Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Suwałkach

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 listopada 2024r.

Sąd Okręgowy w Suwałkach III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący:	sędzia Cezary Olszewski
Protokolant:	st. sekr. sądowy Marta Majewska Wronowska

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 28 listopada 2024r. w Suwałkach

sprawy W. R.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O.

o rentę z tytułu całkowitej niezdolności do pracy

w związku z odwołaniem W. R.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O.

z dnia 28 października 2022 r. znak (...)

zmienia zaskarżoną decyzję i przyznaje W. R. prawo do renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy na okres od 1 lipca 2022r. do 16 września 2027r.

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 28 października 2022 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O. przeliczył rentę W. R. od dnia 1 lipca 2022 roku, w związku z orzeczeniem komisji lekarskiej z dnia 28 lipca 2022 roku, która uznała wnioskodawcę za częściowo niezdolnego do pracy do 31 sierpnia 2025 roku.

W odwołaniu od tej decyzji W. R. domagał się jej zmiany
i utlenienia, że jest całkowicie niezdolny do pracy. Wskazał na stan zdrowia i wyniki badań, które potwierdzają, że stan jego zdrowia nie uległ zmianie.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie. Podtrzymał podstawy skarżonej decyzji.

Sąd ustalił, co następuje:

W. R. (urodzony (...)) od 12 października 1998 roku jest zatrudniony stale i w pełnym wymiarze czasu pracy w (...) w E. jako magazynier.

Od 16 marca do 30 czerwca 2019 roku odwołujący był uprawniony do renty z tytułu częściowej okresowej niezdolności do pracy. Natomiast na podstawie decyzji z dnia 3 lipca 2019 roku miał przyznane prawo do renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy od 1 maja 2019 roku do 30 czerwca 2022 roku. W związku z istniejącą sytuacją epidemiologiczną na podstawie art. 15 zc ustawy z dnia 2 marca 2020 roku o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID - 19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych, prawo do renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy zostało przedłużone o kolejne 3 miesiące (lipiec-wrzesień 2022 roku) - bez wydawania decyzji.

W dniu 26 maja 2022 roku odwołujący wystąpił z wnioskiem o ponowne ustalenie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. Lekarz orzecznik orzeczeniem z dnia 6 lipca 2022 roku, wydanym w oparciu analizę dokumentacji medycznej, uznał go za częściowo niezdolnego do pracy do 31 lipca 2025 roku. W wyniku sprzeciwu W. R. komisja lekarska, opierając się na dokumentacji medycznej, orzeczeniem z dnia 28 lipca 2022 roku uznała go za częściowo niezdolnego do pracy do 31 sierpnia 2025 roku.

(dowód: akta rentowe ZUS )

W celu ustalenia, czy odwołujący jest niezdolny do pracy całkowicie czy też częściowo, Sąd dopuścił dowód z opinii biegłych lekarzy sądowych z zakresu schorzeń, na które cierpi wnioskodawca. Sąd uzyskał opinie dwóch zespołów biegłych.

