Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Suwałkach

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 29 lutego 2024 r.

Sąd Okręgowy w Suwałkach III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący:

sędzia Danuta Poniatowska

po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym 29 lutego 2024 r. w Suwałkach

sprawy R. C. (1)

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G.

o prawo do zasiłku chorobowego

na skutek apelacji pozwanego Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G.

od wyroku Sądu Rejonowego w Suwałkach IV Wydziału Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

z dnia 27 listopada 2023 r. sygn. akt IV U 155/23

oddala apelację.

UZASADNIENIE

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G. decyzją z 18.09.2023 r., znak: (...) działając na podstawie art. 17, 66 i 68 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych w razie choroby i macierzyństwa (t. jedn. Dz.U. z 2022 r. poz. 1732) oraz art. 84 ust. 1, ust. 1a, ust. 2 pkt 1, 2, 3, ust. 3-4, ust. 7a, ust. 11 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (t. jedn. Dz. U. z 2023 r. poz. 1230) stwierdził, że R. C. (1) nie ma prawa do zasiłku chorobowego wypłaconego za okres od 27.11.2019 r. do 29.11.2019 r., od 4.12.2019 r. do 31.12.2019 r., od 27.01.2020 r. do 29.01.2020 r., od 3.02.2020 r. do 21.02.2020 r., od 2.03.2020 r. do 20.03.2020 r. oraz zobowiązał go do zwrotu nienależnie pobranego zasiłku chorobowego wraz z odsetkami w łącznej kwocie (...)zł.

Na ustaloną kwotę składa się:

-

należność główna -(...)zł z funduszu chorobowego za okres od 27.11.2019 r. do 29.11.2019 r., od 4.12.2019 r. do 31.12.2019 r., od 27.01.2020 r. do 29.01.2020 r., od 3.02.2020 r. do 21.02.2020 r., od 2.03.2020 r. do 20.03.2020 r.;

-

odsetki -(...)zł.

W uzasadnieniu decyzji organ rentowy wskazał, iż z posiadanej dokumentacji wynika, że R. C. (1) jest zgłoszony do ubezpieczeń z tytułu umowy o pracę od 1.10.2019 r. u płatnika składek (...) Sp. z o.o. w G. . W trakcie zatrudnienia R. C. był niezdolny do pracy z powodu choroby w okresach wymienionych w decyzji. Z tego tytułu płatnik składek (...) Sp. z o.o. wypłacił wynagrodzenie za czas niezdolności do pracy spowodowanej chorobą, które finansowane jest ze środków własnych płatnika składek zgodnie z art. 92 § 3 pkt 2 kodeksu pracy oraz zasiłek chorobowy z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. W toku postępowania wyjaśniającego organ rentowy ustalił, iż w czasie orzeczonej niezdolności do pracy w dniach 27-11-2019, 04-12-2019, 11-12-2019, 18-12-2019, 24-12-2019, 31-12-2019, 29-01-2020, 05-02-2020, 12-02-2020, 19-02-2020, 04-03-2020, 11-03-2020, 18-03-2020 R. C. świadczył pracę na rzecz płatnika (...) Sp. z o.o. Sp. j. NIP (...), za którą otrzymał wynagrodzenie. Powyższe okoliczności świadczą o wykorzystaniu zwolnienia od pracy w sposób niezgodny z jego celem i wykonywaniu pracy zarobkowej w okresie orzeczonej niezdolności do pracy z powodu choroby. Świadczenia za okresy od 27-11-2019 do 29-11-2019, od 04-12-2019 do 31-12-2019, od 27-01-2020 do 29-01-2020, od 02-03-2020 do 20-03-2020 są zatem świadczeniami nienależnymi. Ponieważ za okresy wymienione w decyzji płatnik składek (...) Sp. z o.o. wypłacił R. C. zasiłek chorobowy finansowany z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, powstała nadpłata świadczenia w łącznej kwocie brutto (...)zł., która podlega zwrotowi wraz z odsetkami.

