III U 546/19 - wyrok z uzasadnieniem Sąd Okręgowy w Suwałkach z 2019-10-28
Sygn. akt III U 546/19
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 28 października 2019r.
Sąd Okręgowy w Suwałkach III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych
w składzie:
Przewodniczący: |
SSO Danuta Poniatowska |
Protokolant: |
st. sekr. sądowy Marta Majewska-Wronowska |
po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 28 października 2019r. w Suwałkach
sprawy B. W.
przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B.
o uchylenie decyzji wydanej z naruszeniem prawa
w związku z odwołaniem B. W.
od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B.
z dnia 6 maja 2019 r. znak (...)
oddala odwołanie.
UZASADNIENIE
Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. na skutek skargi B. W. o wznowienie postępowania, przeliczenie emerytury zgodnie z wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z 6 marca 2019 r. i wyrównanie świadczenia od daty złożenia wniosku o emeryturę, postanowieniem z 6.05.2019 r. wznowił postępowanie w sprawie zakończonej decyzją z 2.12.2013 r. znak (...). Następnie decyzją z 6.05.2019 r. odmówił uchylenia decyzji z 2.12.2013 r. znak (...) i stwierdził jej wydanie z naruszeniem prawa.
W uzasadnieniu wskazano, że zgodnie z art. 146 § 1 k.p.a., uchylenie decyzji z powodu orzeczenia przez Trybunał Konstytucyjny niezgodności aktu normatywnego z Konstytucją, na podstawie którego została wydana decyzja, nie może nastąpić, jeżeli od dnia uchylenia decyzji upłynęło pięć lat. W takim przypadku, zgodnie z art. 151 § 2 k.p.a., organ administracji publicznej ogranicza się do stwierdzenia wydania zaskarżonej decyzji z naruszeniem prawa oraz wskazuje okoliczności, z powodu których nie uchylił tej decyzji. Ponieważ od dnia doręczenia zaskarżonej decyzji upłynęło pięć lat, nie jest możliwe jej uchylenie.
W odwołaniu od tej decyzji B. W. domagała się przeliczenia emerytury zgodnie z wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z 6 marca 2019 r.
W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wnosił o jego oddalenie. Wskazał, iż podstawą rozstrzygnięcia były przepisy art. 146 § 1, art. 151 § 2 ustawy z dnia 14.06.1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (tj. Dz. U. z 2018 r. poz. 2096 ze zm.) i powtórzył uzasadnienie zaskarżonej decyzji.
Sąd ustalił, co następuje:
Na wniosek B. W. z 18.10.2013 r., decyzją z 2.12.2013 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. przyznał B. W., urodzonej (...) emeryturę poczynając od (...)r. tj. od osiągnięcia wieku emerytalnego (znak: (...)). Wysokość emerytury została obliczona zgodnie z zasadami określonymi w art. 183 ustawy z dnia 17.12.1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych w brzmieniu obowiązującym na dzień wydania decyzji (tj. Dz.U. z 2009 r. Nr 153, poz.1227 ze zm.). Do obliczenia wysokości emerytury zgodnie z tym przepisem przyjęto 20% emerytury obliczonej na podstawie art. 53 ustawy emerytalnej i 80 % emerytury obliczonej na podstawie art. 26 tej ustawy. Wysokość emerytury na podstawie art. 26 obliczono w ten sposób, że kwotę składek zewidencjonowanych na koncie z uwzględnieniem waloryzacji zsumowano z kwotą zwaloryzowanego kapitału początkowego, a otrzymaną kwotę podzielono przez średnie dalsze trwanie życia. Wypłata emerytury uległa zawieszeniu ze względu na kontynuowanie zatrudnienia.
Decyzję o podjęciu wypłaty emerytury wydano 8.01.2014 r. Kolejnymi decyzjami emeryturę tę waloryzowano i przeliczano w związku z kontynuowaniem zatrudnienia. Decyzja organu rentowego o przeliczeniu emerytury z 18.09.2014 r. była poddana kontroli sądowej w sprawie III U 764/14. Prawomocnym wyrokiem Sądu Okręgowego w Suwałkach z 8.05.2015 r. odwołanie oddalono, a Sąd Apelacyjny w Białymstoku oddalił apelację B. W. (k. 183 akt rentowych tom E).
Odwołująca się nie pobierała wcześniej emerytury. Nie ubiegała się o nią, gdyż kontynuowała zatrudnienie. Okoliczność ta była bezsporna, przyznała to wnioskodawczyni nawet w odwołaniu od zaskarżonej decyzji. W związku z tym wyliczając emeryturę w oparciu o art. 26 ustawy emerytalnej organ rentowy nie mógł od kwoty składek zewidencjonowanych na koncie z uwzględnieniem waloryzacji zsumowanej z kwotą zwaloryzowanego kapitału początkowego odjąć sumy kwot pobranych emerytur.
