawa do emerytury z Funduszu lub nie spełnia warunków do jej uzyskania.

Należy zauważyć, że ustawą z dnia 20 kwietnia 2004 roku o zmianie ustawy
o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. 2004 r. Nr 121, poz. 1264) przywrócono dwuinstancyjne orzecznictwo lekarskie w postępowaniu przed organem rentowym. Od dnia 1 stycznia 2005 roku oceny niezdolności do pracy, jej stopnia, trwałości lub przewidywanego okresu, związku przyczynowego z określonymi okolicznościami, ustalenia daty powstania oraz celowości przekwalifikowania zawodowego, dokonuje lekarz orzecznik Zakładu Ubezpieczeń Społecznych. Od orzeczenia lekarza orzecznika osobie zainteresowanej przysługuje sprzeciw do komisji lekarskiej Zakładu. Rozpatrując sprzeciw lub zarzut wadliwości, komisja lekarska dokonuje ponownej oceny i rozstrzyga w formie orzeczenia. Orzeczenie komisji lekarskiej albo lekarza orzecznika, od którego nie wniesiono sprzeciwu lub co do którego nie zgłoszono zarzutu wadliwości, stanowi dla organu rentowego podstawę do wydania decyzji w sprawie świadczeń przewidzianych w ustawie, do których prawo jest uzależnione od stwierdzenia niezdolności do pracy oraz niezdolności do samodzielnej egzystencji.

W niniejszej sprawie organ rentowy odmówił przyznania E. B. renty z wskazując, że jest on częściowo niezdolny do pracy, a stwierdzona niezdolność powstała później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania okresów wskazanych w ust. 1 pkt 3 art. 57 ustawy o emeryturach i rentach z FUS. Z akt rentowych wnioskodawcy jednoznacznie wynika, że ostatni okres składkowy ubezpieczonego upłynął
30 stycznia 2022 roku w związku z zawieszeniem prowadzenia działalności gospodarczej. Dodanie do tego okresu 18 miesięcy daje datę 30 lipca 2023 roku, gdy tymczasem lekarz orzecznik ZUS wskazał, że odwołujący jest częściowo niezdolny do pracy od 22 lutego 2024 roku.

W uchwale z dnia 15 marca 2006 roku II UZP 17/05 Sąd Najwyższy wskazał, że na podstawie art. 477 ⁹ § 3 ¹ k.p.c. sąd odrzuca odwołanie, w którym ubezpieczony podnosi wyłącznie zarzuty przeciwko orzeczeniu lekarza orzecznika ZUS w kwestiach określonych w art. 14 ust. 1 pkt 1-5 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych a zatem również w kwestii daty powstania niezdolności do pracy.

Odwołujący nie wniósł sprzeciwu od orzeczenia lekarza orzecznika do komisji lekarskiej ZUS-u. Należy zaznaczy, że został prawidłowo pouczony przez organ rentowy o możliwości wniesienia sprzeciwu od orzeczenia lekarza orzecznika. Natomiast złożone odwołanie opiera się wyłącznie na zarzutach dotyczących oceny stanu zdrowia dokonanej przez lekarza orzecznika ZUS-u.

Wobec powyższego na podstawie art. 477 ⁹ § 3 ¹ k.p.c. orzeczono jak
w sentencji.

mt