Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Suwałkach

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 19 marca 2024r.

Sąd Okręgowy w Suwałkach III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący:	sędzia Cezary Olszewski
Protokolant:	st. sekr. sądowy Marta Majewska Wronowska

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 14 marca 2024r. w Suwałkach

sprawy E. G.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B.

o ustalenie

w związku z odwołaniem E. G.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B.

z dnia 16 czerwca 2023r. nr (...)

1.  Oddala odwołanie;

2.  Zasądza od E. G. na rzecz Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. 180 (sto osiemdziesiąt) złotych z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 16 czerwca 2023 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. stwierdził, iż E. G., jako osoba prowadząca pozarolniczą działalność gospodarczą:

I. podlega dobrowolnemu ubezpieczeniu chorobowemu od 12 kwietnia 2023 roku do nadal,

II. nie podlega dobrowolnemu ubezpieczeniu chorobowemu od 15 marca 2023 roku do 11 kwietnia 2023 roku.

Decyzja została wydana na wniosek pełnomocnika E. G. z dnia 16 maja 2023 roku o wydanie decyzji w przedmiocie okresów podlegania dobrowolnemu ubezpieczeniu chorobowemu.

Uzasadniając decyzję organ rentowy wskazał, iż E. G. w dniu 12 kwietnia 2023 roku złożyła wniosek o objęcie jej obowiązkowymi ubezpieczeniami społecznymi tj. emerytalnym, rentowy i wypadkowym oraz dobrowolnym ubezpieczeniem chorobowym. Przywołując treść art. 11 ust. 2, art. 14 ust. 1 i 1a ustawy z dnia 13 października 1998 roku o systemie ubezpieczeń społecznych (t.j. Dz. U. z 2022r. poz. 1009 ze zm.) podniósł, iż dobrowolnemu ubezpieczeniu chorobowemu E. G. podlega od dnia złożenia wniosku tj. od dnia 12 kwietnia 2023 roku.

W odwołaniu od tej decyzji E. G. domagała się jej zmiany poprzez ustalenie, że podlega dobrowolnemu ubezpieczeniu chorobowemu od dnia 15 marca 2023 roku do dnia 11 kwietnia 2023 roku oraz zasądzenia od organu rentowego zwrotu kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Potwierdziła, że nie złożyła w zakreślonym 7-dniowym terminie wniosku o objęcie jej dobrowolnym ubezpieczeniem chorobowym, po zakończeniu pobierania zasiłku macierzyńskiego. Nie posiadała wiedzy, że z chwilą objęcia jej ubezpieczeniem emerytalnym i rentowym z tytułu pobierania zasiłku macierzyńskiego, jej dobrowolne ubezpieczanie chorobowe ustaje, a ponowne objęcie dobrowolnym ubezpieczeniem chorobowym w związku z prowadzoną pozarolniczą działalnością gospodarczą może nastąpić po zakończeniu pobierania zasiłku macierzyńskiego oraz po złożeniu stosowanego wniosku w ustawowym terminie 7 dni. Zaprzeczyła jakoby organ rentowy kiedykolwiek informował ją o powyższych okolicznościach i dlatego złożyła wniosek po upływie ustawowego terminu. Wskazała na orzecznictwo Sądu Najwyższego w zakresie pouczania przez organ rentowy osób prowadzących pozarolniczą działalność gospodarczą (II UK 213/17, II USKP 59/21, III U 28/19 i II UK 351/18).

Sąd Okręgowy ustalił, co następuje:

E. G. (ur. (...)) od 3 stycznia 2012 roku prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą pod firmą (...)
i z tego tytułu podlegała obowiązkowym ubezpieczeniom społecznym
tj. emerytalnemu, rentowemu i wypadkowemu. W następujących okresach podlegała dobrowolnemu ubezpieczeniu chorobowemu z tytułu powadzonej działalności gospodarczej: od 1 lutego 2013 roku do 27 czerwca 2013 roku, od 27 czerwca 2014 roku do dnia 25 marca 2015 roku, od 1 kwietnia 2015 roku do 8 listopada 2015 roku, od 7 listopada 2016 roku do 14 grudnia 2021 roku.