Sąd zważył, co następuje:
Odwołanie wnioskodawczyni nie jest zasadne. B. W. powołuje się na orzeczenie Trybunału Konstytucyjnego, który wyrokiem z 6 marca 2019 r., sygn. akt P 20/16 orzekł, że art. 25 ust. 1b ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2018 r. poz. 1270 oraz z 2019 r. poz. 39), w brzmieniu obowiązującym do 30 września 2017 r., w zakresie, w jakim dotyczy urodzonych w 1953 r. kobiet, które przed 1 stycznia 2013 r. nabyły prawo do emerytury na podstawie art. 46 tej ustawy, jest niezgodny z art. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej. Należy jednak zauważyć, że zakwestionowany przez Trybunał przepis ustawy o emeryturach i rentach z FUS nie miał zastosowania do skarżącej.
Wnioskodawczyni nabyła prawo do emerytury po ukończeniu powszechnego wieku emerytalnego na podstawie art. 24 wskazanej na wstępie ustawy o emeryturach i rentach z FUS. W myśl art. 25 tej ustawy podstawę obliczenia emerytury, o której mowa w art. 24, stanowi równowartość kwoty będącej wynikiem podzielenia podstawy obliczenia ustalonej w sposób określony w art. 25 przez średnie dalsze trwanie życia dla osób w wieku równym wiekowi przejścia na emeryturę danego ubezpieczonego, z uwzględnieniem ust. 5 i art. 183. Podstawę obliczenia emerytury, o której mowa w art. 24, stanowi kwota składek na ubezpieczenie emerytalne, z uwzględnieniem waloryzacji składek zewidencjonowanych na koncie ubezpieczonego do końca miesiąca poprzedzającego miesiąc, od którego przysługuje wypłata emerytury, oraz zwaloryzowanego kapitału początkowego określonego w art. 173-175, z zastrzeżeniem ust. 1a i 1b oraz art. 185. Przy ustalaniu podstawy obliczenia emerytury, o której mowa w art. 24 , dla osoby, która miała ustalone prawo do emerytury częściowej na podstawie art. 26b, nie uwzględnia się kwot zwiększeń składek na ubezpieczenie emerytalne oraz kapitału początkowego określonego w art. 173-175, uzyskanych w wyniku waloryzacji kwartalnej, o której mowa w art. 25a, przeprowadzonej w celu obliczenia emerytury częściowej. Natomiast jeżeli ubezpieczony pobrał emeryturę na podstawie przepisów art. 26b, 46, 50, 50a, 50e, 184 lub art. 88 ustawy z dnia 26 stycznia 1982 r. - Karta Nauczyciela (Dz.U. z 2006 r. Nr 97, poz. 674, z późn. zm.), podstawę obliczenia emerytury, o której mowa w art. 24, ustaloną zgodnie z ust. 1, pomniejsza się o kwotę stanowiącą sumę kwot pobranych emerytur w wysokości przed odliczeniem zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych i składki na ubezpieczenie zdrowotne.
Wbrew twierdzeniom odwołującej się, do obliczenia wysokości świadczenia nie był zastosowany przepis art. 25 ust.1b ustawy o emeryturach i rentach z FUS, ponieważ B. W. nie pobierała przed osiągnięciem powszechnego wieku emerytalnego żadnej emerytury. Stąd wskazany przepis nie mógł być do niej zastosowany.
Należy zauważyć, że decyzja z 6.05.2019 r., którą organ rentowy odmówił uchylenia decyzji z 2.12.2013 r. znak (...) i stwierdził jej wydanie z naruszeniem prawa, jest nieprawidłowa. Wyrok Trybunału Konstytucyjnego z 6 marca 2019 r., który stanowił podstawę wznowienia postępowania, nie miał w tej sprawie zastosowania, jak wykazano powyżej. Sąd nie mógł jednak uwzględnić odwołania B. W., gdyż zmierzało ono do bezpodstawnego kwestionowania decyzji o przyznaniu emerytury i sposobu jej wyliczenia. Wyrok Trybunału Konstytucyjnego nie może być podstawą wznowienia postępowania w każdej sprawie o emeryturę kobiety urodzonej w 1953 r., a jedynie w takiej, w której zastosowano zakwestionowany przepis ustawy emerytalnej. Nie może też stanowić podstawy wznowienia postępowania w przypadku każdej decyzji, z którą nie zgadza się osoba pobierająca świadczenie.
Mając powyższe na uwadze, Sąd w oparciu o przepis art. 477 14 § 1 k.p.c. orzekł, jak w sentencji wyroku.
Podmiot udostępniający informację: Sąd Okręgowy w Suwałkach
Osoba, która wytworzyła informację: Danuta Poniatowska
Data wytworzenia informacji: