Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Suwałkach

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 19 marca 2025r.

Sąd Okręgowy w Suwałkach III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący:	sędzia Piotr Witkowski
Protokolant:	Marta Majewska-Wronowska

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 19 marca 2025r. w Suwałkach

sprawy S. Ł.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B.

o rentę z tytułu niezdolności do pracy

w związku z odwołaniem S. Ł.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B.

z dnia 27 sierpnia 2024 r. znak (...)

zmienia zaskarżoną decyzję i przyznaje S. Ł. prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy od dnia 10 października 2024r. do dnia (...)

UZASADNIENIE

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. decyzją z dnia 27 sierpnia 2024 roku odmówił S. Ł. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

W uzasadnieniu wskazał, że zgodnie z art. 57 ustawy z 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (t.j. Dz.U. z 2023 roku poz. 1251 ze zm.) prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnia łącznie następujące warunki:

1) jest niezdolny do pracy,

2) posiada wymagany okres składkowy i nieskładkowy, uzależniony od wieku i wynoszący 5 łat dla ubezpieczonego, którego niezdolność do pracy powstała w wieku powyżej 30 roku życia,

3) niezdolność do pracy powstała w okresie ubezpieczenia, w okresach określonych szczegółowo w art. 57, ust. 1 albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów,

4) nie ma ustalonego prawa do emerytury lub nie spełnia warunków do jej uzyskania.

Przy ustalaniu ogólnego stażu pracy wszystkie okresy nieskładkowe są uwzględniane w rozmiarze nieprzewracającym jednej trzeciej wszystkich udowodnionych okresów składkowych. Warunku wskazanego w punkcie 2 nie stosuje się do ubezpieczonego, który udowodnił okres składkowy, wymieniony w art. 6 ustawy emerytalnej, wynoszący co najmniej 30 lat dla mężczyzny oraz jest całkowicie niezdolny do pracy, natomiast warunku wskazanego w punkcie 3 nie stosuje się do ubezpieczonego, który udowodnił okres składkowy i nieskładkowy wynoszący co najmniej 25 lat dla mężczyzny oraz jest całkowicie niezdolny do pracy.

S. Ł. odmówiono prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, ponieważ orzeczeniem komisji lekarskiej z dnia 19 sierpnia 2024 roku ustalono, że nie jest on niezdolny do pracy.

W odwołaniu od tej decyzji S. Ł. domagał się jej zmiany i przyznania prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. Argumentował, że przedstawił wszelką dokumentację medyczną, która wskazuje, iż jego stan zdrowia czyni go niezdolnym do pracy. Poddał się również badaniom przez lekarzy orzeczników i wskazał, iż oczekuje na zabieg operacyjny którego wykonanie jest konieczne.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie. Podtrzymał podstawy skarżonej decyzji i dodatkowo wskazał, iż wniosek o rentę z tytułu niezdolności do pracy S. Ł. złożył w dniu 14 czerwca 2024 roku. Do dnia 5 sierpnia 2024 roku był uprawniony do świadczenia rehabilitacyjnego (12 miesięcy).

Sąd Okręgowy ustalił i zważył, co następuje:

Odwołanie należało uznać za uzasadnione.

Odwołujący się jest bowiem częściowo okresowo niezdolny do pracy. Tak należało uznać w obliczu opinii biegłych lekarzy sądowych, którzy wydali ją w sprawie po badaniu odwołującego się i przeanalizowaniu dokumentacji medycznej.