Pierwszą opinię przedstawili biegli lekarze sądowi z zakresu onkologii – dr n. med. A. K. i neurologii - dr n.med. R. Z., którzy po przeprowadzeniu badania odwołującego oraz przeanalizowaniu zgromadzonej w sprawie dokumentacji medycznej rozpoznali u niego: stan po operacji guza mózgu i radioterapii uzupełniającej w 1989 roku, padaczkę lekooporna objawową, stan po operacji nieradykalnej rak brodawkowatego tarczycy z przerzutami do węzłów chłonnych szyjnych strony prawej w 2010 roku ( (...)), stan po leczeniu radiojodem 131, pooperacyjną niedoczynność tarczycy, stan po operacji oponiaka z powikłaniami wymagająca reoperacji w 2018 roku i 2019 roku, obserwację w kierunku wznowy oponiaka 2022 rok oraz diagnostykę zmian wnęki wątroby. Zaopiniowali, że rozpoznane schorzenia, stopień ich zaawansowania oraz przebieg powodują u odwołującego całkowitą niezdolność do pracy na stałe. Opiniujący wskazali na istotną zmianę w stanie zdrowia odwołującego w stosunku do ostatniego badania z dnia 17 czerwca 2019 roku. Obrazuje ją wynik badania (...) z dnia 3 czerwca 2022 roku, który wskazuje cechy wznowy oponiaka (zmiana wielkości 11x8mm), natomiast w badaniu USG jamy brzusznej z dnia 23 listopada 2022 roku ujawniono zmianę w wątrobie (28x23 mm) wymagająca dalszej diagnostyki. W badaniu klinicznym ujawniono powiększone węzły chłonne pachowe. Ponadto odwołujący jest w trakcie leczenia neurologicznego z powodu padaczki objawowej po leczeniu onkologicznym. Pozostaje w ścisłej kontroli neurochirurgicznej z powodu powiększającej się zmiany w loży pooperacyjnej oponiaka i kontroli endokrynologicznej/onkologicznej z powodu zaawansowanego miejscowo raka tarczycy. Biegli wskazali, iż sytuacja odwołującego od ostatniego badania z dnia 17 czerwca 2019 roku nie poprawiła się, a badania obrazowe sugerować mogą wznowę oponiaka w loży pooperacyjnej, czy podejrzenie nawrotu choroby - raka tarczycy. Biegli podtrzymali swoje stanowisko w opinii uzupełniającej, którą wydali w odpowiedzi na zastrzeżenia organu rentowego.

(dowód: opinia główna k. 21-23 a.s., opinia uzupełniająca k. 46 a.s.).

Drugi zespół biegłych lekarzy sądowych w składzie: dr med. T. P. z zakresu neurologii i dr n med. A. D. z zakresu onkologii wydał opinię po wcześniejszym zbadaniu odwołującego i przeanalizowaniu zgromadzonej w sprawie dokumentacji medycznej.

Biegła z zakresu neurologii rozpoznała u odwołującego: stan po operacji guza mózgu i leczenia radioterapią w 1989 roku, padaczkę lekooporną objawową, stan po operacji radykalnej raka brodawkowego tarczycy z przerzutami do węzłów chłonnych w 2010 roku, stan po leczeniu radiojodem, pooperacyjną niedoczynność tarczycy, stan po leczeniu operacyjnym oponiaka z powikłaniami wymagającymi reoperacji 2018r i 2019r., wznowę oponiaka stwierdzoną w badaniu MR z 2022 roku i 2024 roku, ze wskazaniem do leczenia w roku 2024roku, leczenie radioterapią wznowy nowotworu opon mózgowych od 23 sierpnia 2024 roku do 7 września 2024roku (wznowa). Zaopiniowała, iż powyższe schorzenia, ich przebieg i stopień zaawansowania naruszają sprawności organizmu wnioskodawcy w stopniu dającym podstawy do orzeczenia całkowitej niezdolności do pracy od dnia badania przez biegłą, czyli 16 września 2024 roku do 16 września 2027 roku. Wskazała, iż stan zdrowia odwołującego pogorszył się od 3 czerwca 2022 roku, gdy w oparciu o badanie MR stwierdzono cechy wznowy oponiaka. Zmiany potwierdzono badaniem MR z dnia 31 stycznia 2024 roku. Wznowa oponiaka w roku 2022 nie wymagał leczenia, natomiast w 2024 roku była leczona radioterapią. Ponadto opiniująca stwierdziła, iż układ nerwowy obwodowy i ruchu oraz (...) jest u odwołującego niewydolny i powoduje całkowitą niezdolność do pracy.