W okresach od 28 czerwca 2013 roku do 26 czerwca 2014 roku, od 9 listopada 2015 roku do 6 listopada 2016 roku i od 15 grudnia 2021 roku do 14 marca 2023 roku odwołująca podlegała ubezpieczeniom społecznym tj. emerytalnemu i rentowemu z tytułu pobierania zasiłków macierzyńskich.

Po ustaniu pobierania kolejnych zasiłków macierzyńskich odwołująca zgłaszała się do dobrowolnego ubezpieczenia chorobowego w następujących okresach:

- zgłoszenie od dnia 27 czerwca 2014 roku złożone w dniu 2 lipca 2014 roku,

- zgłoszenie od dnia 7 listopada 2016 roku złożone w dniu 3 listopada 2016 roku,

- zgłoszenie od dnia 15 marca 2023 roku złożone w dniu 12 kwietnia 2023 roku.

(dowód: wydruk z CEiDG k. 14-14v, zgłoszenia do ubezpieczenia chorobowego ZUS ZUA k. 15-16v, akta sprawy SR w Suwałkach sygn. akt IV U 98/23, akta sprawy SR w Suwałkach IV U 74/23 z aktami ZUS, akta ZUS z decyzją (...)).

W dniu 11 maja 2015 roku odwołująca zawarła z (...), umowę na czas nieokreślony o prowadzenie księgi przychodów i rozchodów. Zgodnie z §1 pkt 4 ppkt a. umowa obejmowała m.in. sporządzanie i wysyłanie deklaracji do ZUS. Zgodnie z umową cesji i obowiązków z dnia 11 października 2017 roku prawa i obwiązki zostały przeniesione na cesjonariusza – (...) posiadająca ubezpieczenie od odpowiedzialności cywilnej. Z dniem 31 stycznia 2018 roku odwołująca rozwiązała powyższą umowę o prowadzenie księgi przychodów i rozchodów, za porozumieniem stron, bez okresu wypowiedzenia. Natomiast już w dniu 29 grudnia 2017 roku odwołująca zawarła z (...), umowę o świadczenie usług w zakresie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Zgodnie z §5 umowy do obowiązków biura należało m.in. prawidłowe wypełniania i terminowe składanie wszelkich deklaracji ZUS we właściwym Zakładzie Ubezpieczeń Społecznych. Umowa została zawarta na czas nieokreślony od dnia 1 stycznia 2018 roku. W dniu 31 grudnia 2021 roku odwołująca zawarła następną umowę z (...) na prowadzenie podatkowej księgi przychodów i rozchodów oraz rozliczanie podatku VAT, której treść w zakresie §5 pozostawała niezmieniona w stosunku do umowy z dnia 29 grudnia 2017 roku. Umowa została zawarta na czas nieokreślony od 1 stycznia 2022 roku.

W biurze rachunkowym oprócz właściciela – J. S., pracuje świadek M. S. (syn właściciela) i jeszcze jedna osoba. Sprawami odwołującej zajmował się głównie właściciel i świadek M. S., który nie ma wykształcenia z zakresu księgowości czy rachunkowości, a jedynie wiedzę z racji zatrudnienia w firmie ojca. Świadek wskazywał, że odwołująca była pierwszą klientką biura rachunkowego, która była na zasiłku macierzyńskim i w przekonaniu pracowników biura nie było konieczne ponowne zgłoszenie odwołującej do dobrowolnego ubezpieczenia chorobowego po ustaniu zasiłku macierzyńskiego, skoro nie wyrejestrowywała się z tego ubezpieczenia.

(dowód: umowa o prowadzenie księgi przychodów i rozchodów z (...) z dnia 11 maja 2015 roku 24-27v, rozwiązanie umowy o prowadzenie księgi przychodów i rozchodów Z (...) z dnia 11 maja 2015 roku k. 28, umowa z Biurem rachunkowym z dnia 29 grudnia 2017 roku i 30 grudnia 2021 roku k. 29-29v, zeznania świadka M. S. k. 58v-59).

