Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Suwałkach

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 12 grudnia 2024r.

Sąd Okręgowy w Suwałkach III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 12 grudnia 2024r. w Suwałkach

sprawy A. C.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B.

o wznowienie postępowania

w związku z odwołaniem A. C.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B.

z dnia 14 października 2024r. znak (...)

oddala odwołanie.

UZASADNIENIE

Pismem z dnia 7 października 2024r A. C. wystąpił o wznowienie postępowania i ponowne przeliczenie jego emerytury, oraz wypłatę wyrównania wraz z odsetkami za okres wypłaty zaniżonej emerytury i przeprowadzenie zaległych waloryzacji tak ustalonej miesięcznej emerytury.

Decyzją znak (...) z dnia 14 października 2024r Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. odmówił wznowienia postępowania, a jako podstawę takiego stanowiska wskazał fakt, że wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 4 czerwca 2024r nie został ogłoszony w Dzienniku Ustaw.

Sąd zważył co następuje:

Zgodnie z art. 180. § 1. kpa „W sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych stosuje się przepisy kodeksu, chyba że przepisy dotyczące ubezpieczeń ustalają odmienne zasady postępowania w tych sprawach.”

Jak zaś stanowi art. 145a. § 1 kpa „Można żądać wznowienia postępowania również w przypadku, gdy Trybunał Konstytucyjny orzekł o niezgodności aktu normatywnego z Konstytucją, umową międzynarodową lub z ustawą, na podstawie którego została wydana decyzja.

§ 2. W sytuacji określonej w § 1 skargę o wznowienie wnosi się w terminie jednego miesiąca od dnia wejścia w życie orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego.”

Kodeks postepowania cywilnego w art. 401 ¹ stanowi, iż „Można żądać wznowienia postępowania również w wypadku, gdy Trybunał Konstytucyjny orzekł o niezgodności aktu normatywnego z Konstytucją, ratyfikowaną umową międzynarodową lub z ustawą, na podstawie którego zostało wydane orzeczenie.”

Wskazane regulacje prawne stanowią podstawę wznowienia postepowania w oparciu o orzeczenie Trybunału Konstytucyjnego, jednak w sprawie niniejszej nie zachodzą okoliczności uzasadniające takie wznowienie z przyczyn niżej wskazanych.

W dniu 4 czerwca 2024 r. Trybunał Konstytucyjny wydał wyrok w sprawie SK 140/20 w którym stwierdził że : art. 25 ust. 1b ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych ( Dz.U. z 2023 r. poz. 1251) w zakresie, w jakim dotyczy osób, które złożyły wniosek o przyznanie świadczeń, o których mowa w tym przepisie, przed 6 czerwca 2012 r., jest niezgodny z art. 67 ust. 1 w związku z art. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej.

Wskazane orzeczenie zapadło większością głosów, a w składzie orzekającym zsiadał jako jego członek, a także sprawozdawca J. P..

W dniu 6 marca 2024 r. Sejm Rzeczypospolitej Polskiej podjął uchwałę w sprawie usunięcia skutków kryzysu konstytucyjnego lat 2015-2023 w kontekście działalności Trybunału Konstytucyjnego (M.P. z 2024 r. poz. 198).

Sejm Rzeczypospolitej Polskiej stwierdził że : uchwała Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 15 września 2017 r. w sprawie wyboru sędziego Trybunału Konstytucyjnego (dot. J. P.), opublikowana w Monitorze Polskim z dnia 19 września 2017 r. (poz. 873), - została podjęta z rażącym naruszeniem prawa, w tym Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej oraz Konwencji o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności, a tym samym jest pozbawiona mocy prawnej i nie wywołała skutków prawnych w niej przewidzianych.

W konsekwencji Sejm Rzeczypospolitej Polskiej uznał, że m. inn. J. P. nie jest sędzią Trybunału Konstytucyjnego.

Jak wskazano w cytowanej uchwale „Organy władzy publicznej mają obowiązek przestrzegać Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, a w szczególności wynikającej z art. 7 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej zasady legalizmu, zgodnie z którą organy władzy publicznej działają na podstawie i w granicach prawa. Sejm Rzeczypospolitej Polskiej stoi na stanowisku, że uwzględnienie w działalności organu władzy publicznej rozstrzygnięć Trybunału Konstytucyjnego wydanych z naruszeniem prawa może zostać uznane za naruszenie zasady legalizmu przez te organy.”

Z kolei Sąd Najwyższy w Postanowieniu wydanym w Składzie Siedmiu Sędziów Sądu Najwyższego - z dnia 13 grudnia 2023 r. sygn.. akt I KZP 5/23 stwierdził, iż aspekty sprzecznego z prawem krajowym wyboru osób na sędziów Trybunału Konstytucyjnego, na miejsca już wcześniej zajęte, zostały precyzyjnie wskazane także w wyroku Europejskiego Trybunału Praw Człowieka (ETPCz) z dnia 7 maja 2021 r. w sprawie 4907/18, (...) przeciwko Polsce. ETPCz orzekł, że rozstrzygnięcie sprawy przez skład orzekający Trybunału Konstytucyjnego z udziałem osoby wybranej na miejsce już zajęte narusza art. 6 ust. 1 Europejskiej Konwencji o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności (EKPC), ponieważ taki organ nie spełnia wymogu „sądu ustanowionego ustawą”. W takiej sytuacji Sąd Najwyższy uznał, że wobec naruszenia art. 194 ust. 1 Konstytucji RP jedynym możliwym działaniem zgodnym z Konstytucją RP, jest konieczność uznania, że wyrok Trybunału Konstytucyjnego wydany w sprawie z udziałem sędziego wadliwie wybranego nie wywiera skutków z art. 190 ust. 1 i 3 Konstytucji RP(nie posiada mocy powszechnie obowiązującej i nie wchodzi w życie), a zatem, uznać należy, że Trybunał nie rozstrzygnął sprawy objętej wnioskiem.

Sąd okręgowy podziela przedstawioną wyżej argumentację, dlatego też odwołanie uznaje za bezzasadne - co uzasadniało jego oddalenie na podstawie art. 477 § 1 ¹⁴ kpc .

(...)