Natomiast biegły z zakresu onkologii rozpoznał u odwołującego: stan po operacji guza mózgu w 1989 roku z leczeniem uzupełniającym RT, oponiaka okolicy czołowej prawej po leczeniu operacyjnym w 2018 roku i leczeniu RT wznowy we wrześniu 2024 roku, stan po leczeniu operacyjnym i terapii J-131 raka brodawkowatego tarczycy ( (...)) w 2010 roku w okresie całkowitej długotrwałej remisji. Zaopiniował, iż rozpoznane schorzenia, ich przebieg i stopień zawansowania powodują obecnie u odwołującego całkowitą niezdolność do pracy na okres od 3 września 2024 roku do 3 września 2027 roku. Biegły wskazał, iż wnioskodawca od wielu lat jest leczony z powodu inwazyjnych schorzeń nowotworowych. Aktualnie występują u niego objawy neurologiczne, które w ostatnim okresie nasilały się i były najprawdopodobniej wynikiem rozwoju wznowy oponiaka części czołowej mózgu po przebytej operacji w 2018 roku. Z dokumentacji medycznej wynika, iż w kolejnych 10 badaniach kontrolnych obserwowano postępujący wzrost zmiany, z nasileniem się objawów neurologicznych. We wrześniu 2024 roku przeprowadzono leczenie radioterapią stereotaktyczną. Wobec ponownego zastosowania radioterapii (jak wynika z dokumentacji radioterapia była również zastosowana w leczeniu uzupełniającym guza pierwotnego w 1989 roku), dalszy przebieg schorzenia bezpośrednio po leczeniu i w najbliższej perspektywie jest wysoce niepewny, co do skuteczności leczenia i łagodzenia objawów neurologicznych.

(dowód: opinia biegłej neurolog k. 112-115 a.s., opinia biegłego onkologa k. 137-139 a.s.).

Sąd zważył, co następuje:

Z uwagi na fakt, iż wnioskodawca do 30 czerwca 2022 roku legitymował się prawem do renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy i wniósł o jej przywrócenie, żądanie podlegało rozpoznaniu na podstawie art. 61 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (t.j. Dz.U. z 2023r. poz. 1251 ze zm.). Zgodnie z jego treścią prawo do renty, które ustało w związku z ustąpieniem niezdolności do pracy, podlega przywróceniu o ile niezdolność do pracy zostanie stwierdzona w okresie 18 miesięcy od ustania tego prawa.

Jak stanowi art. 12 ust 1 ustawy o emeryturach i rentach z FUS niezdolność do pracy powoduje utratę zdolności do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje jej odzyskania po przekwalifikowaniu. Utrata zdolności do pracy skutkuje ustaleniem jej stopnia, zgodnie z treścią art. 12 ust.2 i 3 ustawy o emeryturach i rentach z FUS poprzez zakwalifikowanie jej do częściowej bądź całkowitej niezdolności. Ocena następuje w oparciu o przesłanki wyrażone w art. 13 ust.1 ustawy, a są nimi: stopień naruszenia sprawności organizmu oraz możliwości przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia i rehabilitacji oraz możliwość wykonywania dotychczasowej pracy lub podjęcia innej pracy oraz celowość przekwalifikowania zawodowego, biorąc pod uwagę rodzaj i charakter dotychczas wykonywanej pracy, poziom wykształcenia, wiek i predyspozycje psychofizyczne.

W zakresie niezdolności do pracy Sąd uwzględnił konkluzje opinii biegłych lekarzy sądowych opiniujących w sprawie, którzy uznali odwołującego za nadal całkowicie niezdolnego do pracy. Opiniujący w sprawie zgodnie wskazali, iż z uwagi na schorzenia onkologiczne, ich przebieg oraz wznowę W. R. jest nadal całkowicie niezdolny do pracy. Sąd w pełni podzielił stanowisko biegłych.