Odwołanie od tej decyzji złożył R. C. (1), domagając się jej zmiany w całości poprzez przywrócenie prawa do zasiłku chorobowego za sporne okresy. Wskazał, iż w okresach niezdolności do pracy w roznoszeniu ulotek reklamowych K. wyręczył go wujek J. C. (1).

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G. w odpowiedzi na odwołanie domagał się jego oddalenia, podnosząc argumenty tożsame jak w zaskarżonej decyzji.

Sąd Rejonowy w Suwałkach wyrokiem z 27.11.2023 r. zmienił zaskarżoną decyzję i przyznał odwołującemu się R. C. (1) prawo do zasiłku chorobowego za okres od 27.11.2019 r. do 29.11.2019 r., od 4.12.2019 r. do 31.12.2019 r., od 27.01.2020 r. do 29.01.2020 r., od 3.02.2020 r. do 21.02.2020 r., od 2.03.2020 r. do 20.03.2020 r. oraz ustalił, że nie jest on zobowiązany do zwrotu nienależnie pobranego zasiłku chorobowego wraz z odsetkami w łącznej kwocie (...)zł. Rozstrzygnięcie zapadło w oparciu o ustalony przez Sąd Rejonowy następujący stan faktyczny:

R. C. (1) podlega ubezpieczeniu chorobowemu z tytułu zatrudnienia pracowniczego u płatnika składek (...) sp. z o.o. w G.. Oprócz zatrudnienia pracowniczego, łączyła go w okresie od 2.09.2015 r. do 1.07.2020 r. umowa o świadczenie usług zawarta 2.09.2015 r. z (...) sp. z o.o. sp. j. we W.. Na mocy tej umowy R. C. (1) zobowiązał się do osobistego roznoszenia do odbiorców indywidualnych druków reklamowych powierzonych przez K., za wynagrodzeniem.

Sąd Rejonowy ustalił, że zgodnie z harmonogramem ulotki reklamowe były roznoszone m.in. w dniach: 27.11.2019 r., 4.12.2019 r., 11.12.2019 r., 18.12.2019 r., 24.12.2019 r., 31.12.2019 r., 29.01.2020 r., 5.02.2020 r., 12.02.2020 r., 19.02.2020 r., 04.03.2020 r. 11.03.2020 r., 18.03.2020 r., a zleceniodawca przekazał wynagrodzenie za te czynności na konto bankowe R. C. (1). R. C. (1) był niezdolny do pracy z powodu choroby w okresach: od 27.11.2019 r. do 29.11.2019 r., od 4.12.2019 r. do 31.12.2019 r., od 27.01.2020 r. do 29.01.2020 r., od 3.02.2020 r. do 21.02.2020 r., od 2.03.2020 r. do 20.03.2020 r. Z tego tytułu płatnik składek (...) Sp. z o.o. wypłacił wynagrodzenie za czas niezdolności do pracy spowodowanej chorobą, które finansowane jest ze środków własnych płatnika składek zgodnie z art. 92 § 3 pkt 2 kodeksu pracy za okres od 13.11.2019 r. do 26.11.2019 r. oraz od 13.01.2020 r. do 26.01.2020 r. oraz zasiłek chorobowy z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych za okres od 27.11.2019 r. do 29.11.2019 r., od 4.12.2019 r. do 31.12.2019 r., od 27.01.2020 r. do 29.01.2020 r., od 3.02.2020 r. do 21.02.2020 r., od 2.03.2020 r. do 20.03.2020 r. Kwota zasiłku chorobowego wypłaconego przez płatnika składek w tych okresach wyniosła (...) zł brutto.

Sąd Rejonowy ustalił, że w okresach zwolnień lekarskich ulotki reklamowe za R. C. (1) na jego prośbę roznosił J. C. (1) i za swoją pracę odebrał od R. C. (1) całe wynagrodzenie wypłacone przez (...) sp. z o.o. sp. j. we W..