W dniu 27 grudnia 2021 roku wniosek o zasiłek macierzyński w związku z urodzeniem w dniu (...) roku dzieci B. i M. G., w imieniu odwołującej złożył pełnomocnik z Biura (...). (dowód: k. 41-42 akt SR sygn. akt IV U 98/23).

W dniu 14 kwietnia 2023 roku odwołująca wystąpiła z wnioskiem o zasiłek opiekuńczy z tytułu sprawowania opieki nad synem M. G. w okresie od 4 do 11 kwietnia 2023 roku. Decyzją z dnia 18 kwietnia 2023 roku organ rentowy odmówił jej prawa do zasiłku opiekuńczego za ten okres wskazując, że do dobrowolnego ubezpieczenia chorobowego po ustaniu zasiłku macierzyńskiego, przystąpiła od 12 kwietnia 2023 roku, czyli już po okresie zasiłku opiekuńczego. Wnioskodawczyni złożyła odwołanie od tej decyzji do Sądu Rejonowego w Suwałkach (dowód akta SR w Suwałkach sygn. akt IV U 74/23).

Sąd Okręgowi zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 6 ust. 1 pkt 5, art. 12 ust. 1 i art. 11 ust. 2 ustawy z dnia 13 października 1998 roku o systemie ubezpieczeń społecznych (t.j. Dz.U. z 2022 roku poz. 1009 z późn.zm.), dalej zwaną ustawą systemową, osoby prowadzące pozarolniczą działalność gospodarczą podlegają obowiązkowemu ubezpieczeniu emerytalnemu, rentowego, chorobowemu i dobrowolnemu ubezpieczeniu chorobowemu.

Zgodnie z art. 13 ust. 1 pkt 4 ustawy systemowej obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowym i wypadkowemu podlegają osoby prowadzące pozarolniczą działalność – od dnia rozpoczęcia wykonywania działalności do dnia zaprzestania wykonywania tej działalności, z wyłączeniem okresu, na który wykonywanie działalności zostało zawieszone na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej.

Objęcie dobrowolnie ubezpieczeniami emerytalnym, rentowymi i chorobowym następuje zaś:

-od dnia wskazanego we wniosku o objęcie tym ubezpieczeniem, nie wcześniej jednak niż od dnia, w którym wniosek został zgłoszony,

-od dnia wskazanego we wniosku tylko wówczas, gdy zgłoszenie do ubezpieczeń emerytalnego i rentowych i zostanie dokonane w terminie 7 dni od daty powstania obowiązku ubezpieczeń emerytalnego i rentowych (art. 14 ust. 1 i ust. 1a ustawy systemowej).

W myśl art. 14 ust. 2 pkt 3 ustawy systemowej dobrowolne ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz chorobowe ustają od dnia ustania tytułu podlegania tym ubezpieczeniom.

Z chwilą rozpoczęcia pobierania zasiłku macierzyńskiego ustaje również z mocy prawa dobrowolne ubezpieczenie chorobowe (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Łodzi z dnia 8 marca 2016 roku, III AUa 1215/15).

W związku z tym, że w okresie prowadzenia działalności gospodarczej i pobierania zasiłku macierzyńskiego ubezpieczony nie może być zgłoszony równocześnie do obowiązkowych ubezpieczeń społecznych zarówno z tytułu prowadzenia działalności, jak i z tytułu pobierania zasiłku macierzyńskiego, koniecznym jest „uporządkowanie” tzw. schematu podlegania ubezpieczeniom społecznym.

W myśl art. 36 ust. 3 i 11 ustawy systemowej, obowiązek dokonania zgłoszenia do ubezpieczeń oraz wyrejestrowania z ubezpieczeń należy do płatnika składek tj. osoby prowadzącej działalność gospodarczą.