Dodatkowo biegli wskazali na inny okres trwania całkowitej niezdolności do pracy. Pierwszy zespół uznał, iż ma ona charakter trwały, natomiast drugi zespół uznał, iż ma charakter okresowy i istnieje do 3 września 2027 roku (biegły onkolog k. 139) lub 16 września 2027 roku (biegła neurolog k. 115). Po przeanalizowaniu konkluzji wszystkich opinii sporządzonych w sprawie Sąd uznał, iż na obecnym etapie leczenia należy zakładać, że odwołujący jest okresowo całkowicie niezdolny do pracy od 1 lipca 2022 roku do 16 września 2027 roku. Mimo bardzo poważnych schorzeń Sąd podzielił konkluzje drugiego zespołu biegłych odnośnie okresowego charakteru całkowitej niezdolności do pracy.

Zgodnie z art. 13 ust. 2 ustawy o emeryturach i rentach z FUS niezdolność do pracy orzeka się na okres nie dłuższy niż 5 lat, z zastrzeżeniem ust. 3, Natomiast zgodnie z ust. 3 tego przepisu niezdolność do pracy orzeka się na okres dłuższy niż 5 lat, jeżeli według wiedzy medycznej nie ma rokowań odzyskania zdolności do pracy przed upływem tego okresu.

W zakresie ustalonego okresu trwania całkowitej niezdolności do pracy istotne jest, że - jak wskazał Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 2 marca 2017 roku, I UK 100/16 - każda niezdolność do pracy jest orzeczona na pewien okres, ale zgodnie z art. 13 ust. 2 i 3 w związku z art. 59 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy o emeryturach i rentach z FUS jest ona różna w zależności od rokowań medycznych w perspektywie krótszej i dłuższej niż pięcioletnia. Trzeba pamiętać, że w chwili orzekania utrzymywanie się niezdolności do pracy jest tylko przewidywane. Przewidywanie w tym zakresie jest przekonujące, gdy prospekcja dotyczy konkretnej liczby lat, a przekonuje tylko niekiedy, gdy dotyczy absolutnej trwałości tej niezdolności. Trzeba pamiętać, że ocena niezdolności do pracy to nie tylko stan schorzeń, ale także takie zmienne jak stopień naruszenia sprawności organizmu, możliwości przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia i rehabilitacji, możliwość wykonywania dotychczasowej pracy lub podjęcia innej pracy oraz celowość przekwalifikowania zawodowego, biorąc pod uwagę rodzaj i charakter dotychczas wykonywanej pracy, poziom wykształcenia, wiek i predyspozycje psychofizyczne (art. 13 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy). Precyzując, orzeczenie o niezdolności do pracy na okres dłuższy niż 5 lat nie jest orzeczeniem stwierdzającym tę niezdolność bezterminowo, jest tylko prognozą - zgodną ze stanem wiedzy medycznej - że wcześniej nie zajdą zmiany zdrowia uzasadniające zmianę oceny niezdolności do pracy. Jeżeli według wiedzy medycznej nie ma rokowań odzyskania zdolności do pracy przed upływem 5 lat, niezdolność do pracy orzeka się na zamknięty okres dłuższy niż 5 lat, ale nie na trwałe. W każdym razie czas trwania niezdolności do pracy ma być zamknięty datą końcową, po której bezwzględnie wymaga się badania kontrolnego. Orzeczenie o trwaniu niezdolności do pracy "na okres dłuższy niż 5 lat" nie może być interpretowane jako ustalenie tej przesłanki na czas nieokreślony. Okres dłuższy niż 5 lat to każdy okres przekraczający tę miarę, jednak zawsze okres zamknięty.

Z opinii obu zespołów biegłych wynika, iż rokowania co do dalszego procesu leczenia schorzenia onkologicznego są wysoce niepewne, stąd ostateczne przyjęto, że stan zdrowia powoduje u odwołującego całkowitą niezdolność od pracy od 1 lipca 2022 roku do 16 września 2027 roku.

W związku z powyższym, na podstawie art. 477 ¹⁴ §2 k.p.c. orzeczono, jak w sentencji.

mt