Sąd Rejonowy, uznając odwołanie za zasadne wskazał następujące przepisy:

Zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (t. jedn. Dz.U. z 2022 r. poz. 1732 ze zm.) zasiłek chorobowy przysługuje ubezpieczonemu, który stał się niezdolny do pracy z powodu choroby w czasie trwania ubezpieczenia chorobowego. Stosownie natomiast do art. 17 ust. 1 tej ustawy ubezpieczony wykonujący w okresie orzeczonej niezdolności do pracy pracę zarobkową lub wykorzystujący zwolnienie od pracy w sposób niezgodny z celem tego zwolnienia traci prawo do zasiłku chorobowego za cały okres tego zwolnienia.

Sąd I instancji przywołał utrwaloną linię orzecznictwa, zgodnie z którą pracą w rozumieniu art. 17 ust. 1 ustawy jest praca w potocznym tego słowa znaczeniu, w tym także wykonywanie różnych czynności na podstawie różnych stosunków prawnych – stosunku pracy, stosunków o charakterze cywilnoprawnym, a także prowadzenie własnej działalności gospodarczej, samozatrudnienie (zob. postanowienie Sądu Najwyższego z 6 czerwca 2012 r., I UK 70/12, LEX nr 1675215). Przy ocenie czy doszło do wypełnienia przesłanek określonych w art. 17 ust. 1 ustawy zasiłkowej, konieczna jest także pewna „stopniowalność” zachowań osoby, uwzględniająca specyfikę tej działalności. W konsekwencji przyjęcie, że taka osoba wykonywała w okresie orzeczonej niezdolności do pracy pracę zarobkową w rozumieniu powołanego przepisu będzie możliwe wówczas, gdy wykazuje się ona w tym okresie taką samą lub zbliżoną aktywnością zawodową jak w okresach, w których była zdolna do prowadzenia tej działalności. Natomiast gdy w okresie orzeczonej niezdolności do pracy osoba prowadząca pozarolniczą działalność ogranicza swoją normalną aktywność wyłącznie do podejmowania sporadycznych, incydentalnych i wymuszonych, np. regulacjami prawnymi, czynności, takich jak złożenie podpisu na dokumencie, zwłaszcza urzędowym, sporządzenie rachunku lub faktury, których niedopełnienie prowadziłoby do niedochowania ustawowego lub umówionego z kontrahentem terminu i które dodatkowo nie są sprzeczne z celem zwolnienia, oraz gdy ceduje pozostałe czynności charakteryzujące prowadzoną przez nią działalność na inne osoby (zatrudnionych w tym celu zleceniobiorców lub ustanowionego na czas trwania niezdolności do pracy pełnomocnika), należałoby przyjąć, że zastosowanie w stosunku do niej regulacji art. 17 ust. 1 ustawy zasiłkowej nie jest uzasadnione (zob. wyrok Sądu Najwyższego – Izba Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z dnia 14 grudnia 2022 r. III USKP 126/21).

W ocenie Sądu I instancji, z analizy zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego wynika, iż w spornych okresach zwolnienia lekarskiego R. C. nie wykonywał żadnej aktywności zarobkowej ze zlecenia (...) sp. z o.o. sp. j. we W.. Wprawdzie ulotki reklamowe zostały rozniesione do odbiorców indywidualnych w spornym okresie zgodnie z łączącą R. C. i K. umową zlecenia, jednak skarżący nie wykonywał tej pracy osobiście. Wykonaniem zlecenia w okresach jego choroby zajmował się krewny J. C. (1), który otrzymał od R. C. (1) całe wynagrodzenie wypłacone z tego tytułu przez K.. Okoliczności te jednoznacznie wynikają z wyjaśnień informacyjnych odwołującego R. C. (1) oraz z zeznań świadka J. C. (2). Depozycje te Sąd Rejonowy obdarzył wiarą w całości, nie znajdując okoliczności przemawiających za odmiennym przebiegiem wydarzeń niż zaprezentowany przez odwołującego i świadka. Dlatego Sąd I instancji uznał, że ubezpieczony nie wykonywał pracy zarobkowej w okresie niezdolności do pracy.

Sąd Rejonowy przywołał przepis art. 84 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (t. jedn. Dz.U. z 2023 r. poz. 1230 ze zm.) zgodnie z którym osoba, która pobrała nienależne świadczenie z ubezpieczeń społecznych, jest obowiązana do jego zwrotu, wraz z odsetkami, w wysokości i na zasadach określonych przepisami prawa cywilnego, z uwzględnieniem ust. 11

Jak stanowi przepis art. 84 ust. 2 ww. ustawy, za kwoty nienależnie pobranych świadczeń uważa się:

1)  świadczenia wypłacone mimo zaistnienia okoliczności powodujących ustanie prawa do świadczeń albo wstrzymanie ich wypłaty w całości lub w części, jeżeli osoba pobierająca świadczenie była pouczona o braku prawa do ich pobierania;

2)  świadczenia przyznane lub wypłacone na podstawie nieprawdziwych zeznań lub fałszywych dokumentów albo w innych przypadkach świadomego wprowadzania w błąd organu wypłacającego świadczenia przez osobę pobierającą świadczenia;

3)  świadczenia z tytułu niezdolności do pracy spowodowanej chorobą z ubezpieczenia chorobowego lub wypadkowego, co do których stwierdzono, że w okresie ich pobierania świadczeniobiorca wykonywał w okresie orzeczonej niezdolności do pracy pracę zarobkową lub wykorzystywał zwolnienie od pracy w sposób niezgodny z celem tego zwolnienia.

W ocenie Sądu Rejonowego, ubezpieczony nie utracił prawa do zasiłku chorobowego za okresy wskazane w decyzji, a tym samym wypłacony zasiłek chorobowy nie jest świadczeniem nienależnym i ubezpieczony nie jest zobowiązany do jego zwrotu. Organ rentowy podważył uprawnienia R. C. (1) do otrzymania zasiłku chorobowego z uwagi na fakt, iż wykonywał on w spornym okresie pracę zarobkową w postaci roznoszenia ulotek reklamowych K., za którą otrzymał wynagrodzenie. W postępowaniu sądowym wykazano, że ulotki te roznosił J. C. (1), za co otrzymał stosowne wynagrodzenie.

Apelację od powyższego wyroku wywiódł Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G.. Zaskarżył wyrok w całości, zarzucając:

- błąd w ustaleniach faktycznych polegających na uznaniu, że ubezpieczony w odniesieniu do okresów przypadających w czasie orzeczonej niezdolności do pracy w dniach 27.11.2019 r., 4.12.2019 r., 11.12.2019 r., 18.12.2019 r., 24.12.2019 r., 31.12.2019 r., 29.01.2020 r., 5.02.2020 r., 12.02.2020 r., 19.02.2020 r., 4.03.2020 r., 11.03.2020 r., 18.03.2020 r. nie świadczył pracy na rzecz płatnika (...) Sp. z o.o. Sp. j., za którą otrzymał wynagrodzenie, w sytuacji gdy ustalenie Sądu w tym zakresie oparło się jedynie na wyjaśnieniach samego ubezpieczonego i świadka, będącego członkiem jego rodziny, przy jednoczesnym braku potwierdzenia tych okoliczności przy użyciu innych środków dowodowych - podczas gdy kierując się zasadami logiki i doświadczeniem życiowym należałoby uznać, iż praca ta była wykonywana osobiście przez ubezpieczonego i miała charakter odpłatny (na co wskazują zapisy umowy zlecenia, gdzie ubezpieczony zobowiązał się do osobistego świadczenia pracy, brak formalnego zgłoszenia zmiany osoby wykonującej zlecenie podmiotowi będącemu zleceniodawcą, fakt wypłaty wynagrodzenia na rzecz zleceniobiorcy a nie świadka J. C. (1); brak zgłoszenia w spornych okresach do ubezpieczeń społecznych z tytułu wykonywania umowy zlecenia świadka J. C. (1) przez płatnika składek; brak dowodu faktycznego przekazania całości wynagrodzenia, które zostało wypłacone przez (...) Sp. z o.o. Sp. j. na rzecz świadka J. C. (1));