Po zakończeniu okresu pobierania zasiłku macierzyńskiego na ubezpieczonym ciążą te same obowiązki rejestrowe, tj. wyrejestrowania się z obowiązkowego ubezpieczenia zdrowotnego na druku ZUS ZWUA i ponownego zgłoszenia do obowiązkowych ubezpieczeń społecznych (w tym do dobrowolnego ubezpieczenia chorobowego) oraz do ubezpieczenia zdrowotnego z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej wraz z zadeklarowaniem wysokości składek na te ubezpieczenia. Ten ostatni obowiązek jest szczególnie istotny w sytuacji, gdy osoba prowadząca działalność gospodarczą chce, po okresie pobierania zasiłku macierzyńskiego, podlegać dobrowolnemu ubezpieczeniu chorobowemu. Ubezpieczenie to bowiem uaktualnia się dopiero w wyniku wniosku zainteresowanego.

W uchwale siedmiu sędziów Sądu Najwyższego z dnia 11 lipca 2019 roku, III UZP 2/19 zawarty został pogląd, że rozpoczęcie pobierania zasiłku macierzyńskiego przez osobę prowadzącą pozarolniczą działalność, która uprzednio została objęta dobrowolnie ubezpieczeniem chorobowym, powoduje ustanie ubezpieczenia chorobowego (art. 9 ust. 1c) w związku z art. 14 ust. 2 pkt 3 w związku z art. 11 ust. 2 ustawy z dnia 13 października 1998 roku o systemie ubezpieczeń społecznych. Do utraty tytułu do podlegania dobrowolnemu ubezpieczeniu chorobowemu dochodzi z mocy prawa na skutek rozstrzygnięcia w przedmiocie zbiegu tytułów objęcia ubezpieczeniem społecznym, co w ocenie Sądu Najwyższego w składzie powiększonym rodzi obowiązek organu rentowego wynikającym z art. 8 i 9 k.p.a. pouczenia osoby prowadzącej pozarolniczą działalność, że z chwilą objęcia jej obowiązkowym ubezpieczeniem emerytalnym i rentowymi z tytułu pobierania zasiłku macierzyńskiego jej dobrowolne ubezpieczenie chorobowe ustaje, a ponowne objęcie tym dobrowolnym ubezpieczeniem chorobowym w związku z prowadzoną pozarolniczą działalnością może nastąpić po zakończeniu pobierania zasiłku macierzyńskiego, co wymaga jednak złożenia stosownego wniosku (art. 11 ust. 2, art. 14 ust. 2 pkt 3 i art. 36 ust. 3 i 5 ustawy systemowej). Podobny pogląd wyraził Sąd Najwyższy w postanowieniu z 4 listopada 2020 roku, I UK 399/19. Natomiast w uzasadnieniu wyroku z 20 października 2021 roku, III USKP 66/21 Sąd Najwyższy wyjaśnił, że nieudzielenie przez organ rentowy osobie prowadzącej działalność pozarolniczą prawidłowej informacji, co do czynności niezbędnych dla dalszego podlegania dobrowolnemu ubezpieczeniu chorobowemu, może być podstawą stwierdzenia, że taka osoba podlegała dobrowolnemu ubezpieczeniu chorobowemu od pierwszego dnia przypadającego bezpośrednio po zakończeniu pobierania zasiłku macierzyńskiego, choćby złożyła ona dopiero w późniejszym czasie ponowny wniosek o objęcie jej ubezpieczeniem chorobowym. Dla takiego stwierdzenia konieczne jest jednak uprzednie zbadanie, czy po zakończeniu pobierania zasiłku macierzyńskiego osoba ubezpieczona podejmowała działania, które wskazywały na jej zamiar uzyskania ochrony ubezpieczeniowej (czy i jakie działania podjęła po zakończeniu okresu pobierania zasiłku macierzyńskiego w celu ponownego objęcia jej ubezpieczeniem z tytułu pozarolniczej działalności).