Biegli lekarze sądowi z zakresu kardiologii – J. H., neurologii – dr n.med. R. Z. oraz ortopedii i traumatologii – M. S.rozpoznali u odwołującego: przewlekły zespół bólowy w dolnym odcinku kręgosłupa, stan po hemilaminektomii L4 i odbarczeniu korzenia L5 prawego w przebiegu rwy kulszowej prawostronnej (11.10.2024r.), nadciśnienie tętnicze w obserwacji oraz otyłość I stopnia. Zaopiniowali, iż rozpoznane schorzenia, ich przebieg oraz stopień zaawansowania powodują u odwołującego częściową niezdolność do pracy od dnia 11 października 2024 roku na okres 12 miesięcy tj. do 31 października 2025 roku. Wskazali, iż odwołujący od lat cierpi z powodu dolegliwości bólowych kręgosłupa w odcinku lędźwiowym. Przed 15 laty miał przeprowadzony zabieg operacyjny w obrębie kr. L-S. Był leczony w warunkach ambulatoryjnych zachowawczo z powodu zgłaszanych dolegliwości bólowych krzyża. Dnia 10 października 2024 roku został operowany z powodu rwy kulszowej prawostronnej i stwierdzanej w badaniu MRI stenozy kanału kręgowego na poziomie L4-L5. Od tego czasu był więc we wczesnym okresie pooperacyjnym. Nie mógł jeszcze korzystać z rehabilitacji ruchowej (po zabiegu zakazano mu takiej rehabilitacji przez okres 3 miesięcy od zabiegu). Z uwagi na krótki okres od operacji biegli mieli utrudnioną precyzyjną ocenę stanu klinicznego. Odwołującego się uznali jednak napewno za częściowo niezdolnego do pracy do31 października 2025 roku. Pod względem schorzeń kardiologicznych wskazali na brak cek niewydolności układu krążenia. Stwierdzone podwyższone wartości układowego ciśnienia tętniczego krwi wymagają monitorowania tych wartości w warunkach domowych i oceny lekarskiej. Natomiast istnienie okresowej częściowej niezdolności do pracy uzasadniali wczesnym okresem pooperacyjnym oraz dotychczas wykonywaną pracą (hydraulik, robotnik ogólnobudowlany). Stanowisko biegłych było więc odmienne od stanowiska komisji lekarskiej Zakładu z dnia 19.08.2024 roku, gdyż w terminie badania odwołujący był jeszcze przed operacją.

Sąd zaś w sprawie oparł się o opinię biegłych, gdyż to właśnie, jak wypowiedział się Sąd Najwyższy choćby w wyroku z dnia 14.03.2007r. III UK 130/06 (Lex 368973), w sprawie o świadczenie rentowe to ustalenia biegłych lekarzy sądowych dostarczają sądowi wiedzy specjalistycznej, koniecznej do dokonania oceny stanu zdrowia osoby ubiegającej się o świadczenia rentowe, w tym rodzaju występujących schorzeń, stopnia ich zaawansowania i nasilenia związanych z nimi dolegliwości.

Podobnie wypowiedział się również Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 12.01.2010r. I UK 204/09 (Lex 577813) i z 24.02.2010r. II UK 191/09 (Lex 590238). Sąd bowiem musi zawsze kierować się ustaleniami biegłych lekarzy sądowych, którzy posiadają w tym względzie specjalistyczną wiedzę.

Sąd natomiast ostatecznie podzielił opinię biegłych R. Z., M. S. i J. H., gdyż została sporządzona przez specjalistów z zakresu schorzeń, na które cierpi odwołujący się i nie miał powodów aby jej nie podzielić, zwłaszcza, że organ rentowy zgodził się z opinią i tylko wniósł o uchylenie zaskarżonej decyzji i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznawania z uwagi na ujawnienie nowej okoliczności powodującej u wnioskodawcy niezdolność do pracy. Natomiast odwołujący się kwestionował jedynie datę powstania częściowej niezdolności do pracy, gdyż jego zdaniem istnieje ona co najmniej od dnia 23 lipca 2024 roku. Uznać jednak należało, że odwołujący jest okresowo częściowo niezdolny do pracy od 11 października 2024 roku, gdyż decyduje w tym zakresie opinia biegłych sądowych.