- obrazę prawa materialnego, a mianowicie art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa w zw. z art. 84 ust. 2 pkt 3 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych poprzez ich niezastosowanie w sytuacji, gdy zdaniem pozwanego spełnione są wszystkie przesłanki pozwalające na uznanie, iż zasiłek chorobowy wypłacony za sporny okres jest świadczeniem nienależnie pobranym skoro ubezpieczony wykonywał pracę zarobkową w tych okresach na co wskazują; zapis umowy zlecenia, gdzie ubezpieczony zobowiązał się do osobistego świadczenia pracy, brak formalnego zgłoszenia zmiany osoby wykonującej zlecenie podmiotowi będącemu zleceniodawcą, fakt wypłaty wynagrodzenia na rzecz R. C. (1) a nie świadka J. C. (1); brak zgłoszenia w spornych okresach do ubezpieczeń społecznych z tytułu wykonywania umowy zlecenia świadka J. C. (1) przez płatnika składek; brak dowodu faktycznego przekazania całości wynagrodzenia, które zostało wypłacone przez (...) Sp. z o.o. Sp. j. na rzecz świadka J. C. (1)); a w konsekwencji pobrane świadczenie winno podlegać zwrotowi.

Wskazując na powyższe, apelujący wnosił o zmianę zaskarżonego wyroku w całości poprzez oddalenie odwołania oraz zasądzenie kosztów zastępstwa procesowego za drugą instancję.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja jest niezasadna i nie zasługuje na uwzględnienie. Sąd Rejonowy w sposób prawidłowy dokonał ustaleń stanu faktycznego oraz przeprowadził właściwą ocenę zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego. Sąd Okręgowy w pełni podziela i akceptuje te ustalenia i właściwą argumentację prawną. Ocena dowodów przeprowadzonych przez Sąd pierwszej instancji nie nosi cech dowolności.

W prawidłowo ustalonym stanie faktycznym Sąd Rejonowy zastosował właściwe przepisy prawa materialnego i dokonał ich prawidłowej wykładni. Zarzut obrazy prawa materialnego - art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (t. jedn. Dz.U. z 2022 r. poz. 1732) w zw. z art. 84 ust. 2 pkt 3 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (t. jedn. Dz. U. z 2023 r. poz. 1230) poprzez ich niezastosowanie w sytuacji, gdy zdaniem pozwanego spełnione są wszystkie przesłanki pozwalające na uznanie, iż zasiłek chorobowy wypłacony za sporny okres jest świadczeniem nienależnie pobranym, jest chybiony i nie może skutkować zmianą zaskarżonego wyroku i oddaleniem odwołania.

Przede wszystkim podkreślić należy, iż pomimo sformułowania przez skarżącego zarzutu naruszenia prawa materialnego, z treści złożonego środka odwoławczego wynika, że organ rentowy w istocie wskazuje na błąd w ustaleniach faktycznych Sądu Rejonowego. Zarzut naruszenia prawa materialnego może być podniesiony tylko wówczas gdy, skarżący uznaje, że Sąd dokonał błędnej wykładni określonego przepisu prawa materialnego (mylnie zrozumiał jego treść) bądź niewłaściwie go zastosował (nieprawidłowo odniósł normę prawa materialnego do ustalonego stanu faktycznego) - por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 2 kwietnia 2003 r., sygn. akt I CKN 160/01). Warunkiem skutecznego postawienia zarzutu naruszenia prawa materialnego jest więc niekwestionowanie przez stronę ustalonego przez Sąd pierwszej instancji stanu faktycznego. Z taką sytuacją, w ocenie Sądu Okręgowego, nie mamy do czynienia w sprawie niniejszej. Sąd Rejonowy na podstawie zgromadzonego materiału dowodowego ustalił bowiem, iż wnioskodawca nie utracił prawa do zasiłku chorobowego, a więc nie ma obowiązku jego zwrotu, z czym nie zgadza się ZUS. W tej sytuacji zarzut naruszenia prawa materialnego nie może być uznany za zasadny.