W świetle ustaleń faktycznych poczynionych w rozpoznawanej sprawie, z uwzględnieniem stanowiska Sądu Najwyższego wyrażonego w wyżej wskazanych orzeczeniach, Sąd Okręgowy nie znalazł podstaw do przyjęcia, że odwołująca nie została poinformowana przez organ rentowy w sposób należyty co do obowiązujących zasad podlegania ubezpieczeniu chorobowemu po zakończeniu korzystania z zasiłku macierzyńskiego. Należy zauważyć, że odwołująca w sumie trzykrotnie przebywała na zasiłku macierzyńskim i po zakończeniu dwóch pierwszych wnioski o ponowne obcięcie dobrowolnym ubezpieczeniem chorobowym złożyła w terminie. W tych okolicznościach nie ma znaczenia, czy terminowe złożenie wniosków o ponowne objęcie dobrowolnym ubezpieczeniem chorobowym było wynikiem pouczenia organu rentowego, czy też wiedzy odwołującej w tym zakresie. Nie ulega wątpliwości, iż odwołująca miała wiedzę, że jako osoba prowadząca pozarolniczą działalność gospodarczą, z chwilą objęcia jej obowiązkowym ubezpieczeniem emerytalnym i rentowym z tytułu pobierania zasiłku macierzyńskiego, jej dobrowolne ubezpieczenie chorobowe ustaje, a ponowne objęcie tym dobrowolnym ubezpieczeniem chorobowym w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą może nastąpić po zakończeniu pobierania zasiłku macierzyńskiego, co wymaga złożenia przez nią stosowanego wniosku. Odwołująca taki wniosek złożyła dopiero w dniu 12 kwietnia 2023 roku i od tej daty należało ją objąć dobrowolnym ubezpieczeniem chorobowym.

Przechodząc do kolejnego argumentu, którym odwołująca tłumaczyła uchybienie ustawowemu terminowi do złożenia wniosku o obcięcie dobrowolnym ubezpieczeniem chorobowym po zakończeniu pobierania zasiłku macierzyńskiego, a mianowicie błędu biura rachunkowego i nie zgłoszenie jej do tego ubezpieczenia, należy zauważyć, że ostatni wniosek o wypłatę zasiłku macierzyńskiego złożył w imieniu odwołującej pełnomocnik biura rachunkowego, które w tym czasie obsługiwało jej działalność gospodarczą m.in. w zakresie zgłoszeń do Zakładu. Odwołująca już wcześniej posługiwała się argumentem błędu po stronie biura rachunkowego w odniesieniu do innej decyzji t.j. decyzji z dnia 24 czerwca 2021 roku, którą Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. m.in. stwierdził w punkcie II, że E. G., jako osoba prowadząca pozarolniczą działalność gospodarczą, nie podlega dobrowolnemu ubezpieczeniu chorobowemu od 18 stycznia 2021 roku do 31 stycznia 2021 roku. W uzasadnieniu decyzji wskazał, że z tytułu prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej w okresie podlegania ubezpieczeniom społecznym od 3 stycznia 2012 roku do 31 stycznia 2013 roku odwołująca nie zgłosiła się do dobrowolnego ubezpieczenia chorobowego i deklarowała minimalne podstawy wymiaru do naliczenia składek na ubezpieczenie społeczne. Podejmując decyzję o odmowie przywrócenia terminu płatności Zakład nie znalazł podstaw do przywrócenia terminu opłaty składek za styczeń 2021 roku na dobrowolne ubezpieczenie chorobowe. W odwołaniu od tej decyzji E. G. wniosła o jej zmianę i ustalenie, że podlega dobrowolnemu ubezpieczeniu chorobowemu od 18 stycznia 2021 roku do 31 stycznia 2021 roku Wskazała, że przyczyna nieopłacenia składki w terminie wynikała z niedopatrzenia biura rachunkowego, które nieprawidłowo wyliczyło kwoty składek i korekta deklaracji została złożona w marcu 2021 roku. Sąd Okręgowy przyjął, iż spór dotyczył oceny czy błąd biura rachunkowego uzasadniał odmowę przywrócenia przez organ rentowy terminu na opłacenie po terminie składek na ubezpieczenie chorobowe i wyrokiem z dnia 28 grudnia 2021 roku sygn. akt III U 468/21 zmienił decyzję z dnia 24 czerwca 2021 roku w punkcie II w ten sposób, że ustalił, iż E. G. jako osoba prowadząca pozarolniczą działalność gospodarczą podlega ubezpieczeniu chorobowemu od 18 stycznia 2021 roku do 31 stycznia 2021 roku. Sąd Apelacyjny w Białymstoku wyrokiem z dnia 8 grudnia 2022 roku oddalił apelację organu rentowego (punkt I.) wskazując, iż skoro składki za styczeń i luty 2021 roku za odwołującą pomimo złożenie przez nią deklaracji z zaniżoną podstawą wymiaru składek były uregulowane w całości w terminie, co nie spowodowało konieczności dopłaty składek, to art. 14 ust. 2 pkt 2 ustawy systemowej nie ma do niej zastosowania.