Stąd Sąd nie znalazł podstaw do zmiany daty powstania niezdolności do pracy, na datę wskazywana przez odwołującego, gdyż biegli w tym zakresie wskazali na datę operacji. Analizując jego stan zdrowia przed tą datą nie stwierdzili niezdolności do pracy. Jak już wyżej wskazano, z uwagi na posiadaną wiedzę fachową, Sąd uwzględnił ustalenia biegłych lekarzy sądowych w tym zakresie w całości. Natomiast odnośnie żądania organu rentowego, który domagał się uchylenia zaskarżonej decyzji i przekazania sprawy organowi rentowemu z uwagi na nowe okoliczności mające wpływ na istnienie niezdolności do pracy po stronie odwołującego, a które powstały po wydaniu skarżonej decyzji, Sąd nie podzielił argumentów Zakładu w tym zakresie. Jak stanowi art. 477 ¹⁴ § 4 k.p.c. w sprawie o świadczenie z ubezpieczeń społecznych, do którego prawo jest uzależnione od stwierdzenia niezdolności do pracy lub niezdolności do samodzielnej egzystencji albo stwierdzenia stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu, jeżeli podstawę do wydania decyzji stanowi orzeczenie lekarza orzecznika Zakładu Ubezpieczeń Społecznych lub orzeczenie komisji lekarskiej Zakładu Ubezpieczeń Społecznych i odwołanie od decyzji opiera się wyłącznie na zarzutach dotyczących tego orzeczenia, sąd nie orzeka co do istoty sprawy na podstawie nowych okoliczności dotyczących stwierdzenia niezdolności do pracy lub niezdolności do samodzielnej egzystencji albo stwierdzenia stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu, które powstały po dniu złożenia odwołania od tej decyzji. W tym przypadku sąd uchyla decyzję, przekazuje sprawę do rozpoznania organowi rentowemu i umarza postępowanie. W rozpoznawanej sprawie odwołujący w okresie od 10 sierpnia 2023 roku do 5 sierpnia 2024 roku był uprawniony do świadczenia rehabilitacyjnego z tytułu schorzeń neurologicznych. Natomiast skarżoną decyzją odmówiono odwołującemu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, wskazując m.in., że dysfunkcje naruszają sprawność organizmu odwołującego w stopniu wymagającym leczenia specjalistycznego według potrzeb i mają charakter stabilny. Komisja lekarska orzeczenie wydała w dniu 19 sierpnia 2024 roku, skarżona decyzja została wydana w dniu 27 sierpnia 2024 roku, natomiast wraz z odwołaniem odwołujący przedstawił skierowanie do oddziału chirurgicznego na operację z dnia 28 sierpnia 2024 roku z adnotacją, aby telefonicznie umówił termin operacji za dwa tygodnie. Jak wynika z opinii biegłych sądowych niezdolność powstała z racji na stan po operacji schorzenia neurologicznego, z powodu którego do dnia 5 sierpnia 2024 roku był uprawniony do świadczenia rehabilitacyjnego. Organ rentowy z racji na wniesione odwołanie od skarżonej decyzji wiedział również, że odwołujący będzie poddany operacji z powoduj tego schorzenia. Jak wynika z opinii biegłych sądowych do pogorszenia stanu zdrowia odwołującego w stopniu powodującym powstanie niezdolności do pracy doszło wprawdzie po wydaniu zaskarżonej decyzji, jednak doszło do tego z powodu tego samego schorzenia, co uzasadniało zmianę zaskarżonej decyzji. W ocenie Sądu pogorszenie stanu zdrowia odwołującego nie może być w tej sytuacji uznane za nową okoliczność w rozumieniu art. 477 ¹⁴ § 4 k.p.c., gdyż przepis ten ma na uwadze schorzenia istniejące przed wydaniem decyzji, lecz wykazane przez ubezpieczonego dopiero po wniesieniu odwołania do sądu albo ujawnione na podstawie badań lekarskich w trakcie postępowania sądowego i których nie oceniał lekarz orzecznik i komisja lekarska organu rentowego (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Poznaniu z dnia 22 grudnia 2013 r., III AUa 460/13). Pogorszenie stanu zdrowia odwołującego w zakresie schorzeń kręgosłupa rozpoznanych już w postępowaniu orzeczniczym ZUS nie stanowiło nowego schorzenia, lecz kolejny etap pogłębiania stwierdzonych u niego chorób. Możliwym jest przyznanie.

Poza tym jak wskazał Sąd Apelacyjny w Białymstoku w postanowieniu z dnia 4 marca 2024 roku, III AUz 13/24 (i powołane też w tej sprawie orzecznictwo Sądu Najwyższego) możliwym jest przyznanie prawa do świadczenia rentowego po dacie zaskarżonej decyzji odmownej, gdy spełnienie koniecznej przesłanki do nabycia prawa po dacie decyzji jest oczywiste i leży w interesie odwołującego się jako ubezpieczonego. Tak też należało i uważać w niniejszej sprawie, zwłaszcza że odwołujący się stal się niezdolny do pracy dwa i pól miesiąca po wydaniu decyzji.

Mając zatem powyższe na uwadze oraz to, że odwołujący się spełnia pozostałe warunki do otrzymania renty z tytułu niezdolności do pracy, niekwestionowane przez organ rentowy, Sąd na mocy art. 477 ¹⁴ §2 k.p.c. zmienił decyzję i przyznał S. Ł. prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy od dnia 11 października 2024 roku do 31 października 2025r.

mt