Apelujący kładzie nacisk na zawarty w umowie zlecenia zapis, co do osobistego wykonywania czynności wynikających z umowy przez zleceniobiorcę, na co wskazują zapisy umowy zlecenia. Wprawdzie ubezpieczony zobowiązał się do osobistego świadczenia pracy i w sposób formalny nie zgłosił zmiany osoby wykonującej zlecenie, do czego był zobowiązany, w ocenie Sądu Okręgowego nie przesądza to o tym, że faktycznie J. C. (1) nie zastępował w okresie choroby R. C. (1) przy roznoszeniu ulotek reklamowych K.. Doświadczenie życiowe wskazuje, że tego typu czynności – roznoszenie ulotek – często są wykonywane w zastępstwie np. przez nastoletnie dzieci zleceniobiorców, bez zgłaszania tego faktu zleceniodawcy.

Rozważając ten zarzut należy mieć na uwadze zakres obowiązków wynikających z zawartej umowy zlecenia (roznoszenie ulotek reklamowych raz w tygodniu), niewielką odpłatność (ok. 70 zł za rozniesienie ulotek) oraz brak skomplikowania zleconych czynności. Od końca listopada 2019 r. do połowy marca 2020 r. R. C. (1) miał problemy ortopedyczne i korzystał ze zwolnienia lekarskiego. Stan ten był przejściowy, a umowa zlecenia trwała od 2015 r. W spornym okresie, w zastępstwie zleceniobiorcy, J. C. (1) roznosił ulotki przez 13 dni raz w miesiącu, za wyjątkiem okresu świątecznego, gdy wykonywał te obowiązki za zleceniobiorcę częściej. Dlatego zgłaszanie tego do zleceniodawcy mogło być w rozumieniu zleceniobiorcy jedynie zbędnym formalizmem i chęcią uniknięcia biurokracji. Z tych powodów fakt wypłaty wynagrodzenia na rzecz zleceniobiorcy a nie świadka J. C. (1) i brak zgłoszenia w spornych okresach do ubezpieczeń społecznych z tytułu wykonywania umowy zlecenia świadka J. C. (1) przez płatnika składek, nie może stanowić o braku wiarygodności zeznań tego świadka.

Nie przekonuje również o braku wiarygodności zeznań brak dowodu faktycznego przekazania całości wynagrodzenia, które zostało wypłacone przez (...) Sp. z o.o. Sp. j. R. C. (1) na rzecz świadka J. C. (1). Należy zwrócić uwagę, że dotyczy to niezbyt dużych kwot (ok. (...) zł za miesiąc), wypłacanych nie po wykonanej pracy a miesięcznie.

W ocenie Sądu drugiej instancji, przy ocenie czy doszło do wypełnienia przesłanek określonych w art. 17 ust. 1 ustawy zasiłkowej, konieczna jest także pewna „stopniowalność” zachowań osoby, uwzględniająca specyfikę pracy wykonywanej na co dzień i czynności podejmowanych w okresie orzeczonej czasowej niezdolności do pracy. Sąd Rejonowy słusznie przywołał pogląd wyrażony w wyroku Sądu Najwyższego, zgodnie z którym przyjęcie, że osoba wykonywała w okresie orzeczonej niezdolności do pracy pracę zarobkową w rozumieniu powołanego przepisu będzie możliwe wówczas, gdy wykazuje się ona w tym okresie taką samą lub zbliżoną aktywnością zawodową jak w okresach, w których była zdolna do pracy. Natomiast gdy w okresie orzeczonej niezdolności do pracy osoba prowadząca pozarolniczą działalność ogranicza swoją normalną aktywność wyłącznie do podejmowania sporadycznych, incydentalnych czynności lub zleca te czynności innej osobie, jak w przypadku odwołującego się, nie dochodzi do wypełnienia przesłanek określonych w art. 17 ust. 1 ustawy zasiłkowej. Dlatego należy uznać, że nie zostały spełnione przesłanki pozwalające na uznanie, iż zasiłek chorobowy wypłacony R. C. (1) za sporny okres jest świadczeniem nienależnie pobranym.

Mając powyższe na uwadze, na podstawie art. 385 k.p.c. orzeczono jak w sentencji wyroku.