Niniejsza sprawa to kolejny przykład, gdy dochodzi do uchybienia po stronie odwołującej, natomiast winą za błąd obarcza ona biuro rachunkowe. W opinii Sądu w niniejszej sprawie argument ten nie przemawia na korzyść odwołującej. Mając na względzie wszystkie ustalenia poczynione w sprawie należy zauważyć, że E. G. prowadzi działalność gospodarczą od 2012 roku, co pozwala na uznanie jej za doświadczonego przedsiębiorcę w zakresie reguł, zasad i przepisów związanych m.in. z ubezpieczeniami społecznymi. Co więcej, odwołująca posiada wiedzę nie tylko teoretyczną, ale i praktyczną z racji uczestniczenia w postępowaniu z jej odwołania od innej decyzji organu rentowego (z dnia 24 czerwca 2021 roku o niepodleganiu dobrowolnemu ubezpieczeniu chorobowemu), ale też innych postepowań z zakresu ubezpieczeń społecznych. Zatem w sytuacji, gdy już w odniesieniu do innej decyzji miała zastrzeżenia do obsługującego ją biura rachunkowego, winna wykazać się większą czujnością i ograniczonym zaufaniem np. w przedmiotowej sprawie. Niniejszej postępowanie stanowi powielenie skutków zachowania odwołującej, po stronie której doszło do uchybienia, natomiast winą za występujące uchybienie obarcza ona ponownie biuro rachunkowe. Skarżąca pomija jednak, że na niej jako przedsiębiorcy ciąży odpowiedzialność za działania i zaniechania biura rachunkowego, z którego usług korzysta, jak za własne działania i zaniechania (por. np. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 19 stycznia 2016 roku, I UK 35/15). Za niewiarygodne należało uznać zeznania świadka M. S., który twierdził, że wśród klientów, których obsługuje biuro rachunkowe jego ojca, nie zdarzył się przypadek osoby prowadzącej działalność gospodarczą, podlegającej dobrowolnie ubezpieczeniu chorobowemu i przebywającej na zasiłku macierzyńskim. Zakładając, że odwołująca była pierwsza klientką z taką historią ubezpieczeniową, nie zmienia faktu, że podstawę realizacji postanowień umowy łączącej odwołującą i biuro rachunkowe stanowią przepisy ustawy systemowej, w tym powołany wyżej art. 14 ustawy systemowej. Ich znajomość i praktyczne zastosowanie obciąża biuro rachunkowe. Ponadto – co zostało już wcześniej podniesione - odwołująca posiada doświadczenie i wiedzę w zakresie zgłaszania do dobrowolnego ubezpieczenia chorobowego, co wynika wprost z terminowego wykonywania zgłoszeń do dobrowolnego ubezpieczenia społecznego i jej wiedzy z racji na postępowania sądowe w sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych.

Mając powyższe na uwadze, na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. orzeczono jak w punkcie 1 wyroku.

O kosztach procesu Sąd orzekł na mocy art. 98 §1, 1 ¹ i 3 k.p.c. Odwołująca przegrała sprawę, zatem obowiązana jest zwrócić organowi rentowemu poniesione przez niego koszty zastępstwa procesowego w wysokości wskazanej w §9 ust. 2 rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z 22.10.2015r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (t.j. Dz. U. z 2023r. poz. 1935 ze zm.).

mt